Witajcie,
Mam ochotę zarzucić tematem który być może jest oczywisty, ale daje spore pole do kontemplacji.
Otóż z moich ostatnich rozmyślań i spostrzeżeń, wywnioskowałem pewną rzecz, a mianowicie Współczesna literatura jest bardzo restrykcyjna co do treści i tematyki w książce.
Powoduje to powstawanie wiele historii o bardzo podobnej tematyce, i niewiele zmienionej otoczce fabularnej, często banalnej i przewidywalnej.
Jest to związne nie tylko z tym, że tytuł który zostaje wydany musi się sprzedać, ale Ludzie zdają się ustępować dziwnej modzie sięgania po kolejne klony popularnych książek.

I tutaj pojawiają się pytania. Jakie według was tematy nie sa mile widziane w Książkach? Czy postawionabteza na początku jest prawdą? Czy to dobrze sięgać po kicz, czy lepiej szukać pereł w morzu piachu?

Zapraszam do dyskusji.

Młoda kobieta, zagubiona w życiu, zakochuje się w dwóch mężczyznach. Jeden ułożony i przyjazny, drugi niebezpieczny buntownik + niezwykły seting.

Zmierzch
Trudy canavan
Igrzyska śmieci

Trochę się zgadzam, że jest dużo podobnych do siebie książek. Ale nie zgadzam się, że jest to zjawisko jakkolwiek nowe.
Kojarzysz może takich dwóch gości, Słowackiego i Mickiewicza? Też pisali bardzo podobne tematycznie książki. A najpewniej było dużo więcej osób które to robiły, ale nie na tyle dobrze by zostać zapamiętane.
Zawsze, jeśli tylko można na czymś zarobić, to ludzie będą próbowali znaleźć najprostszy i najpewniejszy sposób na zrobienie tego. Dlatego właśnie kopiowanie dzieł, które osiągnęły sukces jest takie popularne.
Oczywiście to też nie jedyny powód - możliwe, że niektórzy nie kopiują dla pieniędzy, a po prostu są jakoś zainspirowani inną książką.
Albo zwyczajnie przypadkiem kilku autorów miało podobne pomysły.

Nie jest to zresztą zjawisko występujące wyłącznie w literaturze. Istnieje coś takiego jak bliźniacze filmy - wydane w podobnym czasie, bardzo podobne do siebie filmy. Dawno temu w trawie i Mrówka Z, Wojna Światów i Wojna Światów (tak, wydano dwie adaptacje ten samej książki w 2005), czy nawet 3 filmy o Draculi wydane w 1979.

Czyli podsumowując: zjawisko istnieje, ale nie jest nowe (więc nie tylko współczesna literatura) i nie dotyczy tylko literatury (a praktycznie wszystkich dzieł kultury)
Plus: współczesna literatura i tak pozwala na znacznie więcej tematów niż dawna. Szczególnie ze zwiększającą się popularnością self-publishingu, dzięki któremu autor nie jest zależny od tego, jakie tematy akceptuje wydawca.

Jakie tematy nie są mile widziane w Książkach? Nie przepadam za wątkami miłosnymi, jednakże Ewa Nowak pokazała mi, czego nienawidzę. Wątki w stylu "ona pokochała, on był dupkiem". Opieranie akcji na miłości, która ma pod koniec pęknąć jak balonik po to, by bohater/bohaterka nauczyła się życia i odniosła jakieś szkody moralne, psychiczne, a czasem i fizyczne. Całą resztę toleruję, a jeżeli w książce pojawi się coś, co nie było w poprzednich - doceniam i szanuję autora za decyzję.
Lubię czytać i wiem, że mógłbym sięgać po literaturę naprawdę starą, jednakże nie mam na to ochoty. Ważniejsze dzieła miałem w lekturach szkolnych, a po niektóre sięgnę, jeżeli będę miał czas i chęci, by się z nimi zapoznać. Przykładowo Nowy Testament i Quo vadis, z którymi jest mi wręcz wstyd, że ich jeszcze nie przeczytałem, chociaż było tyle czasu... Za to lektura współczesna jest lższejsza i też potrafi zaskoczyć, a na dodatek nie wymaga już dodatkowego czasu, by się zastanawiać nad przesłaniem, bo jest podane na tacy.
Co do ostatniego pytania to sądzę, że każdy powinien czytać to, na co ma ochotę. Już sam fakt, że człowiek może w dobie technologii spędzać czas nad książką jest wielkim plusem, a nawet pozornie głupia książka może przynieść korzyści. Dzięki Ewie Nowak rozwinąłem swoją opinię od narzekania i hejtu do negatywnej i konstruktywnej recenzji.

Wszystkie powieści to tylko inne przedstawienie fabuły mitów!

Jeśli chodzi o mnie to najważniejszą częścią nie jest oryginalny "główny motyw" - bo on zwykle jest faktycznie już tysiąc razy powtarzany i jest odbiciem naszych archetypów z nieświadomości zbiorowej.

Ale dużo ważniejsze jest (w miarę) oryginalne przedstawienie tego motywu.
Na przykładzie trylogii Sienkiewicza (którą raczej lubię) - trzy książki zasadniczo o tym samym, ten sam wątek miłosny, patriotyczny, "złego wroga" zagrażającego rzeczpospolitej i silnego "złego" konkurenta głównego bohatera o kobietę.
Skrzetuski-Kmicic-Wołodyjowski
Bohun-Bogusław Radziwił - Azja Tuchaj-Bejowicz
Kozacy-Szwedzi-Turcy
imion głównych bohaterek nie pamiętam
Ale każda z książek opowiada jednak inną historie, która jest ciekawa i inna od poprzednich.

i tego typu szablon pojawia się też, jak mi się wydaje, poza Sienkiewiczem. Ale Sienkiewicz opakował znany schemat w nową formę i to stanowi o jego wartości.

Za bardzo wyidealizowani byli Ci główni bohaterowi Sienkiewicza (nawet Kmicic, który był głębokim patriotą i katolikiem) i zbyt często wychodzili ze swoich perypetii nadzwyczaj szczęśliwie. Podobał mi się natomiast Zagłoba, który jednocześnie prezentuje zachowania dla typowego polskiego szlachica (obżarstwo, pijaństwo) a jednocześnie jest wręcz fanatycznym patriotą. Wyolbrzymianie jego wszystkich cech i stworzenie barwnej postaci wyszło na plus.

Naczelny pisze:
Za bardzo wyidealizowani byli Ci główni bohaterowi Sienkiewicza (nawet Kmicic, który był głębokim patriotą i katolikiem) i zbyt często wychodzili ze swoich perypetii nadzwyczaj szczęśliwie.

Podzielam. Sienkiewicz nie jest moim ulubionym pisarzem właśnie też z powyższego względu - ale i tak mi się podobało.

Do minusów dodałby to, że wiele osób na podstawie książek Sienkiewicza ma błędne pojęcie o historii, bo on sam o poprawność historyczną raczej średnio zabiegał.

W sumie jak szukam jakieś książki to poszukuje tych z najbardziej oryginalnym opisem :v
Ale faktycznie większość to rzut na taśmę

Przeczytam jeszcze jeden klon Tolkiena/Wiedźmina i się zabiję