Luźny, zapoznawczy temat. Macie jakieś fobie? Obecnie fobia jest praktycznie do wszystkiego. Prawdopodobnie na większość nikt nie cierpu, albo po prostu wmawia to sobie, aby móc się tym chwalić

Boję się trochę że nie zdążę wysiąść na swoim przystanku lub ze go przegapie

Tak, to jest kijowe

Mam automatonofobię...
I ejsoptrofobię...
;-;

Mam fobię przed chorobami psychicznymi i niektórymi kobietami.

Nie mam fobii ale boję się niektórych rzeczy (jak raczej każdy). Głównie to cierpienia, nieistnienia i chorób psychicznych, psychotoksyn, neurotoksyn.

U mnie możnaby wymienić windy.
złodupne windy

miałem lęk wysokości i lęk przed pająkami
lęku przed pająkami już nie mam, a nad lękiem wysokości pracuję

Mam lęk wysokości.

Ja boję się grzybów, a szczególnie tych z plaszkami pod kapeluszem.

Boje się roślin podobnych do Barszcza Sosnowskiego bo nie umiem ich rozróżnić.

W sumie to myślę, że to wszystko można określić jako strach przed cierpieniem. Tylko co innego z nim się nam kojarzy.

Cierpienie to utknięcie w windzie
Złodupnej windzie

Zawsze wchodzę po schodach
Zawsze

Znam to, nie ma nic gorszego niźli brak kontroli...

AdvBioSys pisze:
W sumie to myślę, że to wszystko można określić jako strach przed cierpieniem. Tylko co innego z nim się nam kojarzy.

Myślę, że to jest zbyt uproszczone.
Gdy bałem się pająków to zdecydowanie nie dlatego, że kojarzyły mi się z cierpieniem. Raczej mnie obrzydzały i bardzo niepokoiło mnie gdy po mnie chodziły

Gdy mam lęk wysokości to bardziej boję się samego spadania, niż uderzenia o ziemię (choć ono samo też jest raczej mało bolesne).

+ewolucyjnie mamy gotowość poznawczą do fobii wobec niebezpiecznych rzeczy (mogących zabić - pająki, węże, wysokość), nie rzeczy powodujących ból

CzarnyGoniec pisze:
Myślę, że to jest zbyt uproszczone.
Gdy bałem się pająków to zdecydowanie nie dlatego, że kojarzyły mi się z cierpieniem. Raczej mnie obrzydzały i bardzo niepokoiło mnie gdy po mnie chodziły

Osobiście przeżywanie odczuć negatywnych zaliczam pod cierpienie

CzarnyGoniec pisze:
Gdy mam lęk wysokości to bardziej boję się samego spadania, niż uderzenia o ziemię (choć ono samo też jest raczej mało bolesne).

W sumie chciałem jakiś argument znaleźć ale nie mogę ,-,

CzarnyGoniec pisze:
+ewolucyjnie mamy gotowość poznawczą do fobii wobec niebezpiecznych rzeczy (mogących zabić - pająki, węże, wysokość), nie rzeczy powodujących ból

Racja

Jeżeli odczuwanie uczuć negatywnych to podzbiór cierpienia.
To czy zbiór "cierpienie" nie zawiera w sobie tak wielkiej ilości danych, że staje się niepraktyczny?

Mam na myśli, że jeżeli "cierpienie" będzie zbyt szerokim słowem to zdanie "fobie można określić jako strach przed cierpieniem" będzie nam mówiło na temat rzeczywistości tyle samo co zdanie "każdy kawaler nie ma żony", albo "wszystko co jest, istnieje"

czyli wyjdzie nam zdanie prawdziwe - ale niepotrzebne.
Tak mi się wydaje :)

W sumie racja .-.

Ja chyba jedyne czego się boję to nieistnienie bo nie potrafię sobie tego wyobrazić. Jakoś daję radę sobie wyobrazić brak ciała, ale nie myśleć? To coś kompletnie nie do ogarnięcia dla mnie.

MorsZDidgeridoo pisze:
Cierpienie to utknięcie w windzie
Złodupnej windzie

Zawsze wchodzę po schodach
Zawsze

Ja chodzę po schodach tylko dlatego, że w windzie są lustra

Windy są fajne. Chociaż prawdą jest, że dużo ludzi boi się ich bardziej niż poszczególnych chorób które mają szansę bardziej "uszkodzić" delikwenta "korzystającego". Dlaczego? Pewnie, jak chyba stwierdził przedmówca, powoduje to fakt, że jednak nad swoim organizmem mamy względną kontrolę. A winda się w tańcu nie pie**oli, nie ma uczuć, to nie Bakteria którą odstraszysz wysoką temperaturą. Jak będziesz uwięziony, to jest szansa że taki delikwent umrze w wiecznej klaustrofobii. To takie tortury, co?

Ano

Akurat klaustrofobia nie jest żadnym problemem

internetexplorer pisze:
Boje się roślin podobnych do Barszcza Sosnowskiego bo nie umiem ich rozróżnić.

Mają charakterystyczną fakturę, wystarczy dotknąć aby przekonać się co to za roślina. Najlepiej na słońcu.

:) dzięki wujku dobra rada

Skoro większość mówi to ja też chyba mogę: hemofobia, tj. przed krwią. Z góry mówię, że nie chodzi o żadne zranienie, tylko krew samą w sobie.
W ogóle to, CzarnyGoniec, mówiłeś, że pracujesz nad swoim lękiem wysokości. Powiedziałbyś w jaki sposób?

Nikogo nie interesuje mój strach przed grzybami.

"Wyrzuca peta"

Em, no tak, strach przed grzybami.

Nie chodzę nawet na grzybobrania w największym rozkwicie.

Panicznie boję się innych ludzi, zwłaszcza nieznajomych. Grupa 4 osobowa sprawia że nie jestem praktycznie wydać z siebie głosu. Oczywiście z wyjątkiem tematów na które lubię rozmawiać to wtedy innych ludzi truje dużą ilością ciekawostek około wypowiadanego tematu, oraz kiedy jestem poproszony o wypowiedź. W warunkach „polowych” kończy się to tym że nic nie mówie.

Boję się samotności. Nie w sensie powiedzmy mieszkania samemu czy też bycia pozostawionym samemu w jakimś odludnym miejscu, ale boję się utraty przyjaciół, znajomych czy też rodziny. Samotności społecznej.

Nanook pisze:
Boję się samotności. Nie w sensie powiedzmy mieszkania samemu czy też bycia pozostawionym samemu w jakimś odludnym miejscu, ale boję się utraty przyjaciół, znajomych czy też rodziny. Samotności społecznej.

Boisz się stać się mną

Ja nie wiem czy to fobia, ale:
Gdy byłem mały i patrzyłem się długo w jeden punkt bałem się, że nie będę mógł ruszać więcej swoimi pięknymi oczyma (miałem chyba 7 lat). Aby to sprawdzić zaczałem patrzeć w lewo, prawo, w górę i w dół bardzo szybko mrugając. Więc bałem się długo patrzeć tsk nie robiąc, ale przestałem się bać i nadal to robię.
Pierwszego dnia w gimnazjum z tego powodu pytali się czy jestem poje**ny

@up: Jak się nie boisz to to nie jest fobia. Jeśli sam sobie zdajesz sprawę, że to bezsensowne, bardzo Ci przeszkadza i chciałbyś przestać, to powiedziałabym, że może to kompulsja. A jak Ci to nie przeszkadza to nie wiem, dziwny nawyk.

Hemofobia

Jeszcze dodałbym do tego trybofobię - kiedyś przeszedłem ospę wietrzną w dość ostrym stanie (Około 41 stopni Celsjusza gorączki przez kilka dni, normalnie cały gęsto zakropkowany że zbierało mi się na wymioty na sam widok mojej skóry) i teraz na widok kropek swędzi mnie skóra.

I oczywiście Tanatofobia. Lęk przed śmiercią. Chociaż wedle mojego absologicyzmu, świadomość zostaje w nieskończoność.

Zdecydowanie boję się psów

je**ć psy

JP

Co ja właśnie napisałem xD