Jest podstawą moralności, czy raczej zbędnym dodatkiem?
Jest wartością samą w sobie, czy wręcz przeciwnie?
Im więcej tym lepiej, im mniej tym lepiej, czy należy podchodzić do niej z umiarem?

Zapraszam do dyskusji

Empatia emocjonalna - zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób
Empatia poznawcza - umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość

Gdyby empatia była cechą występującą samodzielnie to bym powiedział że im więcej tym, lepiej! Do oporu!
Lecz najczęściej występuje razen z wrażliwością emocjonalną...

Moim zdaniem empatia jest przydatna, ale raczej im mniej typ lepiej. Poza tym chęć pomagania za wszelką cenę jest raczej szkodliwa

Jestem empatyczny wobec każdego, kto na to zasługuje. Wszystkie szumowiny (po prostu źli ludzie) niech się pie**olą w potrzebie, ich niedola sprawia mi przyjemność i czyni świat lepszym.

Empatia jest potrzebna w relacjach międzyludzkich. Nie będziesz w stanie nawiązać relacji z innymi ludźmi, jeżeli będziesz skupiony tylko na sobie (brak empatii kognitywnej [poznawczej]) i nieczuły w stosunku do uczuć innych (emocjonalna).
U mnie empatia w neutralnym stanie jest wyłączona. Mogę patrzeć jak ktoś amputuje ci na żywca rękę tępym nożem i będzie 0 reakcji z mojej strony. Ale jeżeli sytuacja wymaga, to potrafię ją włączyć. W sensie wejść w twoje buty i odczuwać twoje emocje, rozumieć twoją perspektywę. Po prostu nie robię tego instynktownie.

Naczelnik pisze:
ich niedola sprawia mi przyjemność i czyni świat lepszym.

W jaki sposób czyjaś niedola może czynić świat lepszy?
Czym jest "lepszy świat" jeśli nie światem, w którym mniej ludzi czuje niedolę?