Miasto kłamstwo, gdzie wielu ludzi ze Świata uległo jego murom i uwierzyło, że już wydostali się z Krainy i wrócili do domów. Grasuje tu sporo psychopatów, którzy byli silniejsi od narkotyków ośrodka w Riv. Historycy datują lokalną architekturę na okres wiktoriański.

- Z tym durniem to nigdy nic nie wiadomo. O, Milan przed nami. - wskazał zabudowę kolejnego nadrzecznego miasteczka
Milan rzeczywiście zabudową przypominał stary Londyn, taki jak z filmów o Sherlocku Holmesie. Na pobliskiej łące dzieciaki grały w piłkę. Widać było sporo ludzi wśród budynków.

- Łoł - Zareagował na widok miasta. - Niby mówiłeś że to miasto wygląda jak Londyn, ale nie wspominałeś że z epoki wiktoriańskiej.

- Meh, nie byłem w prawdziwym Londynie, to dla mnie nie ma różnicy. - wzruszył ramionami Deus, wjeżdżając do miasta.
Ciekawskie dzieci spoglądały na Lawrenca, po czym wracały do pogoni po mieście.

- To gdzie idziemy najpierw? Póki co to ty prowadzisz naszą "ekspedycje".
Rzekł podziwiając miasto.

- Jak po broń to do tamtego zakładu. - wskazał szyld z dość widocznym napisem "Manufaktura". - A potem do doków, bo on tam najczęściej siedzi.

- No to zaparkuj gdzieś ten wóz i idziemy.

Deus przewrócił oczami, po czym skręcił w boczną uliczkę i zaczepił jakiegoś znudzonego chłopaczka, po czym wrócił.
- Idziemy, młody popilnuje wozu.

Zsiadł z wozu, po czym razem z Deusem ruszył w stronę wskazanego wcześniej sklepu.

W sklepie sporo było noży, trochę ostrzy innego rodzaju i kilkanaście rewolwerów pasujących bardziej do westernu. Za ladą siedział facet rozwiązujący sobie kulturalnie krzyżówki.

Podszedł do lady i zagadał do człowieka za ladą.
- Witam, ma pan na wyposażeniu jakieś środki usypiające, lub chociaż broń obuchową?

Mężczyzna wyjął spod lady pistolet z nabojami, podpisany "Usypiający".
- Powód zapotrzebowania i wyspę na B na 8 liter, to będziesz mógł wziąć. - mruknął nie podnosząc wzroku z krzyżówki.

- Próbujemy z kolegą złapać zbiega z psychiatryka. A co do krzyżówki... - zastanowił się przez chwilę - spróbuj "Brytania".

- Hm, jak chcecie złapać Blackwooda, to droga wolna... Brytania nie pasuje, kończy się na S.

//to akurat Lawrence powinien wiedzieć :)

- To w takim razie Barbados.
Powiedział uśmiechając się pod nosem i zabierając broń z lady.
- Przydała by się też lina i jakiś worek. No i ewentualnie łom.

//Oh, pamiętałaś :3

//Ano, od niedawna jak myślę Barbados to widzę Lawrenca i Rihannę... ciekawy duet :3

Deus tymczasem miał już wszystkie wymienione rzeczy w rękach.
- Meh, dobrze znam ten sklep. Idziemy?

- A wziąłeś dodatkową amunicje? Zbyt często wpadałem w szambo przez brak nabojów.

- Nie wiem, co ma szambo do braku amunicji, ale mam. - odrzekł Deus, po czym wyszedł ze sklepu.

- To taka metafora.
Powiedział wychodząc ze sklepu i chowając broń za płaszczem, czyli tam gdzie broń trzymał zawsze.
- Czyli do portu? - rzekł zabierając łom niebieskowłosemu.

- Okej, okej. Do portu. - mruknął Deus, idąc przed siebie i chowając część rzeczy po kieszeniach.
Port w sumie znajdował się tylko pareset metrów od nich.

Szedł do portu w dobrym humorze bawiąc się narzędziem i okazjonalnie pogwizdując.

Szybko dotarli pod jeden z bardziej zapuszczonych hangarów. Drzwi były uchylone, a na nich ślady krwi.
- Rozdzielamy się? - mruknął Deus, lustrując budynek. - On na stówę tu jest, a tu sporo miejsca do sprawdzenia...

- Dobra, ja idę przodem a ty go weźmiesz od tyłu.
Po tych słowach wszedł do hangaru i wyciągnął pistolet.
Jak za starych dobrych czasów... - pomyślał i odbezpieczył broń.

Lawrence mógł usłyszeć, jak Deus biegnie na drugą stronę hangaru. W środku była ciemność, przecięta kilkoma wiązkami światła od dziur w dachu. Było słuchać w pobliżu kroki i kogoś kto sobie podśpiewuje... nie wiadomo co.
- Jestem tak poj*bany, tak strasznie bardzo... wszyscy ludzie mną już gardzą...
Trudno było zlokalizować ten głos, bo niósł się pogłosem po całym pomieszczeniu.

Przykucnął i skradając się próbował zlokalizować tajemniczego piosenkarza.

//Gospel, szanuje. Sam dziś jak wstałem śpiewałem "Hyc o Podłogę" XD

//ja tam to znałam z parodii...

Nagle zaczął sobie przytupywać, tak na lewo od Lawrenca.
- Uuu... chyba nie jestem tu sam, jak milutko!

- Wyłaź Blackwood, wracasz do psychiatryka!
Zawołał w stronę tupotania i przybrał pozycję strzelecką.

- Uuu... i jeszcze mi grożą. Jak miło! - przestał tuptać i podszedł w stronę Lawrenca. - No, dajesz, strzelaj!

- Z chęcią.
Po tych słowach strzelił w zbiega.

- Pff, to mnie jedynie nakręci, dziadku. Taką strzałeczką to gówno zrobisz, już dzieciaki z Riv dostają więcej na uspokojenie. Mmm~

Bez słowa wpakował w niego resztę magazynka, celując to w tors, to w oczy. Jeśli zwykły strzał go nie rusza, to utrata wzroku na pewno go przekona do kapitulacji.

- Łuuuu, jestem gołębiem i we mnie nie trafisz! - zaśmiał się, wymijając połowę strzałów.
Z tyłu za to dało się słyszeć przeciągły jęk i coś upadającego na ziemię.
- O, nowa zabawa!? Idę się pobawić! - dało się usłyszeć wysuwany nóż i jego kroki w tamtą stronę.

Błagam, niech to nie będzie Deus
Pomyślał po czym wziął łom i wbił mu ostrym końcem z całej siły w jego dolną część pleców. (nie tyłek)

- Auuu... to boli... a to nie jest nowa zabawka. Ne lubię cię, Amusiu. Boli, boli... - wymamrotał, po czym padł na ziemię.
Zapadła cisza.

Związał go i nałożył worek na głowę. Gdy upewnił się że jest już obezwładniony, zatamował krwawienie jego ubraniem.

Udało mu się to zrobić, a Blackwood już się nie odzywał ani słowem. Jednak Deusa również nie było słychać.

- Deus?
Krzyknął mając nadzieje że kompan odpowie, lecz dla pewności sprawdził tamto źródło hałasu.

Odpowiedziało mu na to chrapanie, bynajmniej nie z worka, bo z niego ku świętemu spokojowi nic nie było słychać.

No nie. Błagam nie...
- Deus! - Krzyknał kierując się w stronę chrapania.

- Boże, dać mu coś zrobić, to od razu w jakiś raban wpadnie. I weź tu z takim żyj. - kobiecy głos westchnął tuż obok.
Nim Lawrence ze zdziwieniem się obejrzał, pomieszczenie rozświetlił fioletowy płomień, a przy Deusie klęczała fioletowooka dziewczyna, którą Lawrence kojarzył ze snu.
- I co? Na co ci to było? Na pięć cięć i dwie rany kłute? Wiem, że się przyzwyczaiłeś do tego, że Blacky lubi cię dźgać i nie krzywisz się nawet, ale bez przesady. - Spojrzała na lekko zakrwawionego chłopaka, po czym go podniosła bez większych problemów. - Okej, ty Lawrence chyba wytrzymasz, jak go wezmę na trochę do szpitala, nie? Z Blackym to rób co chcesz.

- Ty jesteś tą dziewczyną ze snu... jak ci na imię?
Powiedział zaskoczony.

- Kizuka. Fajnie, że udało się wam złapać Blackwooda. Będzie z nim spokój przez jakiś czas. Chcesz mi zadać jakieś pytania, czy mogę iść? - zapytała spokojnie, przeczesując włosy Deusa.

- Emmm...tak. Na przykład skąd tu się tak nagle wziełaś? I skąd znasz Deusa?

// Mam pewne podejrzenia co do odpowiedzi

- Doktor Angel mówił ci kim jestem. Stworzyłam ten świat, więc czemu nie mogę się po nim poruszać jak zechcę. Po za tym, tak samo jak Deus jestem pikiem, więc skoro mamy jeden kolor, to czemu miałabym go nie znać? - wzruszyła ramionami na tyle, na ile mogła trzymając Deusa.

- No tak, nie przemyślałem tego. - Podrapał się po glowie. - To w takim razie tyle. Choć nie, mam do ciebie dwie prośby. Chciałbym twoją kartę i abyś przekazała Deusowi, że pożyczam wóz.

- Powiem mu jak się obudzi, a jeśli chodzi o kartę... to sorki, ale nie dzisiaj. Żeby ją zdobyć, zbierasz najpierw wszystkie pozostałe piki. Tak już od początku było. - uśmiechnęła się przyjaźnie.

- Ech, no trudno. W takim razie, do następnego razu.
Powiedział po czym udał się do złapanego wcześniej szaleńca i zabrał jego kartę.

Światło zgasło, a Kizuka zniknęła. Łącznie z chrapiącym Deusem. Karta Blackwooda była odrobinę zakrwawiona, poza tym była w całkiem spoko stanie.

Schował kartę po czym podniósł Blackwood i zarzucił go sobie na bark.
Cholerna kupa mięcha. Myślał niosąc zbiega do wozu Deusa.