Właścicielka
Gabinet Dyrektorki jest jednym z miejsc, którego odwiedzania sierotki unikają niczym ognia. Mało powiedziane - Dla większości z nich skok z okna, bądź nocowanie na korytarzu wydaje się atrakcyjniejszą ofertą niż pozostawanie tu sam na sam z Dyrektor Daemon. Dlaczego? Może to miejsce wygląda jakoś przerażająco? Ależ skąd! Za dwuskrzydłowymi, dębowymi drzwiami, opatrzonymi tabliczką z napisem "Dyrektor S. Daemon" znajduje się jedno z najbardziej zadbanych miejsc w całym instytucie. W pokoju jest prawie zawsze słonecznie, gdyż Dyrektora wręcz nie pozwala zasłaniać okien ciężkimi, ciemnofioletowymi zasłonami, zawieszonymi po obu stronach trzech wielkich okien, umieszczonych za eleganckim, wykonanym z ciemnego drewna biurkiem, po którego obu stronach (tej dyrektorki i tej jej ewentualnego gościa) ustawione są wygodne, ręcznie zdobione przez stolarzy, krzesła. Ściany pomalowane są na czarno, natomiast ciemny parkiet przykrywają szeroko się rozciągające, krwisto-czerwone dywany, różnych kształtów i rozmiarów. Sęk straszności tego miejsca musi więc tkwić w czymś innym. Ale w czym? Cóż, w samej Dyrektorce. Jest to nadmiernie wysoka, poważna kobieta o czarnych niczym smoła, ściętych na wysokości ramion włosach i przeszywających na wskroś, zimnych, srebrzystych oczach. Zawsze, kiedy pojawi się w pobliżu robi się strasznie zimno i nikt nie ma odwagi się odezwać. Działa na ludzi tak że po chociażby krótkiej wymianie zdań z nią człowiekowi śnią się koszmary po nocach, nawet jeśli nie mówiła niczego złego i miło się uśmiechała. ZWŁASZCZA jeśli się uśmiechała. Jest to w końcu naprawdę zły znak. Mało który uczeń jest w stanie dostrzec niewielki, wydrapany jakby paznokciami w chwili śmierci napis "STRZEŻ SIĘ DYREKTORKI!!!" na nodze krzesła. Cóż, to prawda. Powinieneś się pilnować...
Zaloguj się
