Las Vegas /lɑːs ˈveɪɡəs/ – najbardziej zaludnione miasto w amerykańskim stanie Nevada, w hrabstwie Clark. Na świecie kojarzone jest przede wszystkim z grami hazardowymi, zakupami oraz wyszukanymi restauracjami i luksusowymi hotelami. Las Vegas, które samo siebie określa mianem Światowej Stolicy Rozrywki, słynie z ogromnych kasyn i powiązanych z nimi atrakcji. Tolerancja dla różnych form rozrywki dla pełnoletnich przypisała Las Vegas tytuł Miasta grzechu.

Nathan szedł ulicą Las Vegas, niedaleko kasyn.

Rzucił w stronę budynków pełne pogardy spojrzenie. Nie miał zamiaru tam iść. Strata czasu i pieniędzy. W sumie nawet nie wiadomo, czy wpuściliby tam takiego cudaka. Cały czas nosi z sobą zajebiście wielki miecz, a jego ubrania wyglądają, jakby dopiero co wyszedł z Piekła. W sumie jest to bliskie prawdy, wyszedł trzy dni temu. Nathan szedł dalej rozglądając się za czymś wartym uwagi. Napadem, gwałtem, morderstwem lub przystojną kobietą z miseczką conajmniej C. W tym momencie najchętniej ruszyłby ku temu ostatniemu.

Słyszysz jakiś krzyk za jednym z budynków.

A tak ładnie prosił los o cycatą panienkę. Poprawił opaskę na ustach oraz okulary przeciwsłoneczne po czym ruszył wolnym krokiem w stronę krzyków. W końcu pośpiech jest niepotrzebny, najwyżej ktoś zginie. Przygotował się także do przyzwania jakiegoś piekielnego stwora, by ten odwalił za niego robotę.

Co się dzieje za tym budynkiem?

Przyzwał przy każdym wyjściu z uliczki po jednym piekielnym ogarze. W prawej ręce trzymał swój miecz, a lewa zapłonęła ogniem. Przyjrzał się dokładnie każdej osobie w uliczce, a zwłaszcza ofiarze gwałtu.
-Mogę się przyłączyć? - spytał półżartem.

Gwałcący: jakiś menel
Poszkodowana: 8/10
Menel przerwał po czym wyjął rozbitą butelkę.
-No dawaj no!

//Tulipan!

-Serio? Butelka? Zamierzasz trafić do Piekła z butelką w ręku? - spytał śmiejąc się pod nosem i patrząc z pogardą na menela. Bez dłuższego pie**olenia się ruszył w jego stronę z wyciągniętą ręką strzelając z niej kulami ognia - Jak już będziesz tam na dole to powiedz innym demonom, że przysyła cię Nathan Boisvert. Jest wku*wiony i żąda zemsty.

Stwierdzam zgon bo umar.

-Ku*wa. Mogłem wymyślić lepszy tekst. I tak to jest, jak się ku*wa do niczego nie przygotuję.
Kazał piekielnym ogarom wypi***alać w ch*j oraz ugasił ogień z ręki. Podszedł do zgwałconej kobiety patrząc jej na piersi przez czarne okulary.
-Nic pani nie jest? Mam w czymś pomóc, odprowadzić panią do domu?

Średnie, nie wywaliste w ch*j balony ale też nie deska. Zasłoniła je ręką.
-Podaj koszulkę, leży przy ścianie.

Uśmiechnął się lekko, ale nie było tego widać z powodu zasłoniętych bandaną ust. Czyli jednak los dał mu w końcu ładną kobietę. Podszedł do leżącej przy ścianie koszulki, podniósł ją i rzucił do dziewczyny.
-Może się pani spokojnie ubrać. Raczej nie będę podglądał - powiedział odwracając się do niej tyłem. Z ciekawości postanowił spróbować przeczytać myśli dziewczyny

Mózg kobiety to za dużo, kilkadziesiąt myśli na raz.

Przerwał jak najszybciej czytanie w myślach. Po dłuższej chwili stania i czekania, aż kobieta się ubierze, spojrzał do tyłu.
-Mogę się już odwrócić?

Poczułeś rękę na ramieniu.
-Mówisz że jesteś z piekła? Pewnie jesteś tak samo gorący...

I teraz ma jeszcze szansę zar*chać? Zdecydowanie ziemia wydaje się lepsza niż 26 lat temu. Chociaż może zawsze taka była, a Nathan uważa tak przez kontrast między nią a Piekłem, w którym żył tak długo? Tak czy inaczej był podniecony wizją zar*chania.
-Jeszcze gorętszy - powiedział i znów nakrzyczał sam na siebie w głębi duszy za brak przygotowania oraz wymyślanie wszystkiego na szybko.

//5 lat później//
Nathan szedł tą samą ulicą co pięć lat temu, ciągle jeszcze pamięta tamtą noc... Ale nie jest tu z powodu wspominania, znalazł trop satanistów.

Boisvert z smutkiem postanowił nie przeszkadzać sobie wspomnieniami piersi spotkanej wtedy kobiety. Zwłaszcza w takiej chwili jak ta. Przecież miał szansę odnaleźć końcu tych dupków, przez których odsiedział kilkanaście lat w Piekle! Mocniej ścisnął trzymany w ręce miecz i rozejrzał się za miejscem, w którym miał spotkać szatanistów lub kolejne tropy prowadzące do nikąd. Miał nadzieję, iż tym razem będzie to to pierwsze.

Widzisz jedynie dom, dom w którym są, albo byli. Możesz wejść przez żywopłot, podkopać się, otworzyć furtkę, wysadzić bramę... Co chcesz.

Postanowił się nie pie**olić z skradaniem i zaczął dzieło rozpie**olu. Żywopłot podpalił z użyciem swych mocy, w stronę bramy wystrzelił ognistą kulą, dookoła budynku przyzwał stare, dobre piekielne ogary po czym sam ruszył ku drzwiom domu. Teoretycznie mógł pominąć półowę tych rzeczy, ale gdzieś w głębi duszy lubił robić widowiskowe wejścia, które potem potępiane są w telewizji a wielbione w internecie.
-Mam skrytą nadzieję, że nie pomyliłem domów, bo to byłoby niezręczne.

Widzisz pentagram w ogrodzie, satanistyczne rzeczy w domu... Ale właściciela nie widać. Widzisz tylko co jakiś czas krew... Oraz wystającą rękę spod łóżka.

Wyciągnął ręką zza łóżka i przyjrzał się jej dokładnie. Piekielne ogary miały teraz także wejść do domu oraz pomagać w poszukiwaniach.

Za ręką wyciągnąłeś ciało, właściciel domu jeszcze żył.
-Po co........go przyzwałem.........

-A kogo my tutaj mamy? Wyłaź spod tego łóżka, usiądź spokojnie i zaraz przedyskutujemy, jak bolesna ma być moja zemsta.
Najwyraźniej na razie ignorował to, co mówi mężczyzna. Zrobił dwa kroki do tyłu.
-Zacznijmy od tego, pamiętasz mnie? Nathan Boisvert. 31 lat temu ty i twoi kumple wysłaliście mnie do Piekła.

-Słowo daje.... Nie pamiętam.......jestem nowy....... Reszta uciekła przed demonem.....

-Jaka reszta? Podaj mi ich imiona, nazwiska i najlepiej adresy. Potem opisz mi, co właściwie robiliście, że teraz nagle wszyscy uciekają przed jakimś demonem.

-Ddddemon zniknął, wrócił... Mówił tylko "Nathan".... Oni mają tylko numery....... Nie imiona....

-Numery? W sumie podaj mi je. Mogą się przydać. A wiesz przynajmniej jak wyglądają?
Na razie ignorował informację o demonie. Nie pierwszy i nie ostatni od czasu wyjścia z Piekła. Chociaż tego bali się nawet szataniści... No cóż, najwyżej dostanie potem od niego po ryju.

-Wszyscy mają czarne kaptury, 1 to szef, 2, 3, 4, 5,6,7,8,9. I ja 10.

-Taki ch*j. Człowiek cieszy się, że w końcu się zemści, a jedyne co znajduje to jakiś nowicjusz, który nie ma informacji o reszcie - tutaj przerwał na chwilę zbierając myśli - A co z tym demonem? Jakiś pierwszy lepszy, czy coś silniejszego?

-Pierwszy lepszy... Cały czas mówił jedno imię... "Nathan".

-Demona dorwę jak zacznie rozrabiać lub gdy spróbuje mi dorwać. A teraz powiedz mi jeszcze jedno, co mam zrobić z tobą? Nie wiesz za dużo, więc zostawienie ciebie żywego się nie opłaca. Wręcz przeciwnie, mógłbyś powiedzieć reszcie numerków o rozmowie ze mną. Z drugiej strony niezbyt chcę cię zabijać, bo to nie ty wysłałeś mnie do Piekła.

-I tak się zaraz sam wykrwawię.

-Słuchaj, na pewno nie wiesz, jak ich znaleźć? Któregokolwiek z nich? Może dzięki tej informacji zlituję się i, w zależności od twojej decyzji, zaniosę do szpitala lub skrócę męki.

-Słowo daje nie wiem! Jak tylko demon został przyzwany i mnie zranił uciekli. Tyle ich widziałem.

-Coś w wnętrzu mnie próbuje mnie przekonać, by cię oszczędzić. Niestety, dość trudno jest przekonać takiego starego upartego dupka jak ja. Gdy już trafisz do Piekła powiedz im, że Nathan Boisvert cię przysyła. Niedługo odeśle z powrotem demona i resztę paczki szatanistów - z lekkim znudzeniem wypowiedział formułkę o tym, kto go przysyła do Piekła. Powtarzał ją już od pięciu dobrych lat zmieniając jedynie ostatnie zdanie.
Podpalił ubrania sztanisty, by ten powoli umierał w płomieniach. Po tym postanowił trochę poprzeszukiwać szafy w domu. Może tam znajdzie jakieś wskazówki co do pobytu szatanistów lub przynajmniej pieniądze. Z obydwóch rzeczy cieszyłby się tak samo. Mieszka w małym niczym pokój w akademiku wynajętym mieszkaniu i niedługo wypadałoby w końcu zapłacić za mieszkanie tam.

Od niego zapaliły się firanki. Od firanek drewniane elementy. Poza tym znalazłeś 10 000.

-Sztaniści zarabiają lepiej niż superbohaterowie z tego, co tu widzę. Tobie się to już chyba nie przyda... - spojrzał na płonące ciało z uśmiechem i schował pieniądze do wewnętrznej kieszeni noszonego płaszcza. Rozejrzał się za jakimkolwiek telefonem, by zadzwonić po straż pożarną. Lubi totalny rozpie**ol, ale nie chce, by ogień przeszedł na pobliskie domy.

Leży na stole. Który zaraz się zapali.

Wziął telefon i wyszedł szybko z budynku. W razie, gdyby ogień mu przeszkadzał po drodze, odsuwał go z pomocą swej mocy. Gdy w końcu znalazł się na zewnątrz, sprawdził adres budynku i zadzwonił na numer straży.

Udało ci się zadzwonić, okazało się że sąsiad zgłosił pożar.

Jeśli ktoś już wezwał straż, to robota Nathana się tutaj kończy. Wrzucił telefon z powrotem do płonącego domu, rozkazał piekielnym ogarom iść w ch*j i sam ruszył do swojego mieszkania.

//Miałem zrobić aby poszły w ch*j dosłownie. Ale dobra tam.//
Słyszysz syrenę straży.

Ignorował ten dźwięk. Szedł dalej przez miasto do wynajmowanego przez siebie mieszkania.

Udało ci się tam dojść.

Po wejściu do mieszkania włączył telewizor i sprawdził, czy mówią coś o podpalonym przez niego domu. Podgłośnił telewizor tak, by wiadomości słychać było w kuchni po czym poszedł sprawdzić zawartość lodówki.

-Tajemnicze podpalenie domu. W domu Rocka Nicollsa wybuchł pożar. On sam spłonął. Przyczyny są nieznane, brak zapałek i niczego innego do podpalenia. Wiadomo że pierwsze spaliło się ciało.

-Rock Nicolls? Tak się nazywał? Media odwalają pracę za mnie.
Dziewięć tysięcy z znalezionych dziś pieniędzy schował do wnętrza poduszki. Pozostały tysiąc zostawił w wewnętrznej koszuli płaszcza. Wyłączył telewizor i wyszedł z powrotem na zewnątrz. Dzisiejszej nocy jest zbyt napalony na zabicie jeszcze kilku szatanistów, by wrócić do domu. Rozejrzał się za jakimś barem, bo w nich zawsze są jakieś wszystkowiedzące podejrzane typki.