Wyposażenie:
- Siekiera drwala.
- Długi nóż myśliwski.
- Nabity rewolwer Ruger GP-100.
- Dodatkowych dwanaście nabojów do tego potworka.
- Torba podróżna na fanty, a w niej:
- Trzymetrowy zwój liny.
- Osełka.
- Pudełko zapałek.
- Zapalniczka.
- Dwie paczki fajek.
- Puszkowane żarcie: Zupa pomidorowa (x2), fasola i pulpety.
- Dwie konserwy mięsne.
- Suchary (około pół kilograma).
- Dwie półlitrowe butelki wody.
- Piersiówka whiskey.
- Kilka bandaży.
- Lornetka.
- Zegarek
- Dwie paczki krakersów
- Dżem malinowy
- Tajemnicza mapa

Statystyki główne:
Siła: 8
Kondycja: 5
Celność ostrzy: 2
Celowanie: 1
Skradanie: 1
Zakładanie pułapek: 1

Wady i Zalety:
Zalety:
- Praca z siekierą
- Sztuka przetrwania
- Silny żołądek
- Odwaga
- Okaz zdrowia
- Mocny
- Myśliwy

Wady:
- Krótkowzroczność
- Niedosłyszący
- Palacz
- Niespokojny sen
- Klaustrofobia
- Astma
- Śpioch
- Wolno czytający

Towarzysze: Brak

Rany/Urazy/Choroby: Brak

John nigdy nie lubiąc życia w pobliżu ludzi i ich głośnych miast, preferował życie blisko natury, toteż posiadał on swoją przytulną, choć dla niego nieco przerażającą, drewnianą chatkę. Zwykł przebywać jednakże często na patio, które miał zaraz przed nią... Tak samo było zaś i tego dnia. Mężczyzna właśnie popalał jednego papierosa patrząc w kierunku cywilizacji, a przynajmniej jej zgliszczy...

- I po kiego Wam to wszystko było? - westchnął, mając oczywiście na myśli mieszkańców wielkich miast, którymi gardził. Owszem: I ludźmi, i miastami. Myśleli, że coraz bardziej rozwinięta technika uczyni ich mądrymi, a te betonowe kloce, które nazywają domami, bezpiecznymi. A gdy wszystko poszło się je**ć, to właśnie takim jak oni oberwało się najbardziej. John nigdy nie żałował innych ludzi, zawsze żył wyobcowany, w swojej chacie, polując, machając siekierą i odganiając bandy nastolatków z pobliskiego miasteczka, którzy to snuli teorie o mieszkającym w leśnej chacie mordercy rodem z horrorów klasy B. Cóż, teraz dało mu to większą przewagę, niż kiedykolwiek wcześniej.
Dopalił papierosa niespiesznie, delektował się każdym zaciągnięciem trucizną, w końcu to, co miało, to było niewiele, biorąc pod uwagę, że teraz nie może zawadzić o sklep lub stację benzynową i kupić sobie kilku kartonów. Gdy skończył, zatknął rewolwer w kaburze, nóż za paskiem, a siekierę chwycił w dłoń, a następnie ruszył na obchód chaty i okolic, ciekaw, czy aby żaden zdechlak mu się tu nie zapędził.

Zdecydowanie palenie, nie zawsze dobrze idzie w parze z byciem astmatykiem, jeszcze przed skończeniem swojego papierosa musiałeś sobie nieco pokaszleć, po jakiejś chwili znowu odzyskałeś kontrolę nad swoim układem oddechowym i przystąpiłeś do uzbrajania się. Codzienne obchody zawsze się przydawały, zwłaszcza w tych czasach, gdzie to nie wiesz czy następny dzień będzie tym ostatnim czy też uda się zajść dalej. Obchód okolicy nie przyniósł zbyt oczekiwanych efektów, a przynajmniej natrafienia na kogoś, żywego czy też martwego. Z resztą ostatnią wizytę miałeś tutaj kilka dni temu, gdy przypałętał się tutaj jakiś szwendacz, była to wyjątkowo krótka i niegościnna wizyta.

Siedzeniem na dupie nie zdziała wiele, także ocenił porę dnia i spakował swój ekwipunek, szykując się do drogi.

Słońce jeszcze nie znajdowało się na szczycie, to jest jeszcze przed południem. Zdążysz się wyrobić z powrotem nawet do wieczora, gdzie o tej porze roku jest i tak wyjątkowo jasny.

W takim razie ruszył lasem w kierunku wspomnianego wcześniej miasteczka, a nuż trafią się jakieś łupy? A nawet jeśli nie, lepsze to od siedzenia w chacie i czekania na śmierć, jakakolwiek by nie była.

W tym wieku to nie trudno o jakąkolwiek, zwłaszcza jako palacz, astmatyk i starzec w jednym. No, ale wracając... Droga do miasteczka, szedłeś już od dawna utartym szlakiem widząc te same drzewa, krzewy i trawę... Tym razem jednak było tutaj coś innego, na jednych krzakach zauważyłeś strzępki ubrań i ogólnie ten krzak nie należał do najlepiej utrzymujących się, był nieco zdeptany.

Rzucił w jego kierunku jakimś kamieniem, szyszką, gałęzią czy czymkolwiek, tak w razie czego, a później zaczął rozglądać się wokół, ściskając mocniej siekierę, bo dobrze wiedział, czyja to sprawka.

Żaden dźwięk czy bodziec wzrokowy ci nie umknął, chociaż kto wie co może być z twoim wzrokiem czy słuchem, no ale raczej wszystko jest w porządku i możesz iść to zbadać, bądź zignorować.

W takim razie ruszył, cały czas rozglądając się wokół i nadstawiając uszu.

Po drodze mogłeś także zauważyć, że nie były tam wyłącznie pojedyncze ślady, a nawet kilku osób. Kierując się wzdłuż nich zauważyłeś do tej pory jednego szwendacza, leży w bezruchu na trawie.

Skrył się jakimś drzewem bądź krzakiem, a później przyjrzał mu się, czy wygląda na martwego, oraz czy nie zostawił gdzieś aby kumpli.

Widoczna rana na głowie zdołała cię przekonać tego, że już nie wstanie. Kumpli ani nie widziałeś, ani nie słyszałeś. Tak samo ślady jeszcze idą dalej.

Miał co prawda ochotę przeszukać tamte krzaki i trupa, ale uznał, że to nie pora na coś takiego, więc ruszył ostrożnie owym tropem, starając się rzucać jak najmniej w oczy, chowając się za drzewami czy też krzakami.

Idąc jeszcze tak przez kilka chwil zauważyłeś jak dwójka szwendaczy wgryza się w ciało kogoś kto pewnie nie tak dawno jeszcze żył, może miał przy sobie coś ciekawego?

Zastrzelenie ich mijało się z celem, szkoda marnować kul i tworzyć zbędny hałas, więc John spróbował zajść ich od tyłu, co nie powinno być trudne, skoro są aż tak zaaferowane posiłkiem, a następnie chwycił mocno nóż i wbił jednemu z nich w kark. Później dobył swojej siekiery i zamachem z góry wbił ją w czaszkę drugiego zdechlaka.

Takim manewrem pozbawiłeś obu szwendaczy ich nie-życia. Teraz tylko wypada sprawdzić czy tamten nieszczęśnik miał coś przy sobie, czyż nie?

Najpierw to oczyścił ostrze noża i siekiery o ubrania trupów, ostrze schował na swoje miejsce, a później, dla pewności, urąbał głowę pożeranym zwłokom, nigdy nie wiadomo, czy takim się nie zachce wstać zbyt wcześnie. Na sam koniec zabrał się do przeszukiwania.

Wyjątkowo mądrze było urąbać łeb wcześniej pogryzionemu. Na plecach mężczyzny znajdował się plecak, ale miał także kilka kieszonek w ubraniach oraz zegarek na nadgarstku.

Zabrał mu zegarek, wrzucił go do torby, a później zaczął przeszukiwać kieszonki. Na sam koniec dobrał się do plecaka. Podczas wykonywania tych czynności rozglądał się wokół i nasłuchiwał, zawsze czujni.

W kieszeniach znalazł tylko jego portfel oraz kilka monet, były nieco pozaginane jakby do czegoś miały służyć. Natomiast w plecaku znalazł następujące rzeczy... Kompas, niewielką mapę z zaznaczonym jednym punktem oraz trochę prowiantu, w którego skład wchodziły dwie paczki krakersów, dżem malinowy oraz jedna puszka z zupą pomidorową. Na całe szczęście nikt nie przechodził w pobliżu, ani nie było żadnych dziwacznych dźwięków.

Spakował wszystko, co znalazł, do torby, żeby móc przyjrzeć się dokładniej mapie.

Cóż, po chwili oglądania mapy i stwierdzenia, że przedstawia ona całą okolicę i jeszcze kawał terenu, najpewniej jest to jakaś skrytka, zależy tylko czy warto tam iść?

No a czemu by nie? Ruszył naprzód, kierując się mapą, wprost do iksa czy jak tam to ten sztywny oznaczył sobie jego skarb. Teraz do szczęścia brakuje mu tylko drewnianej nogi, przepaski na jedno oko i papugi na ramieniu.

No i przy okazji załogi, miejmy nadzieję, że na końcu będzie skrzynia skarbów, a nie coś w rodzaju tego, że to podróż i przyjaźń to największy skarb. Po drodze do tego miejsca nieszczególnie zauważasz jakichś sztywnych, wygląda to na jakieś bezpieczne miejsce.

Tym lepiej, chociaż wolałby jednak jakieś zapasy, broń i te sprawy, niż fortecę ocalałych, bycie starym dziadem z lasu mimo wszystko zobowiązuje, tacy jak on żyją z reguły w samotności.

Na ogół też wyjątkowo szybko domyśliłbyś się, że żyje w tym lesie jakaś grupa. Wracając, po nieco dłuższym marszu, wreszcie dotarłeś na miejsce, które zdaje się być opisane na mapie... Chyba, bo nic tutaj nie ma.

- Nosz cholera jasna, ch*j by to ku*wa strzelił! - warknął John i spojrzał ponownie na mapę, czy aby nie popełnił żadnej gafy przez swoje słabości czy też nie trzymał jej w jakiś nieodpowiedni sposób i tak dalej.

Niestety, wszystko się zgadzało, więc po jaką cholerę ktoś miałby zaznaczyć punkt na mapie, a nie byłoby tam nic... Coś tu jest nie tak...

No bo może nie ma nic pod ziemią, ale jest pod nią? Niczym prawdziwy pirat, John rozejrzał się po miejscu, które wskazywała mapa, szukając czegoś, co mogłoby potwierdzić lub rozwiać ten trop.

Nikt niestety nie rysował czerwonych iksów na polanie, ani też niczego w ten sposób nie układał, ale może to z czymś pod ziemią to nadal dobry trop?

Trop tropem, szkoda tylko, że nie ma czym grzebać w tej ziemi. Mimo to przeszukał dokładnie okolicę, może było tu właśnie coś, aby odkopać łupy?

No właśnie niezbyt, ale chodząc tak po okolicy o mało co nie potknąłeś się o coś.

Wrócił w to miejsce i przyjrzał się temu czemuś.

Cóż, dokładniej mówiąc była to metalowa rączka od klapy pokrytej ściółką leśną, najwidoczniej ktoś bardzo dobrze się planował schować, niestety nie do końca w ogóle mu się udało tutaj dotrzeć.

Grunt, że nic się nie zmarnuje, więc otworzył klapę, ciekaw jakie to bogactwa kryje.

Przede wszystkim póki co to ciemność i zejście po drabinie.

Najpierw to poszukał kilku kamieni, większych, aby przytrzasnąć nimi klapę i mieć drogę ucieczki, oraz mniejszego, który wrzucił do środka, ciekaw co czeka go na dole i ile zajmie kamyczkowi taka podróż.

No cóż, zdecydowanie nikt nie zamknie cię w środku, a przynajmniej nie tak szybko. Mały kamyczek spadał ledwie parę sekund, charakterystycznie uderzył on o betonowe podłoże. Natomiast chyba kogoś tam obudziłeś, bo zacząłeś słychać chrząkanie, dosyć ciche.

- Jest tam kto? - zapytał, choć nie podnosił głosu zbyt wysoko, wizja otoczenia nagle przez żywe trupy nie kręciła go bardziej, niż śmierć ze starości.

No, można chrząkanie usłyszeć za odpowiedź, wyjątkowo nadal ciche.

- Wyłaź, żebym Cię widział, jak nie jesteś zdechły. - powiedział tym samym tonem. Nie ma po się tam pchać, jeśli na dole czai się zgraja żywych trupów.

I odpowiedziało mu to co zawsze, chrząkanie.

Zamykanie tam Zombie raczej mijałoby się z celem, a taki zwykle jest tępy i powinien przyleźć od razu, jak go usłyszy, niemniej ruszył ostrożnie w dół, na ostatnich stopniach dobywając rewolweru i odwracając się do tyłu z bronią odbezpieczaną, gotową do strzału i wycelowaną w to, co jest po drugiej stronie lufy. Oczywiście, jeśli był to Zombie albo inny potwór, strzelał od razu.

Niestety, tutaj był jedynie równie ciemny... Korytarz? Chrząkanie dobiegało dopiero gdzieś z dalszych części tego miejsca.

Było gdzieś jakiekolwiek źródło światła lub coś, co dałoby się podpalić?

Gdyby jeszcze dało się coś zauważyć... Najlepiej byłoby mieć jakąś latarkę czy nawet usraną pochodnię.

Ch***** ździebko, bo nie miał ani tego, ani tego... Było tu chociaż coś, z czego mógł zmajstrować ową prowizoryczną i usraną pochodnię?

Przeważnie w takich momentach starczy patyk i kawałek węgla, a wtedy tylko należy to gdzieś położyć uzyskując przy tym samozapłon. Tutaj jest niestety nieco inaczej, ale cóż, posiada krzesiwo, zapałki oraz zapalniczkę, ma też jakieś bandaże, łatwopalny alkohol... Brak tylko czegoś za co mógłby to wszystko trzymać.