Lista bestii jakie spotkacie

Gobliny
,,najzłośliwsze z bestii jakie może spotkać poczatkujący łowca. Powiadam to jest pierwszy test dla łowców jaki muszą zdać"- manfred z szutrmgardu.(1207-1278)

Gobliny to niewielkie, mające skłonności ku złu humanoidy, będące najliczniejszymi i najbardziej rozpoznawalnymi przedstawicielami grupy goblinoidów. Gobliny mają płaskie twarze, szerokie nosy, szpiczaste uszy i szerokie usta, pełne małych ostrych kłów. Ich czoła są cofnięte a oczy zazwyczaj szkliste i otępiałe. Gobliny chodzą wyprostowane, ze zwieszonymi rękami, które sięgają aż do kolan. Ich skóra przybiera barwę różnych odcieni żółci, pomarańczu lub czerwieni. Zazwyczaj członkowie pojedynczego plemienia mają ten sam kolor skóry. Oczy bywają jasnoczerwone, cytrynowożółte i w innych podobnych odcieniach. Są bardzo wrażliwe na światło słoneczne, zapewniają natomiast możliwość widzenia w ciemności na dużą odległość. Gobliński język charakteryzuje się szorstkością i wysoką tonacją. Gobliny noszą skórzane stroje w ciemnych, matowych kolorach. Zazwyczaj są uzbrojone w proste w użyciu i nie wymagające specjalistycznego treningu bronie a swe ciała chronią skórzniami lub rzadziej kolczugami. Nie są najlepszymi wojownikami, co wynika z małej siły i dużej strachliwości. Dlatego też od frontalnego ataku preferują różnego rodzaju pułapki, zasadzki i ataki dystansowe. Żyją około 20 lat.

Większość goblińskich plemion zamieszkuje ponure i wilgotne podziemia. Nieliczne gnieżdżą się w ruinach na powierzchni, opuszczając swe legowiska tylko nocą lub podczas bardzo pochmurnych dni. Nie znają pojęcia higieny, więc w ich siedzibach panuje straszliwy odór. Dzięki życiu w brudzie są jednak uodpornione na wiele chorób. Są też niewątpliwie dobrymi górnikami, sprawnie poszerzającymi i rozbudowującymi korytarze swych siedzib.

Goblińskie społeczności oparte są na wspólnocie - ich siedziby posiadają duże wspólne pomieszczenia służące do spania i jedzenia. Tylko przywódcy posiadają własne pokoje. Osobistą własność gobliny zawsze noszą ze sobą, natomiast dobytek plemienia znajduje się pod nadzorem wodza i jego zastępców. Większość dóbr pochodzi z kradzieży, choć gobliny wytwarzają własną odzież i proste wyroby ze skóry. Pojęcie prywatności jest dla tych istot nieznane i niezrozumiałe.

Typowe goblińskie plemię liczy sobie od 40 do 400 dorosłych mężczyzn - wojowników. Na każdą czterdziestkę przypada jeden przywódca i jego czterech pomocników, na każdych dwustu wice-herszt z kilkoma ochroniarzami. Nad nimi wszystkimi znajduje się główny herszt, również posiadający swoją ochronę. Oprócz tego większe plemiona mają również szamanów. Razem z goblinami żyją często sfory wargów, które podczas walki są przez nie dosiadane. Innymi popularnymi towarzyszami goblinów są halfgobliny. Oprócz wojowniczych samców w skład plemienia wchodzą samice w liczebności około 60% samców oraz dzieci, których jest mniej więcej tyle samo co dorosłych. Zarówno samice jak i dzieci nie biorą udziału w wyprawach łupieżczych ani nie walczą.

Każde z plemion ma ściśle ustaloną hierarchię, w której każdy członek zna swoje miejsce. Gobliny nieustannie toczą mniej lub bardziej krwawą walkę o awans w górę tej drabiny społecznej. Gobliny często biorą niewolników, traktowanych zarówno jako siła robocza,materiał rozpłodowy(jeśli chodzi o kobiety) jak i zapas żywności na trudne czasy. Ich liczba sięga nawet 40% liczebności plemienia. Niewolnicy(płci męskiej)są stale zakuci w kajdany a na noc przytraczani do wspólnego, potężnego łańcucha. Gobliny nienawidzą innych humanoidów, szczególną niechęcią darząc jednak krasnoludy i gnomy. Gobliny nie jedzą wiele, preferując mięso żywych istot dowolnych rozmiarów, a w ciężkich czasach nie gardząc padliną. Posiadają naturalną żądzę zabijania, która popycha ich do plądrowania i niszczenia.

Niedzwiedziożuki

Niedźwieżuki zwane także strachunami, strachodźwiedziami lub orklinami. to najsilniejsza odmiana goblinoidów. Istoty te mierzą sobie ponad dwa metry wzrostu i cechują się rozbudowaną muskulaturą oraz silnym owłosieniem. Ich skóra ma barwę od jasnożółtej do żółtobrązowej a futro od brązowego do ceglastej czerwieni. Ich oczy, zielonkawe z czerwonymi źrenicami, przypominają nieco ślepia drapieżnego zwierzęcia, mają jednak bardziej zajadły wyraz. Uszy niedźwieżuków są duże, klinowate i odstające a usta pełne ostrych, zakrzywionych kłów. Niektóre osobniki przekłuwają sobie zarówno wargi jak i uszy, lub odcinają ich kawałki, aby wyglądać straszniej. Ich nosy przypominają nosy niedźwiedzi (stąd nazwa) i są równie czułe na rozmaitego rodzaju wonie. Również ich gruba skóra i potężne, zakończone pazurami dłonie podobne są do niedźwiedzich, choć o wiele zręczniejsze. Wzrok i słuch niedźwieżuków jest doskonały, posiadają także zdolność infrawizji. Niedźwieżuki są mistrzami nasłuchiwania. Język niedźwieżuków pełny jest gwałtownych gestów, chrząknięć i syków, wskutek czego wielu głupców nie docenia ich, niewiele ustępującej ludzkiej, inteligencji.

Niedźwieżuki żyją w plemionach, zamieszkujących podziemne jaskinie. Tworzą tam dość duże społeczności, dowodzone przez hersztów i wodzów. W społecznościach tych kobiety zajmują się domowym ogniskiem i młodymi, mężczyźni natomiast polują. Niedźwieżuki nie gardzą żadną strawą, ze smakiem jedząc nawet mięso swoich kuzynów goblinów. Lubią też wino i piwo, często pijąc bez umiaru. W walce niedźwieżuki lubują się w podstępie i zasadzce, mimo wyglądu osiłków znają wiele wymyślnych pułapek. Są dobrymi taktykami i nie wahają się wycofać z bitwy, kiedy widzą, że nie mają szans na wygraną.

Istoty te są czułe na punkcie swego terytorium, którego wielkość zależy od liczebności plemienia. Każdy intruz wkraczający na ich teren jest potencjalnym posiłkiem i źródłem skarbów. Niedźwieżuki rzadko negocjują ze słabszymi od siebie, chyba że widzą w tym potencjalny przyszły zysk. Naturalnymi partnerami w handlu stały się dla nich podziemne krasnoludy. Ponieważ są z natury chciwe, perspektywa zdobycia bogactwa jest w stanie zmusić je do zastanowienia. Decyzje mogą podejmować długo, ale gdy wyczują podstęp stają się bezlitosne. Zdarza im się brać więźniów, którzy służą im jako niewolnicy. Niedźwieżuki pełnią ważną rolę w ekosystemie, eliminując i zjadając najgłupszych podróżników, wędrowców i włóczykijów. Gardzą tchórzami i tymi, którzy próbują się wykpić od walki. Wiele niedźwieżuków okazując szacunek wrogowi, który im zaimponował po zabiciu go pozwala zabrać szczątki z pola bitwy, jednak zjada jego serce lub mózg, uważając, że dzięki temu uda im się zyskać jego moc

HalfGoblin

,, bękarty to, przeciwne naturze ludzkiej. Największe zwyrodnienie zła. Bestyje koszmarne lecz wojownicy równi ludziom"-Manfred z szturmgardu. (1201-1278)
Bestie te powstają w wyniku gwa(ł)tu gobliniego na niewiaście ludzkiej porwanej przez nich do swych lochów. Po tym jak urodzi ona dziecko goblinie te dziecko bardzo szybko uczy się chodzić i w chwilę po porodzie zabija swą matkę przez uduszenie. Po tym rosną one do wielkości ludzkiej często osiagając wzrost człowieczy. Łączą najgorsze cechy goblina i człowieka w jedno. Słyną z okrucieństwa i bestialstwa. Wedle wszystkich danych szybko się uczą i lubią popić czy okrutne czyny bez powodu popełniać jak ich ojcowie jednocześnie nie odczuwają popędu płciowego co pozwala wywnioskować że to bestie mułom podobne. Wiadomo że potrafią kuć żelazo i tworzyć bronię. Do tego są dosyć zdyscyplinowane co czyni strasznymi wrogami. Halfgobliny osiagają od 160 do 190 cm wzrostu. Ich skóra jest zwykle koloru dojrzałej miedzi ale zdarzają się inne wariacje kolorowe od ciemniejszych po jaśniejsze. Ich oczy są żółte i dzikie a włosów brakuje. Bestie są często silniejsze od człowieka ale mniej zwinne i bardziej niezgrabne. Dobrze widzą zarówno w ciemnościach jak i na słońcu ale ich słabość to otwarte przestrzenie, wychowane w wąskich komorach nie odnajdują się na polach

Megaszczury
Zwykłe szczury potrafią rosnąć do absurdalnych rozmiarów. Zwłaszcza w miejskich tunelach. Wtedy trzeba zamówić łowców by zabili te trzymetrowe bestie które słabo widzą w świetle ale są niebezpiecznie ciężkie i szybkie. Ich główna słabość to ogień, podpalony szczur już się nie ugasi. Występują w stadach po 3-4 osobniki

Wywerna
,,w walce z wywernami potrzebne są dwie rzeczy, szybkość i celne oko! Nic więcej!"
~ Lontgar z Farmaalen (1189-1234)
Straszna bestia o dwumetrowej rozpiętości skrzydeł. Może żyć do 120 lat. Jej główną bronią jest jej jad oraz silne pazury które mogą rozszarpać nawet zbroje z żelaza. Ciężka do ubicia. Ma dwa czułe punkty, podbrzusze i zad. Zalecaną bronią na wywerny jest kusza i szabla. By przebić jej skórę potrzebne są srebrne groty i srebne ostrze lub specjalny olej na nie. Inaczej możesz je maksymalnie oślepić. Jedyna forma zabicia wywerny bez użycia srebra które zatruwa ich krew jest dźgnięcie ostrzem prosto w gardło i do mózgu bestii