Śmierć (łac. mors, exitus letalis) – stan charakteryzujący się ustaniem oznak życia, spowodowany nieodwracalnym zachwianiem równowagi funkcjonalnej i załamaniem wewnętrznej organizacji ustroju. Do zjawisk, które doprowadzają do stanu śmierci, zalicza się m.in. starzenie się, drapieżnictwo, niedożywienie, choroba, samobójstwo lub odwodnienie. Ciała martwych organizmów zaczynają rozkładać się po krótkim czasie od momentu śmierci. Śmierć człowieka jest powszechnie uznawana za smutną i nieprzyjemną okoliczność, przede wszystkim dla ludzi, czego przyczyną jest zazwyczaj zerwanie więzi towarzyskiej i rodzinnej ze zmarłym lub uczucie skierowane do niej. Wspólnym elementem większości wierzeń ludów świata jest życie pozagrobowe, które w zależności od popełnionych przez człowieka czynów może być dla niego nagrodą lub sądem oraz karą.

Litops pisze:
Nie wiem, co się stanie z moją świadomością po śmierci, która jest dla mnie jak podróż w nieznane. Może trafię do Nieba, może się zreinkarnuję, może będę obserwował dzieje cywilizacji z góry, albo moja świadomość przestanie istnieć w ogóle, co uznaję za najbardziej prawdopodobne. Każda smutna chwila i każda radosna, wszystkie sukcesy i rzeczy, których żałuję, każda osoba jaką poznałem i każda, z którą spaliłem mosty nie ma już znaczenia po śmierci. Muszę przeżyć obecne życie tak intensywnie, jak mogę, bo już drugiego prawdopodobnie nie będę miał.

Pobozny pisze:
Jesteście takimi racjonalnie myślacymi ateistami, a wymyślacie sobie bezpodstawnie, że po śmierci wasza świadomość będzie istniała i nie macie, co do tego żadnych tropów, wskazówek, dowodów, choćby najmniejszego śladu na to wskazującego.

Pobozny pisze:
Jesteście takimi racjonalnie myślacymi ateistami, a wymyślacie sobie bezpodstawnie, że po śmierci wasza świadomość będzie istniała i nie macie, co do tego żadnych tropów, wskazówek, dowodów, choćby najmniejszego śladu na to wskazującego.

Pobozny pisze:
Jesteście żałośni

CzarnyGoniec pisze:
Ja nic takiego nie twierdzę, a Ether nie deklarował się (chyba) jako uberracjonalista.

CzarnyGoniec pisze:
Plus nie wiem, czy on w ogóle pisał to na poważnie

ewelkapl pisze:
A może mają?

CzarnyGoniec pisze:
Ktoś konkretny, czy jacyś wyimaginowani "racjonalności mniej racjonalni od wierzących"?

Pobozny pisze:
Jesteście takimi racjonalnie myślacymi ateistami, a wymyślacie sobie bezpodstawnie, że po śmierci wasza świadomość będzie istniała i nie macie, co do tego żadnych tropów, wskazówek, dowodów, choćby najmniejszego śladu na to wskazującego.

Moja wiara w Boga jest bardziej racjonalna od waszego bajdurzenia, ponieważ mam choćby najmniejszy ślad (tu wybierzcie sobie jakikolwiek, o którym kiedykolwiek wspominałm ja lub Baturaj).

Jesteście żałośni, w tym że śmiejecie się z mojej wiary, a wierzycie, zakładacie lub w ogóle rozważacie, istnienie waszej świadomości po śmierci bez Boga, nie przedstawiając na to żadnych dowodów, nawet najmniejszego śladu.

Pobozny pisze:
piszę ogólnie o eacjonalistach z jeja, którzy przedstawiają tę stronę. Z tego co pamięt KIEDYŚ o tym pisałeś, znawca o tym KIEDYŚ pisał i jeszcze paru innych zadeklarowanych ateistów, oprócz Richyarda

CzarnyGoniec pisze:
I co racjonaliści twierdzą, że po śmierci świadomość będzie istniała?
Ja na przykład tak nie uważam.

Jeśli ktoś tak (z niewierzących) uważa niech się odezwie.

Pobozny pisze:
no widzisz, krąg się zawęził : D wiem, że napewno kilku jejaków twardo atakujących moją wiarę, głosiło w jakimś tam temacie, swoje przekonanie o istnieniu duszy po śmierci

chupacabra001 pisze:
Wbrew pozorom jestem racjonalistą

ZnawcaLiteraturyPolskiej pisze:
Oj tam wielkiej wiary

Trochę matematyki, szczęścia i faktu, że w okolicy nie ma żadnych rozwiniętych form życia i wszystko się zgadza.

Bo z bogiem to takie
> Robi wielki wybuch
> Ma wywalone na to co stworzył.
> Tworzy życie
> Znowu ma wywalone.

Taki mało potrzebny ten bóg, a to że on istnieje jest jeszcze bardziej absurdalne niż samopowstanie świata.

chupacabra001 pisze:
Trzeba być człowiekiem wielkiej wiary by wierzyć że coś tak pieruńsko skomplikowane jak życie powstało samo z siebie... Potrafimy chyba odróżnić dzieło przypadku od projektu, prawda?

chupacabra001 pisze:
Znawca, to właśnie matematyka się gryzie z abiogenezą...

ZnawcaLP pisze:
Oj tam wielkiej wiary

Trochę matematyki, szczęścia i faktu, że w okolicy nie ma żadnych rozwiniętych form życia i wszystko się zgadza.

Bo z bogiem to takie
> Robi wielki wybuch
> Ma wywalone na to co stworzył.
> Tworzy życie
> Znowu ma wywalone.

Taki mało potrzebny ten bóg, a to że on istnieje jest jeszcze bardziej absurdalne niż samopowstanie świata.

Pobozny pisze:
pozwól, że nie będę wklejał moich wypowiedzi po raz któryś

chupacabra001 pisze:
Odróżniaj dowody od ich interpretacji. Równanie musi się równać 1, bo istniejemy, ale to nie znaczy że piorun je**ął w jakieś molekuły, powstała bakteria, krzyknęła "Jeej, istnieję!" i zaczęła się rozmnażać. Toż to bajki są.

Czy Ty właśnie nawiązujesz do eksperymentu Millera?
I no, tylko szkoda że białka już nijak tak nie idzie stworzyć, a komórka to już w ogóle tak precyzyjny mechanizm, że... Juz nie bede konczyc

CzarnyG pisze:
Ale jeśli DNA powstało z RNA, ono z jakiś prostszych aminokwasów i w ogóle wstawiamy tam tysiąc albo milion kroków pośrednich to staje się bardziej prawdopodobne

chupacabra001 pisze:
a komórka to już w ogóle tak precyzyjny mechanizm, że... Juz nie bede konczyc

Mijak pisze:
Dla mnie prostszym rozwiązaniem jest przyjąć, że coś może powstać z niczego. I obrócić się w nic.

The_Dark_Side_of_The_Moon pisze:
0^0 = 1, jako coś z niczego (dla uproszczenia pominę to, że może być i nieoznaczone)