Dookoła było ciemno, rolety w oknie były zasłonięte. Obudziłaś się gwałtownie, z uczuciem, jakbyś właśnie przerwała coś ważnego. Wydawało ci się, że chodzi o coś, o czym śniłaś, coś istotnego, tajemniczego, nieuchwytnego, co właśnie ulatniało się z twojej głowy, zostawiając tylko uczucie zapomnienia i irytację na puste miejsce w głowie. Miałaś dziwne uczucie skołowania, wydawało ci się, że coś jest nie tak jak powinno

Huh... Nie lubiła tego uczucia. Irytywało ją ono, czym Erika automatycznie zepsuła sobie humor. Włączyła komórkę, by sprawdzić godzinę.

Jasne światło wyświetlacza telefonowego na parę chwil jcię oślepiało. Gdy oczy przyzwyczaiły się do blasku odczytałaś, że nie ma jeszcze szóstej rano.

Och, miała jeszcze spokojną godzinę snu! Naciągnęła na siebie kołdrę, oceniając, czy uda jej się zasnąć.

Powieki same ci się zamykały, jednak nieszczęsne niepokojące uczucie, którego nie potrafiłaś nazwać, nie dawało ci zasnąć . I, co uświadomiłaś sobie dopiero po chwili, chałas zza okna zasłoniętego grubą roletą

//Nie rozumiem tego odpisu. Weź to proszę przeinacz, mój mały, śląski móżdżek tego nie rozumie. //

//pogubiłem się w składaniu zdania, poprawione ;-;

Odgoniła niedbale włosy z twarzy, po czym podeszła do okna. Co tam się znowu dzieje? Odsłoniła roletę i wyjrzała na zewnątrz.

Zobaczyłaś miasto pogrążone w całkowitym chaosie. Na ulicy ludzie bardziej lub mniej słaniali się na nogach, widocznie oszołomieni, kilkanaście samochodów stało poobijanych przy ścianach budynków lub przy sobie nawzajem, gdzieś daleko wyły syreny i widać było czarny słup dymu. Ponad tym wszystkim zobaczyłaś coś jeszcze bardziej niezwykłego - wysoką na trzy metry postać wyglądającą na stworzoną z lodu, siedzącą na wysokim tronie na niewielkim skwerku i przyglądającą się z rozbawieniem otoczeniu

Helvete... Erika nie za bardzo wierzyła swoim oczom. Nawet poprawiła okulary i uszczypnęła się, ale to tylko upewniło ją, że to, co widziała, było prawdziwe. Postąpiła tak, jak wydawało jej się, że postąpiła by każda osoba w tej sytuacji. Chwyciła telefon i zaczęła nagrywać postać.

Po chwili włączyłaś kamerkę w telefonie. Gdy zaczęłaś filmować błękitnobiałą postać zauważyłaś, że ta przelotnie spojrzała w twoim kierunku z uniesioną brwią, jakby jakoś cię zauważyła, jednak szybko straciła zainteresowanie i wróciła do lustrowania wzrokiem ulicy. Gdy jej spojrzenie padło na twoje okno na jego obrzeżach zaczęły wykwitać paprocie ze szronu, jak na starych szybach, jednowarstwowych i źle uszczelnionych. Poczułaś dookoła nagły spadek temperatury.

Zaczęła drżeć z zimna, ale nie włączyła kamery, tylko zaczęła nagrywać szron, pojawiający się na oknie. Czymkolwiek jest ta postać, to zapewni temu filmikowi miliony wyświetleń!

Rzeczywiście, nigdy nie widziałaś czegoś podobnego poza filmami fantasy. Około 10 centymetrów od brzegu szyby z każdej strony pokryte był niezwykle misternymi i pięknymi kwiatami ze szronu, nie takimi, jak te które zwykle można było zaobserwować zimą, a wyglądającymi bardziej jak niezwykle szczegółowy szkic prawdziwych roślin. Po chwili przestały się rozprzestrzeniać, a jednak zdawały się jakby w dalszym ciągu delikatnie poruszać

Nie przestawała nagrywać, parukrotnie zapisując nagranie w różnych momentach. Jak bardzo zimno już jej było?

Tak zimno, jakby przez ostatnie 6 minut i 14 sekund stała przy oknie w piżamie przy temperaturze jakiś 6-7°C. Czyli, sądząc z długości nagrania, wszystko było naturalnie

//Czekaj, czyli jest jej zimniej, czy dalej w pokoju panuje zwykła temperatura (pokojowa)? //

//jej jest zimno, a w pokoju panuje temperatura na poziomie około 5 stopni

Przeszedł ją dreszcz zimna, a może przerażenia. Szybko naciągnęła na siebie ciepły sweter i jeansy, po czym wybrała numer alarmowy, po raz kolejny wyglądając na ulicę.

Na ulicy nie nastała żadna znaczna zmiana, chaos trwał. Niestety wykręcenie numeru alarmowego nic nie dało, rozległ się jedynie sygnał pt.: "Linia zajęta"

- Helvete... - Zaklnęłą, po czym schowała telefon i uchyliła drzwi z swojego pokoju, wyglądając na drzwi akademika.

Korytarz wyglądał jak zawsze w nocy, był ciemny, pusty i spokojny

//Jest przed szóstą rano, a ją obudził hałas na dworze. Nikt inny tego nie słyszał?

//Najwyraźniej nie, albo wszyscy którzy mieli wybiec wybiegli gdy nagrywałaś, albo jeszcze coś innego. Nie wiesz

// Dziękuję za odpowiedź.

Wyszła na zewnątrz, cicho zamykając za sobą drzwi. Podeszła do pokoju obok i zapukała.

Odpowiedziała ci cisza. Drzwi były całe pokryte szronem, jednak w dotyku nie dało się tego odczuć

Spojrzała na inne drzwi. Czy tak samo były pokryte szronem?

Tak, identycznie jak wszystkie ściany, okna, sufit, podłoga, twoje ręce i w ogóle wszystko w otoczeniu.

O... O cholera. Zdrowy rozsądek radziłby szybko udać się do jakiegoś ciepłego miejsca i tak też postanowiła Erika. Ruszyła korytarzem, w panice szukając grzejnika.

Grzejnik był tuż przed jej nosem, jednak chwilę zajęło jej zauważenie go, pod tą warstwą szronu niewiele różnił się od reszty ściany

Złapała za pokrętło i spróbowała odkręcić grzejnik tak, by dawał jak największą temperaturę.