Damaszek (arab. دمشق [ˈdiːmaːʃq], transk. naukowa Dimašq, transk. polska Dimaszk; dialekt damasceński: š-Šām) – stolica oraz drugie co do wielkości (po Aleppo) miasto Syrii – 1,71 mln mieszkańców (XII 2009), cały zespół miejski – 4,36 mln mieszkańców (2007). Leży w południowo-zachodniej części kraju, w oazie nad rzeką Barada u podnóża gór Antyliban, na skraju Pustyni Syryjskiej. Jest to największy ośrodek przemysłowy i naukowy w Syrii, a od 1268 siedziba prawosławnego Patriarchatu Antiochii, znaczący ośrodek handlowy. Aglomeracja Damaszku stanowi wydzieloną jednostką administracyjną Syrii.

Damaszek jest jednym z najstarszych ciągle zamieszkanych miast na świecie (pierwotnie zasiedlonym w III tysiącleciu p.n.e.), jak również kulturalnym i religijnym centrum orientu. W Syrii nazywany jest Damaszek często الشام aš-Šām, w pozostałych państwach arabskich nazwa ta kojarzona jest bezpośrednio z Syrią. Historycznie zaś odnosi się do większego regionu, mianowicie całego Lewantu.

Darcus:
Twoja postać szła przez jedną z ulic Damaszku.

Azrael owszem szedł ulicami Damaszku, ale nie szedł bez celu. Kierował się wprost do dzielnicy na obrzeżach, tej najbiedniejszej, najbardziej zniszczonej i wyludnionej. Tam miało go czekać spotkanie z pewną osobą. Wyjątkowo utalentowaną osobą, która mogłaby dołączyć do jego zespołu.

Widzisz coś na niebie, leci bardzo szybko. Uderza niedaleko ciebie.

Spojrzał na pocisk, bo tak wyglądał ów przedmiot, i skrzywił się. Wojna, wojna, wojna... Czy to nigdy się nie skończy? Przygotował się do wchłonięcia dużej ilości energii, na wypadek, jakby ładunek miał za chwilę wybuchnąć.

Wybuchło odłamkami.

Przy pomocy pola magnetycznego zatrzymał odłamki, wchłaniając jednocześnie pozostałą energię wybuchu.

Udaje ci się to. Widzisz coś gorszego na niebie. Rakietę "Jerycho". Iron Man podobno zniszczył wszystkie. Podobno.
//Od 1:00 siła uderzenia Jerycha.///

///Nie musisz mi wklejać, widziałem wszystkie filmy z MCU.///
Azrael mocno skupił się na rakiecie i wykorzystał swą zdolność do wytwarzania pola magnetycznego, by zatrzymać pocisk, a następnie powoli i ostrożnie przyciągnąć go do siebie.

Rakeita zaczyna się rozczepiać.

Postarał się zablokować jakikolwiek ruch rakiety, łącznie z rozpadnięciem się na pomniejsze pociski, jednocześnie ze wszystkich sił ciągnąc ją w swoim kierunku.

Jest ci bardzo ciężko to zrobić.

///Jaja se robisz? Magneto robił takie sztuczki w wieku dwudziestu lat, a moja postać ma dziewięć mileniów. Rozumiem, jakbym chciał przenieść całe miasto, czy nawet budynek, ale rakieta to tylko kawałek metalu ._.///

//Zastanawiam się jakim cudem zaakceptowałem tą postać...//
Udaje ci się.

///No to zdecyduj się, czy tolerujesz potężne postaci, czy nie. Ty tu jesteś właścicielem, więc nie miej do innych pretensji, że zaakceptowałeś taką postać.///
Z wyrazem pogardy na twarzy swą telekinezą złapał rakietę i sprawił, że rozpadła się w pył. - Ludzie i ta ich broń... - Pomyślał, po czym ruszył dalej naprzód.

Widzisz trzy podobne rakiety.

///To jest ten twój pomysł?... Walnąć kilka rakiet?///
Złapał je swą telekinezą, nawet nie próbując ich ściągać, po czym po prostu zmienił je w proch. Nie zatrzymywał się.

Zanim to zrobiłem z ostatnią została zniszczona przez niebieski promień. Widzisz na niebie Iron Mana. Leci w twoją stronę.

Spoglądał na niego z wyrazem apatii na twarzy. Wykorzystał swe moce, by wniknąć do jego umysłu i odczytać zawartość. Motywy. Intencje. Emocje.

Spotkanie z tobą.

///Ty sobie żartujesz, czy co?///

//Tak//
Złość na siebie że nie zniszczył wszystkich rakeit.

Nie reagował. Czekał na następne posunięcie żelaznego.

Wylądował obok ciebie.
-Widziałem co robisz z tymi rakietami.

- Jest pan zatem niezwykle spostrzegawczy, panie Stark, gdyż nic nie wskazywało na to, by było to moim dziełem. - Odparł zagadkowo swym rozbrzmiewającym głosem.

-A kto inny mógł to zrobić? Dziecko z ulicy? Wdowa? Zwykły mieszkaniec?

- Zakładam więc, iż mój wygląd zdążył wywrzeć odpowiednie wrażenie. - Rzekł równie zagadkowo, co poprzednio.

-Trochę tak. Twoje zdolności są bardzo silne.

- Potrafię to i owo, ale jest przecież wielu, którzy dokonywali znacznie bardziej wartych uwagi czynów. Co takiego mógł we mnie zauważyć sam Iron Man? - Rzucił pytanie, które zabrzmiało z lekka retorycznie, jednak wzrok, jakim obdarzył rozmówcę chwilę potem mówił jasno, iż oczekuje odpowiedzi.

-Twoją siłę, mał kto potrafi zatrzymać rakietę i jeszcze nie jest w X-Men.

- A zatem moja siła. Owszem, posiadam pewien rodzaj potęgi, jednak to wciąż nie wyjaśnia, dlaczego postanowił mi pan złożyć wizytę, panie Stark. - Rzekł, wykonując teatralny gest dłonią.

-Ciebie spotkałem przy okazji, chodzi o te rakiety. Byłem bardzo zdziwiony gdy o nich usłyszałem. Byłem pewny że zniszczyłem wszytskie.

- Najwyraźniej byłeś w błędzie, Anthony. - Rzekł Azrael z uśmieszkiem, zakładając ręce na klatce piersiowej.

-Każdy popełnia błędy. Avengers i Tarcza obserwuje cię od dawna. Chciałem ci złożyć propozycję.

- Ależ wiem. Jesteście bardzo mało subtelni w swoich obserwacjach. Ciekawi mnie tylko, co to za propozycja? - Jego głos zdawał się wybrzmiewać echem pod sam koniec wypowiedzi.

-Chciałbym abyś dołączył do Defenders, grupy która strzeże porządku w Europie i Azji.

- Dlaczegóż miałbym tę ofertę przyjąć? - Zapytał oficjalnym, poważnym tonem, jednak jakby spodziewający się odpowiedzi.

-To jest młoda grupa i przydałby się tam ktoś z takimi umiejętnościami i doświadczeniem.

- A gdzież tu jest korzyść dla mnie? - Dopytywał się.

-Dosyć luksusowe mieszkanie.

Azrael uśmiechnął się półgębkiem i zaśmiał się cicho. - Przykro mi, ale nie satysfakcjonuje mnie materializm. - Odparł.

///Dostanę odpis w tym stuleciu?///