W temacie o karate pisałem, że karate rozwijało się jako sztuka walki wręcz w oparciu o potrzeby obrony ulicznej i walki ulicznej. To, że potem zostało sformalizowane, nie oznacza, że nie pozostało nadal sztuką walki opartą o potrzebę wygrania jakiejkolwiek (nawet najbardziej brutalnej) walki, jakimkolwiek sposobem. Przez to do stylów karate są "aplikowane" coraz to nowe ruchy, jednak to również nie jest zgodne z prawdziwym duchem karate. Prawdziwy duch karate mówi, że każdy ruch może być zaaplikowany do walki, nawet, jeśli w życiu żaden mistrz karate nawet na to nie wpadł. Tak jak w pierwszej części Karate Kid - kiedy Miyagi kazał Danielowi robić te wszystkie rzeczy. Chciał mu jedynie pokazać, że prawdziwy praktykant karate powinien zawsze traktować całe swoje ciało jako broń i każdy ruch jako potencjalnie zabójczy, nawet kiedy sięga po widelec czy myje podłogę.
Dlatego właśnie dzielenie karate na style nie ma sensu w kontekście "różnego podejścia do ruchów karate" czy "innego spojrzenia na sposób poruszania się w walce" czy tego typu bzdety. Podział karate na style może mieć tylko jeden sens: To, czym dany styl będzie się zajmował, czyli czego będzie uczył, mimo to mówiąc swoim adeptom, że karate jest JEDNO. Przykładowo: Oyama Karate zajmuje się organizowaniem międzynarodowych i nie tylko turniejów w full contact kumite. Knockdown, semi-contact, full-contact itp. I to jest bardzo dobra inicjatywa. Niestety, nawet tam ludzie powariowali i dali się ogłupić pragnieniem prestiżu, przez co pozakładali własne style i wyłamali się z organizacji stworzonej przez Shigeru. Wielka strata.

W każdym razie: karate jest najbardziej wszechstronne, bo traktuje każdy ruch jako broń. Każdy. Nawet niesformalizowany. Oczywiście mówimy o Prawdziwym Karate. Bullshite to zupełnie inna "sztuka walki".

P.S. Pamiętajmy, że karate służy w większości do samoobrony, czyli szybkich, kończących ataków wyprowadzanych z bliskiego kontaktu. Ale na przestrzeni lat stworzyło również system nauki walki w większym dystansie.

.