Zwykły pokój jaki możesz znaleźć w akademiku.
Jasne ściany i podłoga z drewna w nie za bardzo rzucającym się w oczy kolorze.
Na prawo od wejścia znajduje się niewielka łazienka. Naprzeciw niej, przy ścianie, stoją dwa biurka umiejscowione obok siebie.
Za biurkami stoi łóżko, a dokładnie w tym samym miejscu ale przy prawej ścianie stoi kolejne, przy nich małe szafki nocne.
Nad oboma łóżkami przykręcone są półki.
Pod oknem które znajduje się idealnie naprzeciwko drzwi wejściowych znajduje się komoda.

Rose

Rose położyła się na łóżku po prawej.
- nareszcie, ciepła kołderka! - zaśmiała się. - nie mogę się doczekać jutra! Kto wie, co nas czeka w tej szkole? -

//która jest teraz godzina w świecie gry?

//Tak około północy.//

Rose

Z okna zaczęło wylewać się coś czarnego.

Rose

Natychmiast wstała z łóżka i przyjrzała się nowej substancji.
- fascynujące. Co to jest? - zaczęła uważnie obserwować ciecz. Być może uda jej się rozpoznać, co to takiego?

Rose

Nie masz pojęcia co to do wafla jest, ale masz wrażenie że widziałaś coś takiego dość często.

Rose

Zaczęła myśleć na głos.
- smoła, ropa, horyzont zdarzeń, krew czarnych smoków, albo podtopiony plastik. Ech, po tym co znalazłam w piwnicy, nic już mnie nie zdziwi - dotknęła substancji, ochraniając palec swoim kostiumem.

Rose

Nic się w sumie nie stało.

Rose

Otworzyła okno aby sprawdzić, skąd wzięła się ta substancja.

Rose

Substancja wycieka znikąd. Dziwne, ale prawdziwe. Normalnie w powietrzy się pojawiła i stwierdziła, że wpadnie ci do pokoju.

Rose

Nie mogła nic zrobić. Przecież ręki tam nie wsadzi. Pozostało czekać na dalszy rozwój wydarzeń.

Rose

Maź weszła ci do pokoju w całości.

Rose

Weszła na łóżko, aby się nie ubrudzić.
- w moim pokoju jest glut! - krzyknęła, licząc na nadejście pomocy.

Rose

- Wypraszam sobie! - powiedział glut.

Rose

- ty... żyjesz? - odparła ze zdziwieniem.

Rose

- Jeszcze jak! - odpowiedział glut.

Rose

- czym... Kim ty jesteś? -

Rose

- Identyfikuję się jako koń. Mów mi Rafał.

Rose

Rose westchnęła.
- wszystko jedno. Idę spać - położyła się do łóżka i zasnęła.

Stella:

Wbija do pokoju ciągnąc za sobą Dante.

Stella i Dante

Widzicie czarnego gluta przy ścianie. Dość dużego i ruszającego się.

Stella:

Pomachała glutowi.
Przy okazji puszczając Dante.
- Heeej! Kim jesteś plamo przy ścianie?

Rose

- To jest Rafał - wymamrotała, wybudzona ze snu.

Stella

- Jestem Rafał. I identyfikuję się jako koń.

Rose

- nigdy więcej... - wymamrotała przez sen.

Stella:

- Miło cię poznać, Rafał! ^^

Dante:

Korzystając z obecnego rozproszenia Stelli, dyskretnie wycofał się w stronę drzwi.

Rose

Rose zaczęła płakać. Nadal przez sen.
- ...błagam, nie... -

Rose

Rose obudziła się z krzykiem.
- nie! - ukryła twarz w dłoniach, cały czas płacząc.

Stella:

Podeszła do Rose i zatroskana przytuliła.
- Co się dzieje? Miałaś koszmar?

Rose

- gdybym była adoptowana, moi rodzice by tego nie ukrywali, prawda? - zapytała, zapłakana.

Stella:

- Ale skąd ten pomysł..?

Rose

- znalazłam dziennik mojego ojca. Tam było wszystko opisane. Krok po kroku, dokładna instrukcja jak stworzyć genetyczną kopię! -

Stella:

- Ale naprawdę czy we śnie?

Rose

- Naprawdę. Moja prawdziwa matka. Ona... nie pamiętam... - rozpłakała się.

Stella:

Tuliła ją i próbowała jakoś pocieszyć.
- H-Hej... nie płacz! Nie jesteś sama...

Rose

- chciałabym, żeby doktor tu był - westchnęła.

Stella:

Uśmiechnęła się.
- Mój stwórca to doktorek! Taki w kitlu, choć w sumie to nie stwórca, bo ciało już było, ale martwe, a on mnie wskrzesił i nauczył, że ludzie to nie jedzenie tylko przyjaciele!

//Isaac polemizowałby z tym.

Rose

Rose uśmiechnęła się.
- a mój doktor był podróżnikiem. Zabrał mnie w przeszłość. Do czasów rewolucji francuskiej. I zwymiotowałam. - cicho się zaśmiała.

//pa, jak się dobrali//

// to może ślub?//

//jak z Tanją i P!NK?//

Stella:

Oczka jej zaświeciły.
- Jak fajnie! Poza wymiotami. Ja nawet swojej przeszłości nie pamiętam, w sensie przed zgonem, chętnie udałabym się w przeszłość! A to to daleka droga?

//tak//

Rose

- to kwestia kilku chwil. Ale bez wehikułu czasu ani rusz -

Stella:

- A jak zdobyć taki weniklul czasu?

Rose

- Doktor sam taki zbudował. Ze starego toi-toia ale przynajmniej działał -

Stella:

- Faaajnieee, też tak chcęęę! *^*

Rose

- ja też bym chciała! Trzeba by odnaleźć doktora, ale ja nawet nie wiem, jak ma na imię. Jak myślisz, gdzie on teraz jest? -

Stella:

- Może w wesołym miasteczku? *^*

Rose

Rose się zaśmiała.
- może. W sumie to ledwo co go znam -