Dziewczyna niechętnie przyjęła pocałunek, patrzyła na ciebie z odrazą.
- M-mam narzeczonego, to wbrew woli bogów... - Jęknęła.

- Jest martwy. - odparł z prostotą. - Zabiłem go. A jedyna wola, jaką powinnaś się teraz martwić, to moja, Twojego nowego pana.

Na twarzy dziewki pojawił się strach, błyskawicznie po tym jak powiedziałeś, że jej narzeczony nie żyje. Skuliła się w kącie łóżka przerażona.
- A-ale... Mówiłeś... - Łzy zaczęły uchodzić z jej powiek.

- Kłamałem. - odparł z prostotą, rozkładając ręce. - Jestem łowcą niewolników, Handlarzem Śmiercią. Spodziewałaś się po mnie uczciwości? Miałem go zabrać ze sobą? To tylko strata czasu, żadnego zysku. Zostawić przy życiu? Żeby powiedział o nas innym? Nie. Najlepiej Ci będzie teraz zapomnieć o nim o swoim dawnym życiu. Teraz jesteś moja.

Kobieta przetarła twarz z łez i spojrzała ci prosto w oczy.
- To prawda, jestem twoja. - Stwierdziła już bez żadnego strachu ani smutku. - Ale kiedyś zapłacisz za wszystko co zrobiłeś... Może za parę miesięcy, lat, dekad. Ale w końcu stwórca cię ukarze.

- Wprost nie mogę się doczekać. A teraz jedz, musisz nabrać sił. - powiedział i sięgnął po tacę z jedzeniem, a potem zaczął karmić kobietę. Nie był jeszcze na tyle głupi, aby rozwiązać jej ręce, aby sama mogła to zrobić. Jeśli zaś było trzeba, to Magią Bólu wmusił w nią zjedzenie posiłku, nie miał czasu ani ochoty na czyjeś kaprysy.

Dziewczyna jadła, uległa tobie całkowicie. Przyjmowała pokarm bez żadnej walki.

Skoro to już miał z głowy, to odłożył tacę i poszukał odpowiedniejszego stroju dla swojej nowej niewolnicy, nie mogła przecież chodzić jak zwykła chłopka, a powinno mu coś zostać po tych poprzednich.

// Poprzednich? Czyli jakich? //

//No tutaj rzuciłem luźną sugestię, że jako łowca niewolników moja postać miała pewnie już kilka osobistych niewolnic, też pewnie zwykłych chłopek, którym sprawił jakieś wdzianko na kształt żelaznego bikini Lei z Powrotu Jedi.//