Raymond
Czujesz powietrze bijące ci w twarz. Nadjeżdzasz do swej rodzimej wioski. Szabla w pochwie przywieszonej przy twoim boku lata obijając ci się po nodze. Jesteś coraz bliżej...

Raymond

- ile to już było? - powiedział sam do siebie. Próbował przypomnieć sobie swoich rodziców. Jak dawno temu ich opuścił?

Raymond
Z dobre 11 lat temu. Podjechałeś pod swój dom. Wyszła z niego twoja matka trzymając za rękę twoją małą, drobną siostrzyczkę. Brianna. Wygląda podobnie do ciebie. Nagle wyjmujesz szablę i uderzasz przez rękę swojej matki w kierunku głowy twojej siostrzyczki. Nie kontrolujesz ciała. Jesteś tylko obserwatorem.

Raymond

Czy tak właśnie wyglądała moja przeszłość? Błagam, niech ktoś powie, że to nieprawda.

Raymond
Głowa twojej siostry potoczyła się w kąt. Ręką twojej matki wybuchnęła krwią. Twój pies, kosmo wybiegł z budy, ty wyciągnąłeś samopał i zastrzeliłeś zwierzaka na miejscu. Ciosem szabli odciąłeś głowę swojej matce. Twój ojciec wybiegł z kuchni. Nagle zapadła ciemność a po chwili jasność. Przerwa w wizji. Byłeś w kuchni i właśnie oskórowywałeś swego ojca. Był martwy. Kolejna ciemność. Leżysz w jakimś obcym domu na podłoże. Czujesz się obudzony. Wokół wszędzie jest krew i zapach strachu. Czyżbyś zabił tą rodzinę przez sen? Czyżby namiot nie osłonił cię? Plama krwi ciągnie się do drzwi wejściowych. W wejściu leżą zmasakrowane zwłoki dziecka. To jeszcze sen czy już nie?

Raymond

To nie może być prawda. Wyjrzał na zewnątrz, poszukać jakiegoś znaku który udowodni, że to tylko sen.

Raymond
A co jeśli to jest prawda?
Na zewnątrz stała kobieta o szarej, wyglądającej jak metal skórze ubranej w czarną suknię która zalewała obszar wokół niej. Biło od niej cierpienie. Nagle spojrzała na ciebie, jej oczy były czerwone i czarne w środku. Cały twój obraz zalał ogień a po chwili czerń. Obudziłeś się

//dalej w stepach?

//tja