- Rozkaz!

Eryk poszedł do swojego pokoju. Usiadł na krześle a pokojówki szukały listu.
"Mam nadzieje że go znajdą" myślał. Po chwili jedna z pokojówek podniosła coś z ziemi

- Paniczu, znalazłam to na podłodze - powiedziała i podała Ci to
Był to list!

-Chwała Najświętszej Panience- powiedział Polak- dziękuje bardzo. Niech panie przeproszą w moim imieniu dowódzce straży.

- Rozumiemy - i odeszły
Ty zaś wziąłeś się za przepisywanie

Słońce już zachodziło kiedy kończył list. Starannie go zapieczętował.
-Juliusz- zawołał
Wtedy do jego pokoju wszedł wysoki, chudy blondyn. Był to Julisz właśnie, sługa Eryka.
-Tak sir?- rzekł do swojego pana
-Musisz to dostarczyć do Amsterdamu. Tam, w karczmie "Błękitna Sowa" znajdziesz człowieka imieniem Maksymilian. Przekażesz mu list, a on da ci kilkunastu ludzi i statek. Popłyniecie do Jutlandii, do mojego kuzyna Pawła. Masz tam czekać na moje dalsze rozkazy. Na razie listu masz pilnować jak oka w głowie. Rozumiesz?
-Oczywiście- powiedział młodzieniec i wyszedł z pokoju.
Eryk ufał młodemu. Pozostało mu czekać na Winsona. Poszedł spać

Noc minęła spokojnie bez koszmarów, mimo nieudanego zamachu na Twoje życie. Gdy wstałeś, Słońce było ledwo po przebudzeniu

Eryk ubrał się i poszedł na śniadanie

Podano typowe angielskie tj. jajko, bekon, fasolka, pomidory i pieczywo

Polak, mimo niechęci do tutejszej kuchnii, jadł łapczywie, jakby go głodzono miesiąc. Śniadanie przerwał służacy, który informował o wizycie gościa

//To trochę samoadminowanie//

//Za dużo GM'owania samego siebie//
Poszedłeś sprawdzić kto to

//Hola hola. Wszakże gościem jest moja druga postać//
Okazało się, że to Lord Winson
-Szybko wróciłeś- powiedział Eryk- zapewne słyszałeś jak jakiś Francuz próbował mnie zastrzelić
-Wieści dość szybko roznoszą się w Londynie.- odparł- Ale za to muszę powiedzieć o sukcesie w rozmowach z Jerzym III. Twój plan przypadł Jego Królewskiej Mości, ale jego zrealizowanie wymaga czasu.
-Chociaż tyle dobrego- powiedział Polak- Również mój list do Franciszka II w końcu rozpoczął drogę do Wiednia. Mimo tego mógłbyś pomowić z zamachowcem? Po odcjęciu rąk ma mój rozkaz zapewne mi nie powie kto go nasłał.
Anglik kiwnął głową i obaj poszli za strażą do Francuza

Leżał skulony w celi. Z odcuętych dłoni wciąż płynęły strużki krwi

-Czemu chciałeś zabić Eryka- spytał spokojnie Winson

Wytłumaczyłeś mu, co się stało

//Kto komu tłumaczył//

//Eryk Winsonowi//

-A więc- wymamrotał Winson do Francuza- kto cię nasłał?

- Gówno Cię to! Tfu!

-Puścimy cię wolno- powiedział Winson nie zwracając uwagi na Eryka

Popatrzyl z niedowieżaniem

-Chyba cię...
-Cicho-przerwał mu Winson
Spojrzał się na Francuza i spytał:
-To jak, powiesz nam?

Zastanawiał się
- Najpierw przysięgnij. Na Najświętszą Panienkę

-Przysięgam-powiedział

Westchnął
- Przysłał mnie tu służący samego Napoleona. Nie wiem jak ma na imię ale pamiętam jego wygląd. Miał długie blond włosy, kozią bródkę tego samego koloru, a na prawym oku opaskę, spod której wychodziła blizna

-Czemu akurat mnie?-spytał Eryk

-Powiedział, że jesteście zagrożeniem dla Francji. Mówił, że spiskujecie z cesarzem Austrii. Dlatego mnie tu przysłał

-Pies czarci- powiedział Winson- on wie. Napoleon też może wiedzieć.
-Kiedy Jerzy sprzymierzy się z Franciszkiem- odparł- wyniosą tego Korsykańczyka. Na bagnetach!

- Nigdy! Napoleon i jego państwo będą żyć wiecznie! - krzyknął Francuz

Winson i Tatarsiński wyszli z celi.
-Skąd wie o twojej działalności- spytał się Brytyjczyk
-Nie wiem- odparł Eryk- być może mają szpiega w Polsce i trafiło to do Francji.
-Jest może ktoś komu nie ufasz z spiskowców? Z Polski albo Brytanii?-spytał.
-Nie mam pojęcia. Choć był taki jeden we Lwowie. Nie pamiętam nazwiska, ale był protestantem. Mój człowiek w Galicji l, zanim jeszcze wyjechałem, wspominał, że odszedł od spisku. Ale nie wydaje mi się, że jeden mały człowieczek przekazałby to dalej.

Zastanawiałeś się, czy jednak ten lwowianin mógł Cię wydać

-Napoleon jest katolikiem? -spytał Polak

- Był, ostatnio wyrzekł się Chrystusa

-Więc może protestantowi bliżej Napoleon

- Na to wygląda

-Tak czy siak chyba na mnie pora. W sensie że w Londynie. Wrócę do Wiednia. A tego Francuza to rozstrzelajcie

- Ależ przyrzekłem mu, na Najświętszą Panienkę że go uwolnię. Nie chcę się narażać na gniew Boży

-Przecież możesz uwolnić go z ziemskiego padołu

- Co racja, to racja

-No właśnie. A teraz idę przyszykować się w podróż do Austrii. Jeżeli Jerzy III i Franciszek II nawiążą współpracę, spotkamy się dopiero w Francji, idąc wojskami na Paryż

- Rozumiem, żegna zatem
I wyszedł

Eryk poszedł do swojego pokoju. Pokojówki już spakowały jego ubrania i inne manatki. Nie ufając do końca sam przeszukał pokój i swoje rzeczy, ale niczego nie brakowało.
Około południa ze swoimi sługami opuścił pałac i udał się w stronę portu. Cieszył się, że opuszcza wyspy. Wsiadł na statek i odpłynął na południe

//tu się kończy wątek Eryka w Londynie. Jak można to prosiłbym go przenieść do Wiednia//

//Już

William szedł właśnie odebrać rozkazy od zaufanego członka, który zawsze mu je przekazywał.

Ten szybko przyszedł

- Jakie rozkazy od wyżej postawionych?

- Mamy wyruszyć w okolice Dunkierki wraz z pozostałymi jednostkami

- Chodźmy więc szykować Cromwella. Wiadomo, w jakim celu?