Położona w mroźnym Karak'Akes. Składa się z trzech chat, obory i szopy. Ze względu na trudne warunki wszystko jest zrobione z kamienia. W oborze mieszkają renifery, a szopie przechowuje się narzędzia. W chatach mieszkają ludzie uciekający przed władzą Cesarstwa Verden. W pobliskim zboczu góry są złoża węgla dzięki, którym można ogrzać wszystkie chaty.

Borys obudził się. Leżał na podłodze obok pieca. Był przykryty futrami reniferów. Wyczuł w chacie zapach pieczonego mięsa.

Leżał tak chwilę z otwartymi oczami.

Zauważyłeś stół, schody, krzesła i kilku ludzi. Czterech mężczyzn, pięć kobiet i dzieci, których nie widziałeś, ale słyszałeś. Zauważyłeś też coś jeszcze. Nie masz przy sobie żadnej broni.

Próbował usiąść.

Udało się.

Spojrzał na ludzi w budynku.

Faceci silni i wyglądali na takich co miażdżą czaszki gołymi pięściami. Kobiety jakoś niespecjalnie ładne, ale też nie brzydkie. Widać po twarzach, że wszyscy to chłopi.

Próbował wstać.

Wstałeś, ale szybko upadłeś. Jedna z kobiet zauważyła Cię i podeszłą pytając:
- Już się obudziłeś? Dość szybko jak na wpół zamarzniętego.

-Moja wina. Ja być głupi. Ja wybrać się na mróz bez przygotowania.

- Spałeś trzy dni. Lepiej się czujesz? - zapytała z troską.

-Tak.

- Byłeś ledwo żywy kiedy się tu dowlokłeś...Właściwie to co tu robisz?

-Podróż.

- A po co podróżować tutaj? Śnieg, lód i śmierć.

-Ja już mówić. Ja głupi. Ja uciec od złego pana.

- Naprawdę? - zapytała zdziwiona.
- To tak jak my! - powiedziała inna, dość młoda.

-Mój pan bardzo zły, on szukać swój brat. On kazać mordować. Ja nie chcieć mordować.

- Zabijałeś? - zapytała przestraszona odchodząc na kilka kroków w tył.

-Nie. Nie ja. Moi bracia tak. Oni głupsi. Oni potrzebować władca. Ja uciec.

- A skąd przybywasz?

-Wyspa. Wyspa należąca do Verden.

- To daleko. Nawet bardzo. A widziałeś...
- Anna daj mu odetchnąć! - powiedział jeden z chłopów po czym dodał: - Zjesz coś... - Właściwie jak się nazywasz?

- Ja być Borys Duum. Ja nie chcieć zabierać wam czasu.

- Eee tam. Zjedz coś, a możesz wyruszyć potem.

-Dziękuję.

//eee

//Ku*wa, nie tu. Nie zwracaj na to uwagi ;-;//
Chłop podał Ci wielki, wypieczony udziec łosia.

-Dziękuję.
Zaczął go powoli jeść.

Mięso było doprawione, soczyste i bardzo smaczne.

Dokończył, a następnie spróbował wstać.

Chwiałeś się i musiałeś podtrzymywać się ściany, ale się udało.

-Niedługo będę wyruszać.

- Jak wolisz. - odpowiedział jeden z chłopów.

Spróbował ustać na dwóch nogach i wyjść z pomieszczenia.

Obie akcje się udały. Na dworze zimno w luj i śnieżyca.

Sprawdził kątem oka, co ma na sobie.

Tylko ubranie. Żadnej broni.

-Gdzie moja broń?

- Broń? A ta, ta. Zabraliśmy, bo nie wiedzieliśmy kogo pod dach wpuszczamy. - powiedział jeden z chłopów. Poszedł na górę i stamtąd zabrał całą broń jaką Ci zabrał. Oddał Ci wszystko.

Przymocował ją do pasa, a następnie sprawdził, czy wytrzyma mróz.

Broń tak. Ty tak średnio.

Spojrzał jeszcze raz na mieszkanie.
Ocenił, czy da sobie z nimi radę w pojedynkę.
Na dworze też szukał swojego psa.

Psa nie widziałeś, pewnie jego też gdzieś zamknęli.
Po zabiciu chłopów nie miałbyś problemu z zabiciem kobiet i dzieci. Ale musisz pamiętać o tym, że facetów nie łatwo będzie zabić, a są też dwie inne chaty, w których może być ich więcej.

-Ja móc prosić o ciepło i mój pies?
Mówiąc ''ciepło'' wyraźnie prosił o jakieś odzienie, by móc wytrzymać mróz.

Jeden z chłopów poszedł do stajni i przeprowadził Twojego psa. Kobieta, która jako pierwsza się Tobą zajęła podała Ci buty i kożuch ze skóry i futra renifera.

Ubrał je.
-Dziękować. Za wszystko.

- Spokojnej podróży. - powiedziała.

Wyszedł, a następnie skierował się stronę Verden.