Pani Bólu

Pani jest tajemnicą. Powszechnie wzięta za faktyczną władczynię Sigil, jego opiekunkę i ofiarę. Chroni drzwi Klatki przed niezliczonymi planami bogów, by być najwyższym wyrażeniem równowagi w Wieloświecie, by być więźniem Miasta Drzwi. Ona jest prawdziwą zagadką - zagadką bez rozwiązania.

Jeśli ktoś ściągnie na siebie Jej wzrok - przez zachwianie równowagi miasta jak i wielbienie jej - skończy w Labiryntach (zamknięte półsfery ze zmyślnie ukrytym wyjściem), bądź też pocięty i zadźgany Jej spiczasto-siecznym cieniem, zostawiając po sobie breję krwi i wnętrzności. Żadna opcja nie jest szczególnie atrakcyjna.

Z racji swej wielkiej potęgi, przez wielu z mieszkańców Ula uważana jest za bóstwo, jednak jej legendarny już gniew skutecznie odstrasza wszelkich potencjalnych wyznawców.

Czasami Pani ukazuje się jako unosząca się, przyodziana kobieta z całunem ostrzy wokoło twarzy niezdradzającej żadnych emocji. Stoi ponad prawami miasta; zwykle miesza się tylko gdy coś zagraża stałości samego Sigil.

Pani jest jednostką nieprzeniknionych motywów, i często ci, którzy przechodzą przez jej drogę, nawet jeżeli przypadkowo, zostają obdarci ze skóry do śmierci albo przeteleportowani do jednego z jej Labiryntów. Pogłoska głosi, że nawet większe bóstwa upadały przed nią. Roztrzaskana Świątynia w Alei była główną świątynią Aoskara, boga portali, który chciał mieć miasto pod kontrolą. Jak tylko jego wtrącanie się zdenerwowało Panią, zabiła go i roztrzaskała okazałą świątynię, i wrzuciła jego kapłanów do Labiryntów jej produkcji. Zniszczona świątynia ostatecznie stała się centralą Atar. Ogromna większość mieszkańców Sigil boi się jej widm, a niektórzy nawet unikają wspominania głośno o jej imieniu, dla strachu przed zwróceniem jej uwagi.

Pani ma władzę by kontrolować absolutnie każdy portal w Sigil, otwierając i wyjmować je kiedy widzi napad. Jej pozorny cel to utrzymanie Sigil bezpieczną przystanią dla wszystkich planetarnych podróżników. Dabus, jej służący, utrzymuje miasto, wiecznie mocując i łatając jego ulice. Wbrew jej mocy, pozornie odmawia bycia uwielbianą jako bogini, i nikt nie jest na tyle dzielny (albo nieostrożny) do uwielbienia jej, żeby zaspokoił upadek w cieniu jej ostrzy.