Kate, trzymając w lewej ręce swą walizkę podróżną i mając zawieszoną przez ramię torbę z swym drewnianym mieczem, otworzyła drzwi do pokoju. Rozejrzała się po pomieszczeniu i powoli do niego weszła. Mimo, że była bardzo szczęśliwa z powodu tego, że dostała się do tak prestiżowej akademii, miała, tak jak zawsze, obojętny wyraz twarzy. Nie tracąc czasu zaczęła się rozpakowywać.

Atmosfera była raczej spokojna. Za oknem słychać było cichutkie śpiewy ptaków, szum drzew, rosnących gęsto w szkolnych sadach. W powietrzu unosił się zapach świeżo zebranych pomarańczy, mimo, iż nigdzie nie widziała owych owoców. Zamiast tego na stoliczku nocnym dostrzegła kremowej barwy kopertę z herbem szkoły, odciśniętym w pieczęci lakowej.

Po rozpakowaniu się włożyła swą walizkę podróżną pod łóżko. Jedyną rzeczą, której nie schowała do szafek był jej drewniany miecz. W tym momencie leżał on w torbie na łóżku. Kate po chwili podeszła do stoliczka i podniosła kopertę. Otworzyła ją po czym sprawdziła, co jest w środku.

Wewnątrz koperty znalazła złożoną na pół, pomarańczowej barwy kartkę, zapisaną eleganckim, lekko pochyłym ku lewej stronie pismem. Kartka zdawała się być perfumowana i możliwe, że to ona wydzielała ów pomarańczowy aromat. Treść listu głosiła.:

Szanowna panno Greed!

Pragnę wyrazić w tym liście najszczerszą radość, jaką odczuwam na myśl, że kolejna tak wyjątkowa osóbka jak Ty dostała się do naszej wspaniałej Akademii Subita Morte! Żywię szczerą nadzieję, iż nauka w tym niepowtarzalnym instytucie nie będzie dla Ciebie zbytnim trudem i przyniesie Ci masę przyjemnych wspomnień i ciekawych doznań, które zostaną z Tobą na całe Twoje życie! Wiedz, że po ukończeniu tej szkoły każda droga stanie przed Tobą otworem, a Twe życie zmieni się na zawsze (oczywiście na lepsze!) i to nieodwracalnie... No cóż!

Jest to pierwszy list, jaki ode mnie otrzymałaś (co pewnie już zauważyłaś), jednak na pewno nie ostatni! Instytut niestety nie jest wyposażony w radiowęzeł, ani nic takiego, więc nie licząc tablicy ogłoszeń, tylko w ten sposób Dyrekcja będzie się z Wami komunikowała, informując Was o najważniejszych zdarzeniach, między innymi o zbliżających się wycieczkach szkolnych, bądź otwieraniu dla Was nowych pomieszczeń, jakie niestety są ostatnio w remoncie po tragicznym zdarzeniu sprzed tych 30 lat... Mniejsza o to! Życzę w każdym razie miłej zabawy!

Z poważaniem!:
/Dyrektor A.O.P.

Poniżej dopisane całkowicie innym charakterem pisma było.:

Wiem co pewnie myślisz, wnioskując po stylu, w jakim pisano powyższy tekst. Niestety, nasza Dyrektorka nie jest osobą zbyt poważną, a nawet śmiem przypuszczać, że pełni tylko funkcję reprezentacyjną, bo w końcu - Kto by dopuścił kogoś takiego do władzy w tak straszliwym miejscu? Wybacz, nie przedstawiłam się. Jestem E. Omocha, przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego. Pomagam zarówno nowym, jak i starym uczniom, urządzam potajemne spotkania po godzinie ciszy nocnej, na których dyskutujemy o zasadach, jakimi NAPRAWDĘ rządzi się to miejsce, oraz pomagam Wam jak tylko mogę. Najbliższe spotkanie odbędzie się jutrzejszego dnia o godzinie 3:00 nad ranem w pokoju wspólnym. Bądź koniecznie.

/E.Omocha

//Tutaj Dyrektorka nie jest taka znowu groźna, istotą życia w tym miejscu jest bardziej tajemnicza doradczyni, która pomaga uczniom. Specjalnie kreowałam to tak, aby list od Dyrektorki zabrzmiał po prostu niepoważnie, a od E. Omocha jak sztywna formułka, a nie notka od innej uczennicy...

Kate nie chciała łamać zasad już pierwszego dnia, więc na razie nie była pewna, czy wyjdzie po ciszy nocnej na spotkanie. List jeszcze przez chwilę analizowała dokładnie po czym zostawiła na stoliku. Postanowiła teraz trochę pozwiedzać akademię. Założyła na ramię torbę z swym drewnianym mieczem, który zawsze ma przy sobie i wyszła z pokoju na korytarz.

Ashley weszła do pokoju.Jej wzrok był rozbiegany a ona sama wyglądała na bardzo podekscytowaną.To była jej wielka szansa.Najlepsza akademia w tym kraju a może nawet na świecie,wybrała ją.Nie tracąc więcej czasu zaczęła się rozpakowywać na wolnym łóżku.Jej uwagę zwrócił list ale przez chwilę zastanawiała się czy może go przeczytać.W końcu ciekawość wzięła górę i po rozpakowaniu pochyliła się nad listem i zaczęła go czytać.

List dla Ashley był bardzo podobny, jeśli nie identyczny (jeśli idzie o przesłanie).:

Szanowna panno Lee!

Pragnę wyrazić w tym liście ogarniającą mnie radość, jaka mi przychodzi na myśl, że kolejna tak wyjątkowa osóbka jak Ty dostała się do naszej cudownej Akademii Subita Morte! Żywię szczerą nadzieję, iż nauka w tym wspaniałym instytucie nie będzie dla Ciebie zbytnim wysiłkiem i przyniesie Ci dużo świetnych wspomnień i ciekawych doświadczeń, które zostaną z Tobą na całe Twoje życie! Wiedz, że po ukończeniu tej szkoły każda droga stanie przed Tobą otworem, a Twe życie zmieni się na zawsze (oczywiście na lepsze!) i to bezpowrotnie... No trudno!

Jest to pierwszy list, jaki ode mnie otrzymałaś (co pewnie już zauważyłaś), jednak na pewno nie ostatni! Instytut niestety nie jest wyposażony w radiowęzeł, ani nic takiego, więc nie licząc tablicy ogłoszeń, tylko w ten sposób Dyrekcja będzie się z Wami komunikowała, informując Was o najważniejszych zdarzeniach, między innymi o zbliżających się wycieczkach szkolnych, bądź otwieraniu dla Was nowych pomieszczeń, jakie niestety są ostatnio w remoncie po tym okropnym zdarzeniu sprzed 30 lat... Mniejsza o to! Życzę w każdym razie miłej zabawy!

Z poważaniem!:
/Dyrektor A.O.P.

Poniżej dopisane całkowicie innym charakterem pisma było.:

Nasza Dyrektorka nie jest osobą zbyt poważną, więc mam nadzieję, że jej pożałowania godne powitanie nie zraziło cię do nas i wciąż masz ochotę pobierać tu naukę. Nazywam się E. Omocha i jestem Przewodniczącą Samorządu Szkolnego. Pomagam uczniom w zrozumieniu wszystkiego, z czym mogą spotkać się w tej szkole, jednak robię to potajemnie, podczas naszych sekretnych spotkań odbywających się najczęściej po godzinie ciszy nocnej. Najbliższe takie spotkanie odbędzie się dnia jutrzejszego o godzinie 3:00 nad ranem w pokoju wspólnym. Nie jest to może zgodne ze szkolnym regulaminem, jednak radziłabym Ci przyjść.

/E.Omocha

//Każda miała na stoliczku list, więc uznałam, że przeczytała swój list, a nie list koleżanki...

-Jedno trzeba przyznać,dyrektorce nie brak charyzmy.-Myśli.Pójdzie na spotkanie co jej szkodzi.Najwyżej zaparzy sobie kawę aby nie spać na lekcjach.Postawiła swój bagaż obok łóżka,list na łóżku a następnie wyszła z pokoju.