Zacznijmy od tego, że czekałem pół godziny na autobus szkolny, bo okazało się, że godzina na rozpisce jest tak na prawdę godziną odjazdu autobusu z głównego przystanku, a nie jego przyjazdu do mojej wioski. Po odjechaniu z wioski zrobiliśmy tak z dwa kółka po dzieci z podstawówki i minęło 30 minut zanim dojechaliśmy do gimnazjum, powoli się już zaczynał apel.
Ale najlepsza droga powrotna! Zamiast jechać do mojej wioski i wysadzić tam uczniów, to pojechali pod podstawówkę, a okazało się, że oni dopiero zaczęli ten cały apel. Potem standardowo po przystankach z innych wiosek i dopiero na końcu moja...

(było pieszo, może by nie wzywali policji, że cie nie ma...)

Ja zawsze w Poniedziałki miałem WF ale nie miałem autobusu więc musiałem czekać goninę na następny. Reszta z klasy wracała z rodzicami tylko ja jeden idiota czekałem sam na świetlicy na autobus!

MrocznyK pisze:
(było pieszo, może by nie wzywali policji, że cie nie ma...)

3 km w błocie i deszczu? Nie, dzięki!

ja bym sobie poszedł... (nie jestem szablonowy...)

MrocznyK pisze:
(było pieszo, może by nie wzywali policji, że cie nie ma...)

Wspomnienia z podstawówki wracają

MlodszyCzapnik1 pisze:
Wspomnienia z podstawówki wracają

No tak, Ty to napisałeś XD (myślałem, że Maikielo ._.)

Przeważnie czekałam na autobus na świetlicy te dwie godziny lekcyjne, chyba, że mi się nie chciało to szłam na piechotę do domu te 3,5 km. ;^;
Cóż, chociaż we czwartki i piątki świetlicy pilnowała pani od matmy, a że z tego przedmiotu jestem dość kiepska, to miałam korepetycje. Pani okazała się dobrą osobą, postawiła mi 3 na koniec roku, mimo iż wychodziła mi taka średnia dwója. Bo się starałam, ale tak niezbyt wychodziło i szybko zapominałam tego, czego się dzień wcześniej uczyłam. Mój umysł po prostu nie jest stworzony dla przedmiotów ścisłych. :^)