Przestrzeń, a może raczej jej brak, leżąca poza wszechświatem. Tutaj strącane są dusze buntowników przeciwko boskiej władzy, i tutaj został stracony Azrael, znany także jako Antykreator. Pustki nie da się opisać słowami, gdyż leży poza zakresem rzeczywistości. Zresztą nie ma komu opisywać, gdyż nikt nigdy stamtąd nie wrócił.

Wokół Vincenta nie było nic. Nie było nawet nicości. Unosił się, a może pędził - nie miał żadnego punktu odniesienia - w bezdennej otchłani.

Zamknàł oczy i próbował iść przed siebie.

Nie wychodziło. Nie miał już na czym iść, a jego moce z jakiegoś powodu przestały działać.

- Azraelu. Panie nicoßci, antykreatorze, proponuję ci zniszczenie potężnej formy nießmiertelnej zwanej Suwerenem. Daj mi tylko drobną cząstkę siebie i wypuśç z powrotem do Limba. Obiecuję, że raczej ci się to spodoba.
Krzyknął w pustkę Vincent nadal nie otwierając oczu.

Nie było odpowiedzi. Jednak Wenecjanin zaczął słyszeć... coś. Albo nic. Albo coś innego, niż coś lub nic. Był to niezwykle cichy i wysoki odgłos, zdający się pochodzić bardziej z jego głowy niż z nieistniejącego otoczenia. Jednocześnie zimno ustało.

Próbował wsłuchac się w ten dźwięk.

Im bardziej się wsłuchiwał tym bardziej dźwięk zdawał się być nieistniejący. Nagle zrobiło mu się ciepło, ale w jakiś dziwny, nienaturalny sposób.

- Azraelu... pomogę ci.... pomagając Lucyferowi... zniszczymy Suwerena.

Dalej brakowało odpowiedzi. Jednak przez powieki Vincenta zaczęło przenikać jasne światło.

//Ale w pustce powinien halucynować .-. Chyba, że to halucynacje.

Uchylił lekko oczy.

Znajdował się w ciemnym tunelu. A przynajmniej częściowo ciemnym, gdyż drugi jego koniec lśnił jasnym, białym blaskiem.