Będąca domem wielu pokoleń rybaków Devior i jej „młodsza siostra” Nevoir jest miejscem najzwyczajniej pięknym na swój sposób. Skały porośnięte mchem i od czasu do czasu przechodząca mgła nadają temu miejscu tajemniczy klimat doceniany przez turystów jak i przestępców.

Vanashaa właśnie skończyła rutynowy lot wzdłóż wybreża i razem z załogą schodziła na ląd. Baza sterowców powstała przy małej wiosce rybackiej o nazwie Oligar, skąd za godzine wypływała barka do miasta.

-Mamy dzisiaj coś ważnego w planach? - zapytała z uśmiechem odwracając się do reszty załogi.

- Napruć się w burdelu, za świeżo otrzymany żołd! - Zakrzyknął ze śmiechem drugi inżynier Matt Gromling, co wywołało rozbawienie u paru innych załogantów.

Uśmiechnęła się nieco szerzej. Teraz miała tylko nadzieję, że nic nie przerwie jej spokojnej podróży do domu. Wolnym krokiem szła dalej z załogą.

Po paru chwilach dotarliście do portu gdzie czekała na was barka na której mostku czekał gruby kapitan w niechlujnych ubraniach. - Za kwadrans odpływamy! - Krzyknął swoim potężnym głosem.

Na szczęście dotarli na czas. Ruszyła nieco szybszym krokiem w stronę barki rozglądając się.

Po upływie czasu barka odpłynęła z rozradowaną załogą na pokładzie. Morze Xertlna było o tej porze roku bardzo spokojne w letnia bryza rozwiewała włosy dziewczyny. Vanashae szybko ogarnęło poczucie błogiego relaksu...

Spoglądała na ocean oczekując, aż dopłyną do lądu. Pod nosem nuciła jakąś melodię, by umilić sobie nieco czekanie.

- Morze jest piękne, nie sądzisz. - Powiedział mężczyzna który stanął obok ciebie.

-Tak, jest bardzo piękne. Zwłaszcza o tej porze roku - powiedziała z uśmiechem zerkając na mężczyznę. Przyjrzała mu się dokładnie.

To był pierwszy oficer Howard Joneis, niewiele starszy od ciebie syn jednego z pomniejszych arystokratów. Wysoki z dokładnie przystrzyżoną brodą i powiewającą fryzurą spoglądał na ciebie z ciepłym uśmiechem. - Trzeba się nim cieszyć, lato nie długo się skończy nastaną sztormy...

-Zła pogoda zaszkodziłaby wszystkim, więc miejmy nadzieję, że jesień, jak i następująca po niej zima nie będą zbyt srogie - powiedziała uśmiechając się nieco szerzej i znów patrząc w stronę morza

- Emmm, tak zgadzam się. - Odpowiedział nieco zmieszany.

Nie kontynuując na razie dalej rozmowy, oglądała w ciszy morze. Wróciła do nucenia melodii

Po chwili barka przybiła do portu, a marynarze ochoczo wyszli z łajby na suchy ląd.

Witam i zapraszam na Zmianę Lokacji!