Szkoła ta lata świetności ma już za sobą. Teraz są tu tylko gruzy i bezużyteczne śmieci którymi nie zainteresowali się nawet żule. Niestety, nikt nie miał w planach doprowadzić tej szkoły do porządku. Zamiast tego planowane jest zbudowanie nowej biedronki.

//Zobaczycie, jak dojdzie do jeszcze jednego przeskoku o te 20/30 lat, żebyśmy mogli zacząć od zera, bo się nam format PBFa znudzi to akcja się będzie dziać w tej przyszłej Biedronce i postacie już na emeryturze będą robić na kasie albo sprzątać podłogi.//

Forseti
Patrzy z sentymentem na te Gruzy co prawda większość życia spędził w Helheim'ie ale tu zdobył tą książkę i poznał Kenny'ego. A właśnie ciekawe co u niego ale teraz sprawdza gruzy i inne rzeczy które przetrwały tyle lat musi tu być jakieś ukryte pomieszczenie

//No Kenny na pewno żyje, ale nie wiem, czy ma się dobrze//

Forseti

Śmieci, szkło, jakaś książka a ukrytego pomieszczenia nie znalazłeś.

Forseti
Sprawdza książkę

//A tu Dyrektorka.//

Forseti

"Pięćdziesiąt twarzy Billa Gates'a. Światowy bestseller o sekretnym życiu multimilionera"

Forseti
Sprawdza czy są tam jakieś dodatkowe strony albo jakiś szyfr

Forseti

Były tylko dodatkowe informacje o wstydliwej wysypce Billa w miejscach intymnych. Nawet kilka zdjęć się znalazło.

Forseti
Jakby trochę to wykopuje a potem się rozgląda

Forseti

W oddali usłyszałeś dźwięki obrzydzenia. Chyba ktoś znalazł twoją książkę. A wokół tylko gruzy, kamienie, skały i kamyczki. Jak tak dalej pójdzie, to zostaniesz geologiem.

Forseti
No to idzie poszukać Kenny'ego albo Midoryji

Forseti

Skały, głazy oraz jakiś żul który obejrzał znalezioną przez ciebie książkę. Nieopodal był jakiś właz.

Forseti
Na serio tego nie zauważył? Loki ma ten teren pod opieką czy co? Idzie do włazu

Forseti

W środku był jakiś pokój. Szafka, biurko lampka i lodówka. Standardowe wyposażenie.

Forseti
Najpierw sprawdza lodówkę a potem resztę

Forseti

Organy, nadgryzione jabłko, reaktor RBMK oraz jakiś typek bez ciała.

- zabij mnie - powiedział patrząc na ciebie.

//dodaj reaktor RBMK xD

Forseti
-Może później.-Sprawdza biurko

Forseti

Była tam kartka z dziennika.

Forseti
Tak ta szkoła była szalona.Czyta.

Forseti

Autor tego tekstu chyba też.
są tam. Czuję ich oddechy. Wyglądają jak niemowlęcia, ale to potwory. Wejdą ci do ciała. Jak mrówki. Zabiją każdego kto je zobaczy. Zabiją każdego, kto się o nich dowie. Nic je nie powstrzyma. Ogień, przepaść, wysokość, nic. Jeżeli to czytasz, uciekaj. One już zaczęły cię ścigać.
Na samą myśl przeszły cię ciarki. Bobasów jak mrówkuw? Fuj.

Dodano nowy wpis do autyzmopedii

Ray

Wybiegł na zewnątrz i osłonił swoją córkę, jak i żonę swoim ciałem. Nie żeby coś miało wybuchnąć, ale instynkt mówi co innego.

Ray

Nic się nie stało.

Febrione
- Ray, Ray, odsuńmy się dalej. – pociągnęła go stanowczo dalej, wraz z Bri.

Feb i Ray

Tak więc odsunęliście się dalej i uderzyliście prosto w... yyy, toi toia? Jego tu przed chwilą nie było.

Ray

Zrobił tak, jak kazała.
- nie ma sensu. Eksplozja unicestwiłaby całą rzeczywistość. To musiało być coś innego. Chyba komuś udało się złamać hasło dostępu. Ale jak? Przecież jest bardzo skomplikowane! - spojrzał na toi-toia - mój tata miał wehikuł z takiego - roześmiał się po czym zajrzał do toi-toia.

Febrione:
- Bri, dobrze się czujesz? – spytała, kucając przy córeczce.

Feb

- Tak. Co się dzieje z TARDIS?

Febrione
Lakonicznie.
- Cóż, nie mamy pojęcia. – powiedziała spokojnie. Jednak miała kilka niezbyt kolorowych teorii, jakie jednak dziecko w jej wieku nie powinno brać do głowy.

Feb

- Ale tata to naprawi, prawda? - ewidentnie się dzieciak martwi

Ray

Zagląda do toi-toia.

Ray

A tam drugi TARDIS. Przy centrum dowodzenia siedzi twój ojciec, tyle że znacznie starszy.

//Oto najwyższy czas na pozwolenie Forsetiemu wybrać czasoprzestrzeń.//

Ray

No świetnie, jednak ten stary piernik go oszukał.
- obiecałeś!

Ray

Ojciec wstał. Chyba spał czy coś.

- Ray! Spóźniłeś się! Miałeś tu być 10 minut temu, dokładnie o to zadbałem!

Ray

- miałeś nie odwiedzać mnie z przyszłości! Pamiętasz? Słowo smoka! Poza tym dlaczego akurat Toidis? Nie mogłeś zadzwonić telefonem czasoprzestrzennym?

Ray

- Dobrze wiesz, że nie tak działa czasoprzestrzeń. Ja nie jestem twoim ojcem tylko jego alternatywną wersją z czasu, w którym mnie odwiedziłeś. Także no. I przepraszam za grzebanie przy twojej budce. A dlaczego Toidis? Ty przecież też kiedyś taki miałeś i ci tego nie wypominałem.

Ray

- dobrze wiesz dlaczego. Po co właściwie nas tu ściągnąłeś? Takie manipulowanie Tardisem mogło nas wszystkich zabić

Ray

- Spokojnie, wszystko wyszło idealnie już za 50 razem. A dlaczego was ściągnąłem? Bo się stęskniłem może, hmm?

Ray

- tato... 50 raz? Czasomierze nas zabiją... Zresztą... Febronie, Bri, to jest mój ojciec, Clyde. Największy cwaniak w galaktyce. Oszuka nawet śmierć...

Ray

- Tak to ja. Muszę powiedzieć synu, że niezły pogrzeb mi sprawiłeś w tamtej drugiej linii czasowej.

Ray

- co? Przesadziłem z wojskiem? Chciałem aby pochowani cię z najwyższymi honorami!

Ray

- To ja tylko przypomnę, że te salwy honorowe były z prawdziwej amunicji, nie ślepaków.

Ray

- oj tam, nie czepiaj się. - sięgnął do kieszeni po swój blaster, ale jeszcze go nie wyciągnął. - powiedz mi, pamiętasz co mówiłeś mi wtedy podczas rewolucji francuskiej?

Ray

- W której wersji, bo trochę ich było?

Ray

Wycelował w niego blasterem.
- kim jesteś? Czasomierze? Zmiennokształtni? Slytherini? Widziałem na własne oczy jak blacha przecina cię na pół. Ty nie żyjesz! - do oczu zaczęły napływać mu łzy. - przestań to robić! Przestań dawać mi nadzieję! Mój ojciec nie dożył tego wieku! W żadnej rzeczywistości! Czym ty jesteś!?

Ray

- Blaster nie działa. To tekturowa podróbka. Trzydziesta dziewiąta próba. Możesz już się uspokoić?

Febrione
Pogłaskała Bri.
- Zaraz przyjdę. – powiedziała podchodząc do Ray'a.
- Proszę, nie płacz... Wszystko będzie dobrze. I miło poznać pana, panie Clyde – powiedziała, obejmując ramieniem Ray'a.

Feb

- Mi też miło poznać.