Historyjka pisze:
Poza tym, ja nie wyrabiam, proszę gościa grzecznie o nie poruszanie tematu, a on i tak swoje.

//Jak mniemam, ignorowanie go nie wchodzi w grę? Bo wystarczy mu nie odpowiadać na jego uwagi na temat tej gry i... tyle. On napisze, że to zła gra, ty zignorujesz i tyle.

//Nie dziękuj bo nie ma za co. Piszemy tylko prawdę :v

//Jestem impulsywną kobietą z okresem, nie umiem ignorować wkurzania mnie.

//Każda kobieta ma do tego prawo :v

Deuslovult pisze:
chara
Stanęła w cieniu i patrzyła co ona i frisk robią

Chara

- Ch-Chara?
- Czego znowu?!

Frisk miała autentycznie łzy w oczach.

- Jesteś pewna, że ona chciała nas zabić? No bo... Zdawała się taka miła. Czy to zamordowanie jej było konieczne..?

Chara z przeszłości spojrzała na Frisk ze śmiertelną powagą i mordem w oczach.

- Owszem. Chyba nie chcesz się wycofać?
- N-Nie, ale... Kozia mama mówiła...
- NIE OBCHODZI MNIE CO CI MÓWIŁA!

Chara z przeszłości zrobiła przerażającą minę, która czasami straszyła Asriela, jak byli dziećmi. Frisk odruchowo się cofnęła.

- Masz się mnie słuchać, jasne? Idziemy!
- D-Dobrze... Ale wiesz co, Chara?
- Co znowu?! - zmrużyła złowrogo oczy.

- Dla ciebie wszystko - uśmiechnęła się z wyraźną troską. Chara nigdy nie dostrzegała tego, ale jak teraz to widziała... to zdawało się aż nadto oczywiste. Frisk robiła to wszystko tak naprawdę nie ze strachu przed nią, a ze zwykłej chęci pomocy. Wierzyła widocznie od początku, że uda jej się ocalić Charę... i ta prawdziwa Chara wiedziała, że ostatecznie jej się udało. Obie były wolne. Nie tylko one zresztą - tak samo każdy, kogo Chara kazała Frisk zabić podczas Ludobójczej.

//Przyp.: Frisk ma DETERMINACJĘ, która pozwala jej resetować rzeczywistość. Po śmierci lub dobrowolnym resecie może wrócić do ostatniego momentu "zapisu" lub do początku przygody w Podziemiu (ocknięcie się na stercie złotych kwiatów). Ludobójcza to ścieżka w grze, gdzie zabijamy każdego na swojej drodze i ostatecznie wskrzeszamy Charę. Jest też Pacyfistyczna, gdzie ze wszystkimi się zaprzyjaźniamy. Jeśli zrobimy Pacyfistyczną po Ludobójczej Chara także trafia na wolność, ale jako duch nawiedzający ciało Frisk. Well, przynajmniej nie jest samotna ani w uwięzieniu.

chara
Poczuła się... wolna? Takie dziwne uczucie jakby mogła jak ptak polecieć do nieba. Było minęło, wyminęła dawną siebie i frisk i poszła w wewnątrz piekła
//kiedy mój wątek yuri? //

//Jak się obudzi to Frisk leży na łóżku obok niej. Bo to z nią ten wątek. Plus we śnie pewnie się coś jeszcze ciekawego zdarzy.

Chara

Nagle znalazła się w ciemnym pomieszczeniu. Coś czuła, że to o wiele dalsza część Podziemii. Praktycznie przy końcu wędrówki. Zobaczyła przed sobą Frisk. Miała sweter brudny od popiołu i wiele ran na sobie. Ręce jej drżały.

- Chara... Boję się... - mówiła cichutko.

Tymczasem Chara usłyszała własny śmiech. Złowrogi i nieprzyjazny. Usłyszała słowa, lecz nie widziała dawnej siebie:

- Dziękuję za przywrócenie mnie do życia, partnerko. To dzięki tobie znów istnieję.

- Ch-Chara, ten ton głosu mnie przeraża...

- Oddasz mi teraz to, czego pragnę?

- Chara, prz-przestań natychmiast, proszę!

- Oddasz mi swoją duszę, Frisk?

- Nie!

- Hah... Zabawne.

- Chara, nie...

- Od kiedy ty o czymkolwiek decydujesz?

Frisk napłynęły łzy do oczu. Chara pamiętała ten moment. Zaraz przed wymazaniem zniszczonej rzeczywistości i rozpoczęciem tej ścieżki pacyfistycznej.

Moment, który nieraz śnił się Charze po nocach. Zwłaszcza odkąd Frisk ją uratowała, uratowała wszystkich i zostały... przyjaciółkami? Bo kim mogły być więcej?

Czasami zdawało jej się, że to coś więcej.

//Ogólnie to znam dwie cosplayerki Chary i Frisk, które są naprawdę partnerkami ♡

//OwO UwU. //
chara
-nie płacz. Wymażemy to wszystko jak zły obraz i namalujemy od nowa razem, szczęśliwe
//na 100% spieprzyłem z powodu nieznajomości fabuły//

//Obecna Chara mogłaby tak powiedzieć. Dawna raczej nie, ale ty grasz Charą po tym, jak Frisk zaakceptowała ją pomimo jej morderczej przeszłości, więc jest okej ♡

Chara

Śmiech dawnej Chary nagle się urwał.
Frisk podniosła wzrok na prawdziwą Charę.
- N...N-Naprawdę? - otarła łzy z policzków.

chara
-tak. Bo czemu nie?- i ją przytuliła, tak po przyjacielsku

Chara

Niższa z dziewczyn także się przytuliła.
I tak powoli się uspokajała z płaczu.

chara
Pogłaskała frisk po policzku i szczypnęła ją w nosek.

//Nie trzeba odchodzić.
Po prostu widocznie niemamnietu ma ból dupy, za przeproszeniem.
Nie trzeba na to reagować, i choć to trudne, nie oceniają siebie źle. Wypatrz pozytywne strony. Na przykład to, że podziękowałaś.
To miłe.
A po drugie, nie odchodź z grupy. Jesteś interesującą osobą, ale patrzysz na świat zza szarej szyby, bo widocznie ktoś tobie to wpoił, za dzieciństwa, albo masz/miałaś za dużą ilość przeżyć, i nie wyrabiałaś się z emocjami.
Wątki które prowadzisz, szczerze, nie widziałam nigdzie i mnie nawet inspirują. Ukazujesz nam coś nowego w prostych słowach i zachowaniach. Przynajmniej ja to odbieram, a to jest dla mnie ciekawe. Wkładasz w prowadzenie wątków pracę i to widać. Super pracujesz, i pamiętaj, że jesteśmy tutaj i ta grupa zmieni się na gorsze, bez Ciebie, Creepy, czy Kamyka.

Filizaneczkaherbaty pisze:
//ta grupa zmieni się na gorsze, bez Ciebie, Creepy czy Kamyka.

//ja tutaj nic ciekawego nie robię więc eeee?

Creepy_Family pisze:
//ja tutaj nic ciekawego nie robię więc eeee?

//robisz ^^

//Istniejesz

//nie

//Tak

//Aww dziękuję ♡
//I tak, Creepy-chan, jesteś ważna.

Chara

Obok nich pojawiły się znajome przyciski. ERASE od wymazania świata i DO NOT od pozostawienia go do reszty zniszczonym.

chara
-to razem naciskamy?- chwyciła jej rękę i nacisnęła nią razem ze swoją przycisk ERASE

Chara

Nagle obie ocknęły się pośród złotych kwiatów. Znalazły się znowu na początku wędrówki. Udało się - zniszczony świat już nie istniał. Frisk podniosła się do pozycji siedzącej i uśmiechnęła się jakby z ulgą. Splotła palce z palcami Chary, delikatnie łącząc ich dłonie - Wszystko naprawimy, prawda? Razem? - zapytała z nadzieją.

chara
-oczywiście. Tym razem zrobimy to lepiej- powiedziała łaskocząc w wierzch dłoni frisk

Chara

Zaśmiała się lekko.
- Chodźmy więc, dobrze?
Miała taki milutki uśmiech.

//to chyba zwiastuje kłopoty//
chara
Wstała ciągnąc za sobą frisk
-gdzie?- zapytała tak wesoło

Chara

- Spotkamy się może z kozią mamą?
Miała na myśli najpewniej królową Toriel.
Troskliwa i opiekuńcza, taka kozia mama.

//Nie, u niej to nie zwiastuje kłopotów.
//Frisk to łagodna pacyfistka, także ten.
//Tu milutki uśmiech to milutki uśmiech.
//A co do Toriel, wygląda mniej więcej tak:

chara
-dobrze. Czemu nie?- uśmiechnęła się i ciągnąc za sobą Frisk pobiegła do domku toriel
//prawie napisałem P!NK //

//Może też będą miały dziecko \_('w')_/

Chara

Kiedy szły, obraz nagle się rozmazał.
Po chwili wszystko wokół spowiła biel.

//Edit.: W sumie ship Charisk ma shipchild.

chara
Upewniła się że dalej trzyma frisk
// oOoooo. To może być ciekawe//

Chara

Nie widziała jej, ale czuła jej dłoń. Nadal się trzymały za ręce, choć wzrok odmawiał im posłuszeństwa i nie szedł w parze z ich dotykiem. Wszystko spowijała czysta biel.

chara
No to szła dalej

Chara

- Chara? - usłyszała głos Frisk.
Światłość zniknęła tak nagle jak się pojawiła. Leżały razem na kanapie w salonie. Chara poznała dom. Ich dom, gdzie mieszkały od czasu uwolnienia wszystkich potworów. Ona i Frisk były partnerkami od dawna, nadal utrzymując jednak kontakt z przyjaciółmi z Podziemia. To wszystko zdawało się jakby było przed chwilą! Te wszystkie wspomnienia i cudowne przygody... Aż ciężko uwierzyć, że minęły lata od czasu, gdy razem naprawiły świat.

//Jakby co, w PBFie wcale nie minęły lata, raczej z miesiąc, ale Charze się teraz śni, że jest już kilka lat później i są partnerkami.

chara
spojrzała na frisk i pomyślała o tym co by bez niej zrobiła. Przytuliła się do niej i zapytała
-co kochanie?

Chara

Wtuliła się w nią z uśmiechem.
- Jutro nasza rocznica. Może pójdziemy razem na koncert MTT? Obiecał nam bilety. A potem może resztę dnia spędziłybyśmy we dwie, same w domu, tylko ty i ja?~

//MTT to skrót od Mettaton. Postać, którą cosplayuję, swoją drogą. Kiedyś był duchem mieszkającym w jednym domu z kuzynem, ale naukowiec imieniem Alphys zrobiła dla niego robotyczne ciało i został gwiazdą telewizyjno-muzyczną, tym samym spełniając swoje marzenia. Lubię tą postać.

chara
-czemu nie? Kupimy ciasteczka i sobie poleniuchujemy- pogłaskała frisk po głowie

Chara

- Mhm - wtuliła się w nią przymilnie.

chara
Zgłodniała lekko. Może by coś upichcić?
//kojarzysz scenę z natsuki jak się ją zaprasza do domu i pichci ciastka? Wiesz z DDLC//

//Kojarzę, ofc, że kojarzę ♡

Chara

Zaśmiała się lekko niespodziewanie.
- Aż mi się przypomniało show kulinarne.

//Takie tam, kiedy MTT próbował ją zabić piłą mechaniczną, po tym jak oznajmił, że w przepisie podano ludzką duszę jako składnik. Choć tak naprawdę to nie próbował jej zabić naprawdę, doktor Alphys prosiła go, by tak udawał, żeby mogła ją na niby uratować i zostać bohaterką. Well.