Roderick

Znalazłeś. Nieco nadgryziony przez ząb czasu, ale wciąż przypominał tego pociesznego pokemona.

Roderick
Zaczął go starannie odwzorowywać

Roderick

Wyszło dobrze. Obrazek jak i pluszak są identyczne jak dwie krople wody.

Roderick
Powiesił rysunek na ścianie w pokoju

Roderick

Za oknem zauważyłeś tego Servine'a, który wcześniej cię zaatakował.

Roderick
Szukał czegoś, co mogło służyć jako broń

Roderick

Świecznik wydaje się być najbardziej użyteczny. Jednak walka człowieka z Pokemonem jest niekoniecznie dobrym pomysłem.

Wziął świecznik, wyszedł i stanął obok servina

Roderick

- Co? Masz teraz coś mądrego do powiedzenia? - Servine spojrzał na ciebie z kijem baseballowym w łapach.

Roderick
Próbował wyrwać servinovi kij baseballowy

Roderick

Ani rusz.
- Serio? Normalnie to już bym cię zatłukł, ale to jest po prostu żałosne... - patrzył na ciebie z uśmiechem i politowaniem na twarzy jednocześnie.

Roderick
Zacząl nawalać servina świecznikiem

Roderick

Złapał twój świecznik i cisnął nim w dal.
- słuchaj, bo to się robi żałosne. Nie możemy się dogadać? Człowieku, widziałem dzisiaj twój trening. Był okropny. Masz ty w ogóle język w gębie!?

Roderick
-No to się dogadajmy

Roderick

- super. Możesz wypuścić te pokemony które więzisz?

Roderick
Tak.

Roderick

- więc możesz to zrobić?

Roderick
Jasne

Roderick

- no dalej, wypuść je. I tak wiem, że tego nie zrobisz - odparł niezbyt przekonany.

Roderick
Żegnaj, przyjacielu powiedział i dał servinovi pokeballa

Roderick

- no dalej, no dalej. Zostały jeszcze dwa - szturchnął cię kijem.

Dał obydwa pokeballe servinovi

Roderick

- no i teraz to rozumiem! Widzisz? To właśnie otrzymujesz, kiedy znęcasz się nad pokemonami - Servine lekko popchnął cię kijem. - jak ci nie wstyd?

Roderick
Wrócił do domu

Roderick

No i jesteś w domu. Bez pokemonów, bez bezpieczeństwa, bez honoru. Pokonał cię zielony makaron z nogami. - jaki ci nie wstyd? - te słowa dzwoniły ci w uszach. Co ten Servine miał na myśli? Zresztą, teraz to nieważne, kiedy emocje już upadły, zacząłeś się robić senny.

Roderick
Ale jak mogłem zrobić inaczej?- myślał

Roderick

Mogłeś go przekonać. Może wcale nie jesteś złym trenerem? Nagle rozległo się pukanie do drzwi.

Roderick
Daj mi spokój- powiedział

Roderick

Pukanie trwało nieprzerwanie, ale brzmiało jakby od wewnątrz.

Roderick
Otworzył drzwi

Roderick

Dwebble, który wcześniej stukał w drzwi, teraz powoli czołgał się na zewnątrz. Bardzo powoli.

Roderick
Dalej rozważał, czy postąpił dobrze w sytuacji z servinem

Roderick

Któż to wie? Może twoje pokemony faktycznie źle się czuły? Może- on właśnie tam stoi. Naprzeciwko ciebie Servine siedział sobie oparty o drzewo, jak gdyby nigdy nic.

Roderick
Zgasił światło i poszedł spać

Roderick

To był ciężki dzień. Nie jesteś w stanie zasnąć, ciągle dręczy cię myśl o straconych pokemonach. Nagle ktoś zaczął stukać w szybę.

Roderick
Włączył telewizor

Roderick

To był jakiś talk show.
- a dzisiaj porozmawiamy na temat Rodericka. Życiowej ofermy która nie radzi sobie w życiu! - widownia zaczęła się śmiać.

Roderick
Przełączył kanał

Roderick

Wiadomości. Na temat ciebie.
- Roderick, wykazał się tchórzostwem oddając swoje pokemony bez walki

Roderick
Kopnął w ekran telewizora

//Breaking News! Roderick kopie telewizor sfrustrowany własnym przegrywem!"

Roderick

Roztrzaskał się na tysiące kawałków po czym poleciały we wszystkich kierunkach, poważnie cię raniąc. Nagle się obudziłeś. Cały czas słyszałeś to stukanie w okno.

Roderick
Niedobrze...

Roderick

- otworzysz wreszcie to okno!? - usłyszałeś przytłumiony krzyk.

Roderick
Nie mogę, jestem mocno ranny

//twarz palma//

Roderick

- a ja wiszę dwadzieścia metrów nad ziemią! Pomóż!

Roderick
Próbował wstać, mimo odniesionych ran

Roderick

Dziwne... Rany znikły, a telewizor jest cały. Zauważyłeś Treecko przytulonego do okna. Stał czubkami palców na krawędzi, starając się nie spaść. - pomóż!

Roderick
Wybiegł i zrobił z siatki kosz