Oficjalnie nie istniejąca instytucja przez którą rocznie przechodzą tony wolnej od cła kontrabandy wartej dziesiątki milionów Introiskich Dolarów. Państwo wielokrotnie przeprowadzało mniej lub bardziej udane szturmy, lecz mimo to upór odwiedzających to miejsce jest niewyczerpany.

Pogłaskał go, a następnie dosiadł.
-Taki nasz nowy żywot, podróżować i cieszyć się chwilą.
Ruszył w kierunku czarnego rynku. Tam najłatwiej i bez pytań można dostać broń.

Szybko dotarłeś do wciąż aktywnych ruin wielkiego niegdyś portu, dziś będącego wręcz legendarną siedzibą przwmytników. Już od dawna czułeś czyjś wzrok na karku.

Nie obchodziło go to. Taka dzielnica, tacy ludzie.
Jechał dalej w kierunku handlarza bronią.

Przy wrotach do portu stało dwóch masywnych ochroniarzy z ciężkimi karabinami na plecach. W jednym z budynków obok hali głównej stała prowizoryczna stajnia.

Zostawił konia w stajni, a następnie ruszył do handlarza.

Jeden z ochroniarzy zatrzymał cię przed halą. - A ty tu czego? -

-Broń kupić. A co innego jest potrzebne zabójcy?

- Ty Mika, a to nie jest ten brzydal z listu gończego? - Powiedział drugi ochroniarz.
- Ty ku#wa rzeczywiście! Weź sprawdź czy bagiet nie przytargał. -
Na to polecenie, wykidajło wyciągnął lornetkę i spojrzał przez nią w kieunku jednego z wyższych wieżowców. Po chwili stwierdził.
- Czysty.
- Miłych zakupów. - Powiedział drugi i otworzył ci drzwi.

-Dzięki.
Wszedł do środka i udał się do handlarza bronią.

Budynek przypominał wielki bazar pełen kontrabandy wszelakiego typu. Biżuteria wątpliwego pochodzenia, maszyny, mechanizmy, informacje, ba nawet jedzenie! Broń była sprzedawana przez dwie osoby: Młodą higankę z jednym okiem która siedziała na piramidzie skrzyń bawiąc się granatem ręcznym i starego brodacza jeżdzącego na wózku inwalidzkim, sprzedającego broń zza prawie profesjonalnego stoiska.

Jeżeli była kolejka, ustawił się do niej. Jeżeli nie- podszedł do stoiska.

- Czego ci potrzeba kawalerze. - Powiedział swojsko, podjeżdzając do lady wózkiem. - Broń tylko najwyższej jakości, bez oznaczeń i bez pytań.
- I bez gustu! - Dodała od siebie higanka.

-Mogę zerknąć na ciężkie pistolety i karabiny snajperskie? Wystarczy pokazać, nie muszę brać do ręki.

- Widzę profesjonalistę! Do jakiegoś konkretnego użytku? Modyfikowany? Amunicja przebijająca, zapalająca czy może smugowa.

-Mogę zobaczyć najpierw karabin snajperski? Później poproszę do konkretnego modelu spis rodzajów amunicji, jakimi się posługuje.

- Oczywiście. - Podjechał do jednej z skrzyń i wyciągnął z niej piękny karabin który położył na ladzie. - Vingl 24. Ulubiony karabin rebeliantów z Yerska. Zasięg do trzystu metrów. Pięć kul w magazynku.

///Napisz mi, jakiego modelu był mój karabin///

//Scharf-N9

-Trzeba przyznać, piękna sztuka... tak się spytam, posiadasz Scharf-N9?

- A po co ci ten staroć z Hamfragu? Ta broń ma znacznie lepsze statystki na polu bitwy...
- Co człowiekowi bronisz dostępu do porządnej broni? - Odpowiedziała jednooka. - Ja panu sprzedam tanio tego Scharfa i drzucę do tego pukawkę wedle wyboru.
- Śmiało, może pan brać. O ile nie przeskadzają panu karabiny wyciągnięte z rynsztoka. - Zripostował staruszek.

-W sprawnych rękach to żaden starość. A jeżeli będziemy gnali w technologię, to w końcu doczekamy się chwili, gdzie te szumowiny zwane stróżami prawa będą mogli je unieszkodliwić nie ruszając się z miejsca. Dobra, mniejsza. Sprawę z karabinem załatwię później. Jaką broń pan preferuje dla kogoś, kto ma wejść, zabić i wyjść?

- To zależy od tego jak pan lubi wchodzić, jak zabijać i jak wychodzić. Co innego strzelba, co innego wytłumiony pistolet.

-Nie lubię policji, ani stawać w sytuacji dwie dubeltówki, kontra pistolet.

- Czyli unikamy policjantów, czy wyrownujemy szanse?

-Najlepiej oba jednocześnie.

- Chyba mam coś takiego. - Odjechał na chwilę i wrócił z średniej wielkości pistoletem maszynowym. - PeeM prosto z Yerska. Po dodaniu tłumika będzie tak samo sluteczna w cichej jak i otawrtej walce.

-Ciekawe... jaka cena wraz z amunicją i tłumikiem?

- Pięć i pół koła. Od siebie dorzucę magazynek za darmo.

-Biorę.
Zapłacił daną kwotę.

Podał ci karabin, a spod lady wyciągnął dodatkowy magazynek, tłumik i dwie paczki amunicji. - Za dwie dychy, możesz skorzystać ze strzelnicy.

-Nie trzeba, wykorzystam to w jednym z pierwszych zleceń.

- W takim razie pomyślnych wiatrów. - Powiedział i zgarnął pieniądze z lady.

-Dzięki.
Ruszył do osoby, która mogłaby wycenić pierścionek.

W kącie stał "jubiler" który na kilku skrzynkach miał wystawione pierścionki, naszyjniki i bransolety.

Jeżeli nie było kolejki, to do niego podszedł.
-Możesz mi coś wycenić?

- Za dychę wycenie ci nawet pi#dę królowej. - Odpowiedział okropnie zachrypiałym głosem.

Dał mu te dziesięć dolarów i podał sygnet, który dostał.

Wyciągnął z kieszeni małą lunetę jubilerską i zaczął badać pierścień. - Złoto średniej próby, szafir duży i nieskazitelny. Mmmm... tu jest podpis, to znacznie obniża wartość. Sprzedajesz czy jesteś zwyczjanie ciekawski?

-To drugie. Wiadomo, czyi podpis?

- Nie nazwisko, to pewne. Wart jest cztery stówy.

-Dobrze. Dziękuję za wycenienie.
Odebrał pierścionek i poszukał stoiska z jedzeniem... zwykłym, nie halucynogennym.

Nieopodal znalazłeś stoisko ze smażonymi rybami. Nie wyglądały na najswieższe, ale po takiej obróbce jaką serwował im Quartalski kucharz nie było szans na zatrucie.

-Po ile?

- A jako pan chce! Malutkie, dużutkie, w bułce, na tależu, z zimniokiem, bez zimnioka?! - Mówił swobodnie ze swoiskim akcentem.

-Średnia, w bułce. Jaka cena towaru?

- Dwa dolczuszki. - Wyjął spod lady bułkę, rozciął ją na pół i wsadził w nią jeszcze skwierczącą rybę.

Zapłacił tyle i odebrał towar.
-Dzięki. Wiesz, gdzie mogę znaleźć jakieś jedzenie dla konia?

Natychmiast wyciągnął spod lady worek świeżego owsa. - Pisiąt dolczków, kerowniku.

///Brzmi jak 50. Dodatkowo internety piszą, że to 50///
Zapłacił tyle i odebrał zakupy.
-Dzięki wielki, udanej sprzedaży.
Wrócił do konia, jedząc przy okazji rybę w bułce.
-Kto wybrzydza, ten nie je

Ryba była wręcz wściekle słona, lecz dało się ją zjeść. Twój koń wiernie czekał w stajni.