A więc.
Od urodzenia, a raczej od młodości, uczymy się słów. I tak kolory które widzimy są nazywane. Jeden to żółty, drugi zielony a trzeci to jakaś akwamaryna czy coś.
Ale o co mi się rozchodzi
Czy możliwe jest, że każdy widzi kolory inaczej, tylko z powodu iż od "zawsze" były tak nazywane to wszyscy myślą że to ten sam kolor. Np. to co ja nazywam "niebieskim" jest dla kogoś żółte, ale i tak nazywa to niebieskim.
Jest to możliwe?
I tak, to durne pytanie

Ja myślę, że możliwe, ale mało prawdopodobne.

Skąd więc daltonizm?

Możliwe. Cholera. Bardzo ciekawe pytanie zadałes

Wydaję mi się, że jakiś eksperyment udowodnił, że to niemożliwe, ale nie pamiętam co dokładnie zrobili.

Problemem byłoby to, że w podobny sposób reagujemy emocjonalnie na kolory (zielony-uspokaja, czerwony-pobudza) oraz ładnie dobrane kolory wyglądają ładnie dla większości osób.

Więc większość reguł dotyczących kolorów i tak musiałoby zostać zachowanych.

Jako, że emocjonalne konotacje związane z kolorem są przekazywane genetycznie to myślę, że możemy mieć +- pewność, że nasi przodkowie podobnie jak my postrzegali zielony i czerwony.
Ale czysto teoretycznie ktoś zupełnie niespokrewniony (np. z drugiego końca świata) mógłby widzieć na owrót...
hmmm...

Wszyscy nie, ale byłoby zabawnie jakby istniało parę przypadków choroby która to właśnie wywołuje i ci ludzie nawet by nie wiedzieli, że są chorzy. A jakby jeszcze na np. czerwony, który tak na prawdę jest zielonym uspokajali by się to już w ogóle nigdy możemy nie odkryć tych chorób

Zbadano to, że emocjonalne konotacje związane z kolorem są przekazywane genetycznie?
Bo sporo sensu miałaby hipoteza, że jest to związanie ze skojarzeniami. Na przykład czerwony pobudza, bo to kolor krwi i ognia, a ich widok często oznacza zagrożenie. A w takim wypadku wszelkie różnice w postrzeganiu kolorów byłyby dużo trudniejsze do wykrycia, jeśli w ogóle możliwe.

Nie wiem, czy na kolory były badania. Możliwe, że były, ale nie mam żadnego pod ręką i żadnego nie czytałem.
Ale na 100% reakcje emocjonalne związane z pająkami, wężami, ciemnością, wysokością, ogniem są uwarunkowane genetycznie.

Tzn. mamy łatwość do uczenia się, że te bodźce są nie w porządku.
Jeśli nigdy nie widzieliśmy pająka i jeśli nigdy nie widzieliśmy małej, szklanej kulki to dużo łatwiej nam nauczyć się strachu przed pająkiem. I ta "łatwość" jest genetyczna, nie sam strach.

Bo te skojarzenia o których mówisz - np. kolor krwi, czy kolor ognia - to właśnie jest tak, że od urodzenia mamy łatwość do awersji wobec tych bodźców, a nie, że dopiero musimy się ich nauczyć.
Założyłem, że z kolorami może być tak samo albo bardzo podobnie.

I tu wchodzę trochę z gdybaniem:
No i tak - przy urodzeniu nie jesteśmy czystą kartą. Doświadczenia naszych przodków mają wpływ na łatwość naszego uczenia się.
Więc jeśli np. nasi rodzice łatwiej uczyli się strachu przed bodźcem P (pająkiem) to my też będziemy łatwiej uczyli się strachu przed bodźcem P.
Albo jeśli nasi rodzice łatwiej uczyli się pobudzenia na widok bodźca C (postrzegania czerwieni) to my też będziemy łatwiej uczyli się pobudzenia na widok postrzeganej czerwieni.

I skoro w realnym świecie zarówno nas, jak i naszych rodziców pobudza kolor krwi to myślę, że mamy podstawy do przypuszczenia, że widzimy w niej ten sam bodziec (tan sam kolor).

Czemu mówię, że rodzice?
A no bo jeśli hipotetycznie mogą istnieć ludzie niespokrewnieni z nami zupełnie (załóżmy, że tacy są Indianie z ameryki południowej). To oni mogą również mieć łatwość do pobudzenia gdy zobaczą kolor krwi.
Jednak oni mogą mieć dziedziczną łatwość do pobudzenia związanego z bodźcem Z (postrzeganie zieleni) i jednocześnie mogą postrzegać na zielono barwę krwi.
*

Możliwe, że da się to jakoś to rozwiązać tak, że postrzeganie kolorów i uczenie się lęku/ pobudzenia nie jest uwarunkowane genetycznie. Ale wydaje mi się to mało prawdopodobne.
No bo uwarunkowanie do pobudzenia na czerwony mają już niemowlaki jak mi się zdaje... więc skąd one to mają, jak nie z genów? A poza tym to one nie mają szczególnie gdzie się tego nauczyć.
No i skoro reakcja na pająki jest genetyczna to czemu nie reakcja na kolory?

Zwłaszcza, że to ma super uzasadnienie ewolucyjne - łatwiej było przeżyć osobnikom, które odczuwały pobudzenie na widok czerwieni i spokój na widok zieleni. Bo pobudzały się w walce i szukały zielonych łąk do odpoczynku i takie tam.

Zabawne, ale sam się nad tym zastanawiałem jak byłem młodszy. Ale teraz wydaje mi się, że odbieramy kolory conajmniej w podobny sposób, ze względu na taką samą budowę narządów odpowiedzialnych za odbieranie obrazu. Jednak na pewno są drobne różnice, np. w odbieraniu odcieni, co można zaobserwować podczas tego, że ludzie czasem się spierają o barwę czegoś.

Nie wszyscy rozróżniają tyle samo kolorów. Zwyczajnie to co ktoś widzi jakie dwie podobne barwy, ktoś inny może widzieć jako ten sam kolor.

Jeśli jest różnica to w przetwarzaniu obrazu, to że oczy pokazują raczej podobny obraz jest oczywiste

ZnawcaLiteraturyPolskiej pisze:
Nie wszyscy rozróżniają tyle samo kolorów. Zwyczajnie to co ktoś widzi jakie dwie podobne barwy, ktoś inny może widzieć jako ten sam kolor.

To są właśnie te różnice. Niektórzy mają mniejszą zdolność rozpoznawania barw. I to czasem na tyle, że zakrawa to o daltonizm. Ale tu chodziło o całkowicie inne kolory, a nie różne odcienie.

Mój ojciec pomyślał, że jestem daltonistką, czy coś w ten deseń, bo powiedziałam, że kurtka jest fioletowa, a ona jest tak na serio beżowa. lecz widziałam ją pod innym światłem, więc jest ze mną wszystko ok.

Filizaneczkaherbaty pisze:
Mój ojciec pomyślał, że jestem daltonistą,

Hmmm it's męska forma osobowa?

Daltonistką* autokorekta 😣😫😓

Wiem dobrze wiem.
Ale przez chwilę się zdziwiłem

Hehehe
*Zażenowanie na twarzy*
He... He... Spadam - spada.

Do filiżanki?

Mi autokorekta podpowiada okazjonalnie żeńską formę, gdy piszę coś o sobie :V (Ale w sumie bardzo możliwe, że wyłączyłem tu zbieranie danych w celu poprawiania podpowiedzi, więc to może wynikać z tego)
Ale tu widzę możliwy powód: daltonizm występuje znacznie częściej u mężczyzn, więc logiczne jest podpowiadanie bardziej prawdopodobnej opcji.

Właściwie daltonizm u kobiet jest tak rzadki, że po odkryciu tej choroby dosyć długi czas lekarze byli przekonani, że dotyka tylko mężczyzn.

Właściwie to żeby urodziła się daltonistka (podkreśla mi ten wyraz XD) to rodzice serio muszą tego chcieć bo nieświadomie się to nie zdarzy

Mi niektórzy próbują na siłę wmówić, że różowy jest fioletowy i na odwrót.

Ciekawr czy dało by sie pie**olnąć na raz daltonizm i tetrachromatyzm

Pie**olnąć?

"Sztucznie osiągnąć genetycznie kombinacje dającą efekt w postaci dodatnia dodatkowych czopków reagujących na odmienną długość fali, przy jednoczesnym nie wykształceniu sie jednego typu z 3 podstawowych" brzmi za długo

Ale jak to niby miałoby działać xD

Tak samo jak normalny tylko zamiast zielonego widzisz podczerwień

Ale to się wyklucza - daltonista ma zanik czopków (jak to debilnie brzmi) co najmniej jednego koloru. Tetrachromatyzm ma się, gdy wszystkie działają prawidłowo i jeszcze ma się dodatkowy zestaw. Bardziej bym to nazwał zmianą „koloru” światła odbieranego przez „zielone” czopki oczu.

"Durne pytanie o kolory"
Nie istnieje "Durne" pytanie. Istnieje niemożliwe do odpowiedzi, lub bardzo proste. A także nie istnieje głupia odpowiedź. Pytanie durnym być nie może. Bo jeśli jest, to ma sens istnienia. A odpowiedź? Także nie. Albo jest bardzo prosta, lub na odwrót, niemożliwie skomplikowana. Jeśli wychodzi poza tok twojego rozumowania, możesz nazwać go głupim.
:)

Vsauce o tym robił odcinek.
Nie widzę powodu dla którego miałoby tak być i najpewniej tak nie jest, ale to jak najbardziej możliwe, czemu nie? To nie ma żadnego znaczenia jak widzimy dany kolor. Możemy do niego przypisać jakąkolwiek nazwę niezależnie od jego wyglądu. Jednakże dla mnie byłoby to trochę bez sensu gdyby każdy widział kolory inaczej. Wydaje mi się, że jednak ludzie inaczej by odbierali kolory (w sensie czy ten pasuje do tego, czy ten kolor jest ładny itp). Ale w sumie mogłoby tak być, że widzielibyśmy inaczej, ale odbierali dokładnie tak samo.

Ostatecznie dochodzimy do wniosku, że nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić.

NorseWarrior pisze:
Wydaje mi się, że jednak ludzie inaczej by odbierali kolory (w sensie czy ten pasuje do tego, czy ten kolor jest ładny itp). Ale w sumie mogłoby tak być, że widzielibyśmy inaczej, ale odbierali dokładnie tak samo.

Taka luźna myśl.
Wydaje mi się, że ludzie inaczej je odbierają. Zdarza się, że część osób mówi, że dane kolory do siebie pasują, a inni mówią, że dobranie tych kolorów to totalne bezguście.

Litops pisze:
Ostatecznie dochodzimy do wniosku, że nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić.

No ni mo bata

Litops pisze:
Ostatecznie dochodzimy do wniosku, że nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić.

No logiczne.

Psyhol pisze:
Taka luźna myśl.
Wydaje mi się, że ludzie inaczej je odbierają. Zdarza się, że część osób mówi, że dane kolory do siebie pasują, a inni mówią, że dobranie tych kolorów to totalne bezguście.

Ale to nie zdarza się tak często.
To może być po prostu gust.
Ale rzeczywiście możliwe też, że byliśmy w błędzie przez wiele lat myśląc że dobór kolorów zależy od gustu, a tak na prawdę po prostu każdy inaczej odbierał kolory i to właśnie był ten "gust" xd
A btw to chyba np. ulubione kolory mogą się zmieniać. Ale w sumie to o niczym nie świadczy.

Dlatego rzuciłem to jako luźną myśl. Sam nie wiem czy to coś może znaczyć.