Czyli miasto, w którym jest Gospoda pod feniksem. Z zachodu otacza je Tajemniczy las, od północy ma dostęp do morza, a z wschodu i południa otaczają go pola, na których pracują rolnicy. Na środku miasta znajduje się rynek, na którym często odbywa się targ. Idąc od rynku główną drogą na północ można dojść do ratuszu, gdzie urzęduje burmistrz miasta. Droga wiodąca na wschód prowadzi aż do zamku królewskiego. Od rynku odchodzi bardzo dużo różnych uliczek, przy których znajdują się domy mieszkalne i sklepy.

-Wiesz Edward - Mówiła Sal idąc. - Gdyby tylko to było ich celem to bym się zgodziła. Jednak jak mówiłeś są oni dobrymi złodziejami. Mogli, by wykraść, więc trochę złota z zamku i odejść. Mi się, natomiast wydaje, że oni pragną czegoś więcej, chcą przejąć władzę.
Sal rozglądała się dookoła. Wszędzie widziała zwykłych ludzi zajętych swoimi sprawami. Dziś jednak było trochę mniej zamieszania niż zwykle, ponieważ nie odbywał się targ.
-Chodźmy tutaj. - Powiedziała wskazując na drogę skręcającą na wschód.

Zamilkł na chwilę.Niestety przypomniał sobie wydarzenia z Cintry... Szedł za nią jednak dalej ale nic nie mówił.Chciał zapomnieć o tym co się stało i nigdy nie przypominać sobie tego.

Sal szła patrząc przed siebie. W pewnym momencie padł na nią cień i od razu znikł. Spojrzała w górę akurat żeby zobaczyć koniec purpurowej szaty.
-Edward! Są na górze!
Sal już wdrapywała się na budynek. Gdy była na górze zobaczyła trzech ludzi w purpurowych, długich szatach. Zaczęła za nimi biec po płaskich dachach. Niestety jej bieg był dość głośny i ją usłyszeli. Troje ludzi odwróciło się. Sal wyciągnęła czarny miecz z wyrytym smokiem. Przeszła kilka kroków i się zatrzymała. Zobaczyła, że przed nią stoją dwaj mężczyźni i jedna kobieta. Ta ostatnia miała kuszę, pozostali długie noże.
-Stać! - Zawołała Sal, choć nie było takiej potrzeby.

Okrążył budynek i zaszedł ich od tyłu.Jednego ogłuszył a drugiego zranił w nogę a kobietę? Też ogłuszył.
-Znajdź liny.

//Serio? Tak łatwo być nie może :p

Gdy Sal się odwróciła okazało się, że kobiecie nic się jednak nie stało. Szybko wymierzyła w dziewczynę kuszą i strzeliła. Strzała trafiła dziewczynę w lewe ramię, a ta krzyknęła z bólu i złapała się za ramię prawą ręką wypuszczając miecz. Straciła równowagę i upadła na dach. Tymczasem mężczyzna ranny w nogę rzucił w Edwarda. Nóż ledwo go drasnął rozcinając jedynie spodnie i zadrapując nogę. Kobieta pomogła mu wstać. Zaczęli uciekać, mężczyzna nie zwracał uwagi na ból. Swego ogłuszonego towarzysza zostawili.

-Sal!
Skoczył na dach czyli tam gdzie spadła Sal.
-Spróbuję ich zatrzymać.Zostań tu jesteś ranna a jak wrócę wyciągnę Ci tą strzałę.
Pobiegł za nimi jednak zdążył złapać tylko kobietę a jak? Rzucił kamieniem w jej plecy.

//Nie wiem skąd wziąłeś ten kamień, ale ok.

Kamień trafił kobietę w plecy wgniatając jej się boleśnie w łopatkę. Wywróciła się i od razu zaczęła się podnosić. W czasie gdy biegła nałożyła strzałę na kuszę i teraz strzeliła za siebie. Strzała przeleciała trochę na lewo od głowy Edwarda, ale kobieta zdążyła już wstać.

Wskoczył na kobietę wywalając jej kuszę a potem uderzył ją mocno w twarz.
-Stracisz w końcu przytomność?!
Znów ją uderzył.

-No to koniec!
Edward wyciągnął miecz i zdenerwowany wbił w brzuch kobiety. A potem podszedł do Sal.

-Wiesz,że nie musisz tego zrobić? W dwóch opcjach i tak zginiesz więc nie masz wyboru.Albo wyrzucisz miecz i cię nie zabiję albo nie wyrzucisz i cię zabiję.
Podpalił go znakiem Igni
-Albo i tak zginiesz.

-A znasz się na tym ciulu?
Edward w niesamowitej szybkości zmienił się w wilka i wskoczył mu na szyję.

Skwarek218 pisze:
-A znasz się na tym ciulu?
Edward w niesamowitej szybkości zmienił się w wilka i wskoczył mu na szyję a potem go zabił.

//Nie zabijaj go od razu, niech się coś dzieje :p Uznajmy, że dopiero się rzuciłeś.

Mężczyzna się tego nie spodziewał. Nie zdążył unieść miecza i wilk na niego wpadł. Miecz wypadł mu z ręki, a on sam upadł ciężko. Uderzył mocno wilka w pysk i wierzgnął nogami zrzucając go z siebie.

Jednak Edward nagle się przemienił w siebie i zaczął nawalać go pięściami.
-Giń ty walony lachociągu!
Nadal go uderzał aż w końcu kopnął w tą jego obrzydliwą mordę.

Mężczyzna nie spodziewał się i tego. Nie zdążyła się obronić i stracił przytomność. Trzy ostatnie uderzenia Edwarda były właściwie niepotrzebne.
Nagle Edwarda doszedł zza pleców okropny krzyk bólu. Oto bowiem Sal znów otworzyła oczy i czuła jak by ręka płonęła jej żywym ogniem (czy jak to tam się mówi). Nie potrafiła powstrzymać krzyku, a ból był okropny. Instynktownie chciała się przekręcić na prawy bok, ale strzała wbiła się mocno w dach domu, na którym byli, co przysporzyło jej jeszcze większy ból. Została przybita do dachu.
-Edward! Pomocy! - Sal nie wiedziała gdzie on jest więc krzyknęła najgłośniej jak mogła. Oczy lekko jej się zamgliły. Sal ledwo widziała.

Pobiegł do niej.
-Spokojnie...
Dał jej coś do ust,żeby mogła zacisnąć (wiedzie o co chodzi ._.)
-Będzie bolało...
Edward całą siłą (czyli dużą) wyciągnął strzałę.

Skwarek218 pisze:

Dał jej coś do ust,żeby mogła zacisnąć (...)
Edward całą siłą (czyli dużą) wyciągnął (...)

// ( ͡° ͜ʖ ͡°)

//W sensie poduszkę ._.

// Skąd ją wziął? ;-;

Sal znów wrzasnęła, choć teraz ciszej, bo było to stłumione. Zaczęła szybko oddychać. Ramię piekło ją koszmarnie, choć już trochę mniej niż wcześniej. Leżała nie ruszając się. Zaciskała mocno zęby i oczy. Chciała, aby ból zniknął, ale wiedziała, że to teraz nie możliwe. Prawą ręką wskazała więc Edwardowi na swój plecak leżący kilka metrów dalej, w której były jakieś szmaty, woda i bandaże.

Skwarek218 pisze:
//W sensie poduszkę ._.

//Myślałam, że to jakieś szmaty czy coś, ale dobra. Pewnie zwędził z gospody i biegł z poduszką pod machą :D

Rafiki_4 pisze:
//Myślałam, że to jakieś szmaty czy coś, ale dobra. Pewnie zwędził z gospody i biegł z poduszką pod machą :D

// Ja z kolei myślałem, że do tego używa się patyków ;-;

Jednak nasz kochany Edward wyciągnął Eliksir Jaskółka i bandaże.Wyciągnął poduszkę jednak wyciągnął z plecaka Sal wodę.Opatrzył więc ranę i tyle jednak...
-Wypijesz ten eliksir.

-Co to jest? - Zapytała po chwili, gdy ból powoli przechodził. Miała na myśli oczywiście eliksir. Takiego nigdy nie widziała. Powoli, ostrożnie usiadła. Spojrzała na Edwarda. Miał zakrwawioną twarz, a z nosa powoli ciekła krew od uderzenia, które dostał od kobiety.
-Edward, nic ci nie jest? - Zapytała przerażonym głosem natychmiast zapominając o bólu w ręce.

//Człowieku ogarnij się

-Mi nic nie jest.
Wydarł twarz z krwi
-To jest Jaskółka czyli eliksir który pomoże Ci szybciej zregenerować ranne tkanki.

Skwarek218 pisze:
//Człowieku ogarnij się

// Ńe.

Sal wciąż jednak patrzyła niepewnie na Edwarda.
-Na pewno nic ci nie będzie? -Zapytała po czym spojrzała na napój w ręce Edwarda. - Może ty też powinieneś wypić?

-Kiedy Wiedźmini zostali poddani mutacji został dodany eliksir który pozwala organizmowi regenerować się szybciej.Ty musisz to wypić,nie chcę cię stracić jesteś zbyt młoda.
Podał jej eliksir.
//Romans? 100%

// Tsa. A Karolcia?

Wypiła dwa łyki po czym się zawahała.
-Całe? - Zapytała. Nie znała tego eliksiru i nie wiedziała ile ma go wypić.

//Karolci tu nie ma
-Na początku może cię troche boleć ale to normalne.Wiedźmińskie eliksiry są troche trujące ale jeśli jesteś bardzo odporna nic Ci się nie stanie.I tak całe.

Wypiła więc cały napój. Oddała mu butelkę.
-Jak ty możesz to pić. - Powiedziała z obrzydzeniem. - Jest ohydne.
Po chwili jej wzrok zwrócił się na mężczyznę leżącego niedaleko.
-Jest martwy czy oszołomiony?

-Nie obchodzi mnie to.
Usiadł.
-Ważne,że tobie nic nie jest.Na wszelki wypadek weźmiemy go ale ja go niosę.Ty jesteś nadal ranna.

Skrzywiła się znów, gdy ramię ją zapiekło.
-Dobra, może dowiemy się od niego czegoś ciekawego. Masz jakieś liny, żeby go związać?
Powoli wstała. Zakręciło jej się w głowie, ale nie wywróciła się. Po chwili zawroty ustały. Sal podniosła swój miecz i schowała do pochwy.

Znalazł jakieś liny i związał go a potem walnął go jeszcze raz i podniósł.
-Możemy iść.

Sal przeszła ostrożnie do krańca dachu.
-Gdzie z nim idziemy? Do gospody do mojego pokoju? Czy raczej gdzieś w las?

-Mamy jeszcze czas więc pójdziemy do gospody.Musisz odpocząć a w pokoju spróbuję Ci dokładniej opatrzeć ranę.
Szedł w stronę gospody.

Szła więc w stronę gospody. Ludzie patrzyli na nich, głównie dla tego, że cali byli w krwi, a do tego Edward niósł związanego człowieka. Sal szła spokojnie wciąż trzymając się prawą ręką za lewe ramię. Opatrunek zrobiony na szybko zaczął już przesiąkać krwią.

-Wytrzymasz?
Spytał się jej kiedy już byli bardzo blisko gospody.
-W pokoju zrobię Ci lepszy opatrunek no chyba,że znów ktoś zacznie nas zaczepiać albo coś w tym stylu.

-Dam radę. - Powiedziała cicho. Starała się nie zwracać uwagi na ból, ale nie było to łatwe. Przy każdym ruchu ręką bolała ją. Starała się więc nią wykonywać jak najmniej ruchów, ale słabo jej szło. W pewnym momencie potknęła się i prawie wywróciła. Na szczęście w ostatniej chwili złapała równowagę, bo jej ręka ciężko by to zniosła.

Niczym meteoryt "spadł" (kontrolowanie) z nieba stary (w przeności), poczciwy i poraniony Michał. Był widoczny z prawie każdego miejsca w mieście, choć sam z pośpiechu wszystkiego nie mógł zobaczyć (lel). Czym prędzej usiadł na ziemi i zaczął magią leczyć rany.

Gdy skończył, poszedł do gospody. Nie odpuszczę Kubie nie spotkania się ze mną, lol. Po drodze wziął sobie kamień i go rozje**ł. Tak, napisałem to żeby Rafiki nie czepiała się przykrótkiego postu ;-;

Tak więc... Wyszedli. Znaczy, Wyszli!
- Tak, od Andre. Co chcesz wiedzieć?

-Opowiedz mi o tym.Może dowiem się czegoś i szybciej złapiemy tych złodziei.Zresztą czemu przyjąłeś to zadanie od Andre? Miałeś dostać nagrodę czy co?
Spytał się zaciekawiony Edward.

- Z tego co pamiętam, to miałem chyba się wykazać, żeby móc wstąpić do wojska, czy coś takiego... Ale wiesz, to było dawno temu, za czasów, kiedy Dudu i Cintra były całe...