Ale najlepiej, aby przez najbliższy czas nie spał.

//Tak//
-Co tu się odpi***ala?
Zapytał sam siebie idąc dalej wzdłuż grobów.

Max
Tak, tak. Oczywiście.

Bulo
Nikt nie odpowiadał.

I tak robił cały czas.

Szedł dalej szukając jakiejś ławki.

Bulo
Znalazł takową, nie było na niej śniegu o dziwo.

Max
W końcu jednak zaśnie, a narrator o to zadba...

Usiadł i patrzył się w zimowe niebo. Okrył się mocnej kurtką.

Bulo
Zrobił to.

Położył się i czekał na nie wiadomo co. Uznał że nie ma sensu iść dalej.

Ale do tego czasu, on będzie walczyć, ponieważ nie ufa zbytnio temu ruskowi.

Bulo
Oberwał śnieżką.

Max
Narrator twierdzi, że zasnął.

Sprawdził kierunek z którego śnieżka wyleciała.
-Kim jesteś?-powiedział miłym głosem. Cieszył się że kogoś znalazł.

//No to nie mam nic do gadania i pisania.//

//No to nie mam nic do gadania i pisania.//

Max
///Jeszcze ten.
Obudził się. Nadal leżał cały i bezpieczny, a Rosjanin wysiadł. Zauważył, jak rozmawia z kimś przez telefon. Z lekka się denerwował. A szybę powinno dać się uchylić.

bulo
Zauważył roześmianego chłopca w wełnianej czapce i bez rękawiczek. Kurtkę miał zupełnie nową, niebieską.
-No chodź! Pobaw się ze mną!

Po co uchylać? Wysiadł i rozejrzał się.

-Co takie małe dziecko robi same na cmentarzu?
Zapytał wyraźnie zaniepokojony.

Max
Zdążył jeszcze usłyszeć kawałek rozmowy Rosjanina, zanim jego rozmóca się rozłączył.
-Oczywiście.

Bulo
-Nie bądź już taki dojrzały, pobaw się ze mną!

-Dobra. Pobawię się z tobą, jeśli odpowiesz mi na kilka pytań.

Co widział przed sobą?

Max
Dworzec. W starym stylu.

Bulo
-No... dobra.

-Gdzie mnie zabrałeś?

-Co tu robisz i gdzie jest wyjście z cmentarza.
Zebrał śnieg i rzucił w niego śnieżką.

Max
-Dalsza droga jest na tyle niebezpieczna, że potrzebujemy pociągu.

Bulo
Chłopiec wesoło odskoczył i ulepił własną.
-Mieszkamy tutaj, a wyjść jest kilka.

-Syberia, tak?

-Syn grabarza?
Zapytał rzucając w niego kolejną śnieżką.

Bulo
-Nie.
Trafił w brzuch, ale chłopak trafił go w twarz.

Max
-Nie jesteśmy w Rosji.

- To gdzie? Przy tej cholernej Korei?!

-A więc jesteś martwy?
Zażartował swym dziwnym poczuciem humoru. ztarł śniegz twarzy.

Bulo
-Obaj żyjemy. Duchy nie umieją rzucać śnieżkami, ani nimi nie obrywają.

Max
-Znowu pudło.

-Alaska? Grenlandia? Tybet? Kyrat? Alpy? Himalaje? Antarktyda?

-Jak długo mam powtarzać to samo słowo?

- Tak długo aż nie zgadnę. Jakiś inny wymiar? Sybir? Nie istniejemy?

Nie odpowiedział, jedynie westchnął.

Czekał, co zrobi - jak sam siebie określił - ruski, chociaż zaczynał w to wątpić, jak i w swoją dalszą egzystencję, bo przecież normalnie już nie żył. No chyba że był to sen. Ale wtedy pytanie co by robił na cmentarzu?

W końcu jednak usłyszał charakterystyczny gwizd pociągu.
-Już jest.
Wyciągnął z pojazdu walizkę, po czym zakluczył pojazd.

//Jakiś film, którego nie znam?//
Rozejrzał się, szukając jakiś znaków informujących gdzie jadą?

///Możliwe.
Brakowało, a pociąg się zjawił. Trzeba przyznać, że zaskakiwał swoim wyglądem. Można pomyśleć, że został wyciągnięty z filmu Ekspres polarny.

//Szkoda, że nie oglądałem.//
-Może jeszcze na Biegun pojedziemy?

-Nie ma to sensu.

Czekał na to, co zrobi ruski.

Gdy tylko pociąg się zatrzymał on do niego wszedł.
-No dalej, nie ma czasu do stracenia.

Wszedł niechętnie.

-Znajdź sobie wagon.

- Są jakieś "specjalne", czy jednak tym razem będzie bez udziwnień?

-Wagony jak wagony. Mam dziwne przeczucie, że będziesz chciał być w innym, niż ja.

Poszedł do ostatniego, ewentualnie jeżeli po drodze spotkał jakiś wyróżniający się czymkolwiek wagon, to w nim się zatrzymał. Próbował ocenić z jakich czasów może pochodzić ten pociąg.

XIX, może XX wiek. Dotarł do ostatniego wagonu, który był wagonem pasażerskim.

Usiadł gdzieś i patrzył przez okno.

Nic nie było widać przez noc.