Ostatnio zacząłem myśleć nad pewnym założeniem chrześcijaństwa; otóż ludzie rodzą się grzesznikami, a grzech ten może zmyć chrzest. Ale co potem?

Jeśli ten świat jest gorszym od "nieba" to naturalną taktyką jest jak najszybszy awans do nieba; ale: Niebo można osiągnąć dopiero po śmierci tzn. jego pozytywne skutki.

Z tego wynika że szybka śmierć (zaraz po chrzcie ale przed nabraniem bagażu innych grzechów) daje największe szanse na życie wieczne (paradoks);ale: samobójstwo to cieżki grzech. Pojawia się niemożność panowania nad swoim życiem lub jego brakiem = brak wolnej woli? Ale nie o tym.

Sumując: chrześcijanin chce umrzeć, ale nie może przyłożyć do tego ręki - niema prośba. Dalej potępienie przez społeczeństwo, bo przecież żaden z nich nie może pochwalić samobójstwa = zamknięty krąg cierpienia.

Wszystko to z założeniem prawdziwości dogmatów religijnych.

Można zrobić z tego nawet zabawny żart: co można zrobić z dzieckiem? Rozwal jego głowę na chodniku!

Prawdziwym żartem była rzekoma śmieszność tego żartu.

Życie na Ziemi jest próbą, która określa, co stanie się z nami po śmierci.
Chrześćjanin cieszy się, że żyje, jest dotykany cierpieniem, i może okazać swą wierność Bogu.
W sensie chyba, to tylko moje przemyślenia.

^

^

RudyRydz pisze:
Życie na Ziemi jest próbą, która określa, co stanie się z nami po śmierci.
Chrześćjanin cieszy się, że żyje, jest dotykany cierpieniem, i może okazać swą wierność Bogu.
W sensie chyba, to tylko moje przemyślenia.

Czyli test. Sprawdzian, trwający całe życie a polegający na zaznaczaniu "dobrych", wg. moralności biblijnej, odpowiedzi. Ale wraz z trwaniem testu ilość złych odpowiedzi rośnie i to rośnie nieubłaganie, więc wraz z trwaniem życia maleje szansa na życie wieczne. Z drugiej strony możesz popełniać też dobre uczynki przeważając tą kosmiczną karmę na inną stronę ale: kto tak naprawdę jest dobry? Jeśli mogę zrobić coś złego (czyli zawsze) ale tego nie robię => jestem dobry?

Zresztą, nawet najlepszy czyn może nieść za sobą straszliwe konsekwencje w myśl pojecia efektu motyla. Konsekwencje za które jesteśmy niejako odpowiedzialni, bo w dłuższym rozwinięciu wyszły właśnie od nas. Jeśli natomiast to nie jest złe to każdy zły czyn z dowolną ilością kroków pomiędzy efektem końcowym a zamysłem początkowym też nie jest. Dobra, możesz powiedzieć, że nasza świadomość konsekwencji jest tutaj kluczem i będzie to świetnym argumentem, ale kiedy moja świadomość jest wystarczająco duża by pociągnąć mnie do moralnej odpowiedzialności? Może 50%? 25%? Nie no wormy przecież wszechwiedzący Bóg to określa. Skoro jest taki wszechwiedzący to po co ta farsa?

Chrześcijanin więc żyje i cierpi bo nie może przestać, a kocha Boga bo boi się konsekwencji. Dlatego pieklo musi istnieć jako kij do marchewki, a marchewka jest w tym wszystkim najgorsza. To obietnica lepszego życia (nie-życia?) w zamian za ofiarę z Twojego jedynego. Nie ma w tym nic budującego, raczej tylko destrukcja bo Bóg zawsze niszczy wieżę Babel. Ta religia po prostu chce utrudnić ludziom życie i jeszcze nazywa to miłosierdziem!

Wybaczcie tak skrótowy komentarz.
ALE

Co do pierwotnego pytania- czy to nie było tak, że prześladowani chrześcijanie radowali się z bycia prześladowanymi? Bo mogli szybciej trafić do nieba?

Wydaje mi się, że tak. Więc poniekąd prawdą jest, że (przynajmniej u pierwszych chrześcijan) zabicie ich było traktowane jak przysługa.

Oczywiście u tych najbardziej gorliwie wierzących. Na tyle gorliwie, że wiara była silniejsza od instynktów przetrwania

Wormy pisze:
Czyli test. Sprawdzian, trwający całe życie a polegający na zaznaczaniu "dobrych", wg. moralności biblijnej, odpowiedzi. Ale wraz z trwaniem testu ilość złych odpowiedzi rośnie i to rośnie nieubłaganie, więc wraz z trwaniem życia maleje szansa na życie wieczne. Z drugiej strony możesz popełniać też dobre uczynki przeważając tą kosmiczną karmę na inną stronę ale: kto tak naprawdę jest dobry? Jeśli mogę zrobić coś złego (czyli zawsze) ale tego nie robię => jestem dobry?

Zresztą, nawet najlepszy czyn może nieść za sobą straszliwe konsekwencje w myśl pojecia efektu motyla. Konsekwencje za które jesteśmy niejako odpowiedzialni, bo w dłuższym rozwinięciu wyszły właśnie od nas. Jeśli natomiast to nie jest złe to każdy zły czyn z dowolną ilością kroków pomiędzy efektem końcowym a zamysłem początkowym też nie jest. Dobra, możesz powiedzieć, że nasza świadomość konsekwencji jest tutaj kluczem i będzie to świetnym argumentem, ale kiedy moja świadomość jest wystarczająco duża by pociągnąć mnie do moralnej odpowiedzialności? Może 50%? 25%? Nie no wormy przecież wszechwiedzący Bóg to określa. Skoro jest taki wszechwiedzący to po co ta farsa?

Chrześcijanin więc żyje i cierpi bo nie może przestać, a kocha Boga bo boi się konsekwencji. Dlatego pieklo musi istnieć jako kij do marchewki, a marchewka jest w tym wszystkim najgorsza. To obietnica lepszego życia (nie-życia?) w zamian za ofiarę z Twojego jedynego. Nie ma w tym nic budującego, raczej tylko destrukcja bo Bóg zawsze niszczy wieżę Babel. Ta religia po prostu chce utrudnić ludziom życie i jeszcze nazywa to miłosierdziem!

^

Nie zmniejsza się szansa, bo istnieje takie coś jak boże miłosierdzie i wybaczenie grzechów, a straszenie piekłem jest złe i tak się nie powinno robić

Kabaczek15 pisze:
Nie zmniejsza się szansa, bo istnieje takie coś jak boże miłosierdzie i wybaczenie grzechów, a straszenie piekłem jest złe i tak się nie powinno robić

Jeśli Boże miłosierdzie czyści twoje grzechy w całości to nie istnieje żadna forma kary a wszystko jest do przebłagania. Jeśli nie, no cóż argument pozostaje.

To czy Bóg przebaczy zależy czy człowiek wyrazi skruchę (taką prawdziwą)