Valkyr1024 pisze:
www.youtube.com/watch?v=0FJvh4va78s

Smutam ;_;

Myszkapl pisze:
Valkyr ja też ;_;

A ja nie... Rozumiem, że negatywny stan emocjonalny, jakim jest smutek, to normalna reakcja na tego typu bodźce zewnętrzne, lecz ja zawsze (hiperbolizuję) czerpałem przyjemność z cierpienia innych jednostek.
Przytłaczająca atmosfera ogólnego bólu zawsze przynosiła uśmiech na moją twarz (z definicji oczywiście, zazwyczaj nie wyrażam emocji, więc rzadko się uśmiecham).

Notas, pls

No co?
Od dłuższego czasu znajduję cierpienie uspokajającym.

Sadysta.

Gdybym był sadystą lubowałbym się w zadawaniu cierpienia, czego nie robię. Po prostu, gdy gdzieś się ono pojawia, lubię się nim rozkoszować. Znajduję spokój w atmosferze bólu (bardziej psychicznego niż fizycznego) innej jednostki.
Poza tym sadyzm ma podłoże seksualne, a ja z negatywnych bodźców zewnętrznych nie czerpię przyjemności fizycznych.

Ja często lubię, gdy moi wrogowie cierpią ;v

Nie masz wrogów :V
Nigdy ich nie miałaś :V

Notas pisze:
Gdybym był sadystą lubowałbym się w zadawaniu cierpienia, czego nie robię. Po prostu, gdy gdzieś się ono pojawia, lubię się nim rozkoszować. Znajduję spokój w atmosferze bólu (bardziej psychicznego niż fizycznego) innej jednostki.
Poza tym sadyzm ma podłoże seksualne, a ja z negatywnych bodźców zewnętrznych nie czerpię przyjemności fizycznych.

Sadyzm, to czerpanie przyjemności z cierpienia innych osób, nie ma podłoża tylko seksualnego.

Sadyzm, to czerpanie przyjemności z zadawania cierpienia innym. Jest różnica.

Valkyr1024 pisze:
www.youtube.com/watch?v=0FJvh4va78s

Smutam ;_;

Po obejrzeniu zrobiło mi się smutno ale i chce mi się śmiać.

Oboje macie racje:
sadyzm
1. «znajdowanie przyjemności w zadawaniu komuś cierpień fizycznych lub psychicznych»
2. «zboczenie seksualne polegające na doznawaniu zadowolenia płciowego przy zadawaniu bólu partnerowi»