Otwieranie oczu w poniedziałek rano jest zdecydowanie przyjemniejsze, gdy robi się to samemu, a nie z powodu budzika. Ostry dźwięk alarmu obudził cię z jakiegoś absurdalnego snu, z którego zapamiętałaś tylko chwytliwą melodię, zdecydowanie zbyt gwałtownie i brutalnie, byś mogła ten poranek uznać za przyjemnie rozpoczęty

Wykopanie się spod przyjemnie ciepłej kołdry jeszcze bardziej zniszczyły ten dzień. Jack była niemalże pewna, że dzisiaj stanie się coś złego. Praktycznie czuła to fizycznie. Nerwowym ruchem wyłączyła budzik i spojrzała za okno.

Za oknem miasto budziło się szybko do życia. Od wschodniej strony prawdopodobnie pojawiło się już słońce, jednak przez Twoje szyby mogłaś dostrzec jedynie trochę jego blasku odbijającego się na ulicach i różowofioletową Dziurę, otoczoną szarym wiankiem smogu i chmur, wyjątkowo ponury widok

Dziewczyna westchnęła, założyła puchate, różowe kapcie i wolnym krokiem popełzła do czajnika. Włączyła wodę, a do kubka wsadziła dwie torebki czarnej herbaty. Podczas gdy woda się gotowała, ona poszła się jako tako ogarnąć, czyli uczesać się, umyć zęby i inne rzeczy jakie się robi rano.

Bez komplikacji udało ci się załatwić poranną toaletę, więc do czajnika, pogwizdującego wesoło na gazie dotarłaś już w zdecydowanie lepszym stanie fizycznym i mentalnym, choć dalej w niezbyt pogodnym nastroju.

//Wyobrażałam sobie, że to czajnik elektryczny, ale ok :^^))

Jack zalała sobie herbatę. Zawszę lubiła jej mocny smak i, pomimo iż zdecydowanie uwielbiała czarną, to nigdy nie pogardziła inną. Gdy herbata się parzyła, ona szybko się ubrała, poprawiła makijaż, aż w końcu stwierdziła, że napój jest już gotowy. Wyrzuciła zalegające w kubku torebki i zaczęła pić, spoglądając na zegarek.

//Sorry za brak punktualności, coś mi nie pykło przy wysyłaniu
Im dłużej patrzyłaś, tym lepszy i intensywniejszy stawał się smak herbaty w twoich ustach, co niemal wynagradzało fakt, że była 8.30, a zajęcia miałaś na 8.45 trzysta metrów dalej

Szybko dopiła napój, prawie się krztusząc, i z trzaskiem odstawiła kubek. W pośpiechu ubrała hijab, nawet nie dbając o to czy zrobiła to dokładnie. Nigdy nie dbała.
Założyła jeansową kurtkę, wyszła i zamknęła pokój na klucz. Szybkim krokiem zmierzała do wyjścia z kampusu.
Śniadanie zje później.

Ta myśl była bardzo optymistyczna, biorąc pod uwagę, że czas na to będzie pewnie dopiero w porze obiadowej, ale jak nie idzie to nie idzie. Dotarłaś do drzwi swojej klitki i otworzyłaś je

[Zmiana tematu]

Jacqueline Onassis
Po nietypowym poranku i czasie zdecydowanie krótszym, niż przypuszczałaś wróciłaś do domu z tajemniczą kartką papieru

Jack rzuciła się na łóżko i usiadła po turecku. Wyciągnęła z torby kartkę i wyciągnęła ją na długość ręki, tak by wszystko dokładnie widzieć. Westchnęła i zaczęła się wpatrywać we wzory, starając się nie zwracać uwagi na nic innego.

Gwiazda jakby przyciągała twój wzrok, świecąc coraz jaśniejszym blaskiem w miarę skupiania się na niej. Zaczęło ci się kręcić w głowie, a świat zaczął się rozmazywać. Coraz trudniej było ci myśleć o czymś innym, niż obrazek, a zaraz możesz stracić możliwość kontroli i nie będziesz mogła się oderwać

Jack czuła jak serce zaczyna jej walić, słyszała jak krew pulsuje jej w uszach. Jakimś cudem oderwała się od obrazka i zacisnela powieki.
-Co do jasnej...?- Zapytała sama siebie, nie mając pojęcia co sądzić o obrazku.

Oderwawszy się od obrazka poczułaś ostry, lodowaty ból jakby bardzo głośny i wysoki dźwięk w czasie potwornej migreny. Świat dookoła zdawał się obracać jął na karuzeli, bardzo powoli zaczynając nabierać ostrości. Zrobiło ci się słabo i mdło. Gdy zacisnęłaś powieki zobaczyłaś gwiazdę zarysowaną ostrym, rażącym światłem