Imię: Skarwl.
Nazwisko: Nie posiada.
Pseudonim: Ludzie mówią do niego zwykle Skarwl Łotr, a Szczurołaki - Skarwl Szary Szpon.
Rasa: Szczurołak.
Charakter: W grze.
Wiek: Trzydzieści pięć lat.
Historia: Skawrl od małego wychowywany był w gnieździe Szczurołaków pod miastem, jednym z wielu. Jego dzieciństwo nie było zbyt szczególne czy ciekawe, jak każdy w miocie uczył się tego, co potrzebne mu do przeżycia. Zmieniło się to, gdy osiągnął wreszcie odpowiedni wiek, aby móc kontrolować się po przemianie. Wcześniej też wychodził na powierzchnię, ale tylko po to, aby polować. Teraz zaś mógł ukrywać się po ciemnych zaułkach i obserwować ludzi oraz ich życie, o którym wcześniej słyszał jedynie z opowieści starszych Szczurołaków. Tak bardzo mu się ono spodobało, że wybłagał starszyznę klanu, aby pozwolili mu żyć też na powierzchni, co zawsze było ryzykowne, ponieważ mógł zdradzić innym miejsce pobytu swoich pobratymców. Jednakże oni się zgodzili, a Skarwl wyszedł na powierzchnię, używając swojego zwykłego imienia. Wcześniej zdołał zabić pomniejszego rzezimieszka, od którego zabrał ubranie i cały ekwipunek. Od tej pory żyje niemalże w dwóch światach, dzień spędzając na powierzchni, gdzie nauczył się już ludzkiego życia na tyle, aby nie odstawać od normy, spędzając czas na takich przyjemnościach jak kradzieże, bójki, wizyty w barach i burdelach czy tym podobne, a noce w swoim szczurzym gniazdku. Jednakże w chwili, gdy został obrany Opiekunem Szczurzego Gniazda, coraz mniej czasu spędza na powierzchni, starając się jak najlepiej wywiązywać ze swoich obowiązków w kanałach, gdzie stara się wykorzystać swoją wiedzę pozyskaną na powierzchni, aby łatwiej tropić ludzi, swój pokarm, lub pozbywać się dybiących na życie jego i jego kompanów najemników, łowców nagród i innych szumowin.
Rodzina/Towarzysze: Dwadzieścia innych Szczurołaków ze swojego klanu.
Organizacja/Zawód: Nie należy do żadnej organizacji. Jako człowiek trudni się wszystkim, aby przeżyć i zarobić, a więc jest kieszonkowcem, złodziejem, zabójcą, łowcą nagród czy zwykłym bandytą. Jako Szczurołak został wybrany przez swój klan Opiekunem Szczurzego Gniazda, co daje mu wysoką pozycję w stadzie, ale obliguje go do polowania na ludzi w celu zdobycia pokarmu i pilnowania siedziby klanu, mordując łowców potworów, włóczęgów czy znienawidzonych przez wszystkich jego pobratymców i jego samego szczurołapów.
Nieruchomości: Własna kąt w siedzibie swojego klanu w miejskich kanałach, ale jako człowiek zwykle sypia w jakichś tanich karczmach.
Zalety:
Jako człowiek:
- Bardzo dobre gadane i dar przekonywania.
- Szybki i zwinny.
- Bardzo dobrze walczy przy pomocy miecza i sztyletów, niezależnie od tego, czy samym mieczem, samymi sztyletami czy po jednym z rodzajów tych broni na rękę.
- Potrafi bardzo szybko biegać.
- Doskonale się wspina.
- Wszelkiej maści ciemne zaułki, karczmy-mordownie i tym podobne przyjemności zna jak własną kieszeń.
Jako Szczurołak:
- Wytrzymały i nieludzko silny.
- Doskonale się wspina.
- Pazurami może przeciąć skórzaną zbroję i wszystko co od niej słabsze, a kłami kruszyć choćby i kamień.
- Niesamowicie odporny na trucizny, trutki, zgniłe czy nieświeże jedzenie, a więc wszystko, co mogłoby mu zaszkodzić.
- Jest na tyle stary, aby zachować pełną kontrolę po przemianie.
- Duży posłuch wśród innych Szczurołaków.
- Może przyzywać i wydawać rozkazy okolicznym szczurom i wielkim myszom.
- Bardzo czuły węch i słuch.
Wady:
Jako człowiek:
- Nie jest silny czy wytrzymały.
- Przez powyższe nie potrafi walczyć wręcz i unika tego jak ognia.
- Nie potrafi pływać i obawia się wody.
- Nie potrafi walczyć żadną inną bronią białą, a tym bardziej dystansową.
- Zerowy potencjał magiczny.
- Wszystko to, czego się nauczył walcząc swoim orężem, podpatrzył od innych lub sam wymyślił, a nie było wielu wartościowych przeciwników na jego drodze, więc gdy przyjdzie mu się zmierzyć z kimś potężniejszym, to najpewniej skończy się to dla niego bardzo boleśnie.
- Nie nawykł do dźwigania na sobie czegokolwiek, więc raczej nie nałoży na siebie pancerza.
- Boi się ognia.
- Ma pokaźną kartotekę u miejskiej straży, która najpewniej najpierw będzie do niego strzelać, a potem pytać i to w najlepszym wypadku.
Jako Szczurołak:
- Jego kły, pazury i siła muszą mu wystarczyć, bo pod tą postacią nie jest w stanie wykorzystać jakiejkolwiek broni.
- Boi się ognia.
- Nie potrafi pływać i obawia się wody.
- Nie jest zbyt szybki czy zwinny.
- Jego wysoka pozycja sprawia, że jest wielu, którzy chętnie widzieliby jego potknięcie i śmierć, aby samemu zająć tę posadkę.
- Kanibal.
- Jest na celowniku łowców potworów od dawna.
- W postaci Szczurołaka bardzo łatwo wpada w szał.
Ekwipunek:
- Dwa sztylety.
- Jednoręczny miecz.
- Sakiewka, a w niej dwadzieścia imperialików.
- Druga sakiewka, wypełniona kamieniami, aby wabić nieostrożnych kieszonkowców.
- Długi na osiem metrów zwój liny.
- Płócienny worek na wszelkiej maści fanty, ale gdy się przemienia, to zwykle do niego chowa resztę ekwipunku.
Wygląd:
Jako człowiek:
Jako Szczurołak:
Kto ma uzupełniać status? Gm.
Kto ma zacząć? Ja.
Jak podchodzić do postaci i jej życia? Wiem, że będę mieć sporo okazji, żeby stracić tę postać, ale nie wolałbym, żeby zginęła dopiero wtedy, gdy będzie mieć konkretny powód.
Zgadzasz się na nagłe zmiany w życiu postaci? Wolałbym jakiś czas robić to, co robiła moja postać do tej pory, a dopiero potem się pobawić.
W jakiej osobie dawać odpisy? Obojętnie
Szczurołaki - Podobieństwo do Wilkołaków nie jest przypadkowe, jednakże stoją one o wiele wyżej na drabinie ewolucji, ponieważ nie są dzikimi i bezrozumnymi bestiami. Nie, one łączą się w klany, których członkowie razem żyją, pomagają sobie i tworzą własną społeczność, a nie jedynie watahę do polowań. Poza tym Szczurołak, po osiągnięciu odpowiedniego wieku, w pełni kontroluje swoją zwierzęcą postać, stąd panuje powszechna i prawdziwa opinia, że najgroźniejsze Szczurołaki, to te najmłodsze, które po przemianie zamieniają się w dzikie bestie. Idąc dalej, z karty można chyba wyczytać typowe zalety i wady tej rasy, są zresztą podobne do tych, jakie mają zwykłe szczury, często żyjące razem ze swoimi większymi kuzynami. Dużo większymi, bowiem typowy Szczurołak może osiągnąć nawet dwa metry wysokości stojąc na tylnych łapach, choć większość jest o kilkadziesiąt centymetrów niższa, tak jak typowi ludzie. Żyją podobnie jak ludzie, najczęściej bardzo blisko nich, w kanałach i katakumbach, a wiele Szczurołaków żyje na często pośród ludzi, o czym zwykle tamci nie wiedzą, gdyż w swojej ludzkiej postaci nie różnią się od nich niczym, może z wyjątkiem olbrzymiego odoru, w końcu żyją w kanałach... Szczurołaki są mięsożerne, polują zwykle na ludzi, ale unikają wymagających przeciwników, zadowalają się żebrakami, biedakami i włóczęgami, zwłaszcza że o takich los nikt się nie troszczy. Co ważne i ciekawe, ich przemianę warunkuje wola i chęć, a nie Pełnia. Mogą przemienić się zawsze i o każdej porze, ale im dłużej przebywają w zwierzęcej postaci lub im częściej przemieniają się w krótkim czasie, mogą przez to bardzo cierpieć, a nawet zginąć. Dorosłe Szczurołaki potrafią kontrolować inne gryzonie, mniejsze od siebie, a więc przyzywać je i wydawać im polecenia (tak jak to ku*wa opisałem w zaletach postaci). Tak czy siak, są one zwykle tępione z taką samą zajadłością jak Wilkołaki i inne potwory.
Zaloguj się
