Zaloguj się
-Co się stało? Spokojnie. Mów powoli. - Przybiegła do mnie z płaczem moja siedmioletnia kuzynka o 2 w nocy.
-On tam jest! On naprawdę tam jest, widziałam go! - Wykrzyknęła ze strachem w oczach i łzami na policzkach.
-Kto? Gdzie jest?
-Nie wiem, ale ja go widziałam!
-Spokojnie, uspokój się już, kogo widziałaś?-Zapytałam ponownie.
-Bo, bo on tam był, on się na mnie patrzał i mówił do mnie!-Rozpłakała się jeszcze bardziej.
-To na pewno tylko zły sen, nie płacz już -Próbowałam ją uspokoić- idź spać.
-Ja tam nie wrócę, boje się, mogę spać z tobą?
-Ehh..No dobrze, kładź się.
Ania (bo tak właśnie miała na imię moja kuzynka) położyła się i spokojnie zasnęła, a ja razem z nią.
Następnego dnia wszystko było w porządku, aż do wieczora, kiedy trzeba było kłaść się spać...
Siedziałam właśnie na łóżko i kończyłam czytać książkę gdy nagle poczułam chłodny powiew na karku, obejrzałam się szybko za siebie, ale nikogo tam nie było ,, No tak '' pomyślałam ,, Przecież jest otwarte okno '' podeszłam i zamknęłam je. Jednak nie byłam w stu procentach spokojna, wczorajsze wydarzenie nie dawało mi spokoju. Usiadłam na łóżku, wszyscy już smacznie spali, a w domu było ciemno. Nagle usłyszałam skrzypienie podług i ciche pukanie. Przestraszyłam się, klamka moich drzwi powoli się przekręcała, drzwi się uchyliły i do mojego pokoju weszła Ania.
-Ale mi strachu napędziłaś - Rzekłam z ulgą, jednak ciągle ciężko mi się oddychało.
-Boję się tam spać-Powiedziała cichutko dziewczynka i podeszła do mojego łóżka.
-Nie możesz codziennie ze mną spać -wzięłam ją na kolana- masz swój własny pokój i własne łóżko, to w nim musisz spać.
-Ale, ale ja się boję. On tam jest, on na mnie patrzy -w tym momencie serce zaczęło mi bić jak szalone.
-Ale, j..ja..jak to jest. Kto?! - Zająkałam się - Opowiedz mi o ,,nim''.- Ania wzięła głęboki oddech i zaczęła opowiadać.
-Gdy kładę się do łóżka ON wchodzi do mojego pokoju przez okno i na mnie patrzy (pewnie zastanawiacie się co kryje się pod słowem ,,ON'' tak, ja też się zastanawiam). Jest wysoki i Ma czarny kapelusz oraz długi, czarny płaszcz. Nie ma twarzy, ma tylko czerwone oczy które zawsze patrzą na mnie ze złością.
-To był tylko sen, nie martw się (powiedziałam tak chociaż sama w to nie wierzyłam)pójdę z tobą do pokoju i spróbujesz zasnąć, dobrze?
-Dobrze.-Odpowiedziała i wtedy poszłyśmy do jej pokoju, położyłam ją do łóżka, okryłam kołdrą i wyszłam. Położyłam się, i zasnęłam dość szybko.
Rano wstałam ubrałam się, uczesałam i zeszłam na dół, zdziwiłam się że nie było tam jeszcze mojej kuzynki, w końcu zawsze wstawała kilka godzin przede mną ,,Pewnie znowu nie mogła zasnąć'' pomyślałam i zaczęłam robić sobie śniadanie.
Minęło pół godziny, była już dziesiąta, postanowiłam sprawdzić co u Ani i czemu jeszcze nie zeszła na dół. Weszłam po schodach i dotarłam do sypialni mojej kuzynki. Weszłam do pokoju, stanęłam w progu i nie mogłam uwierzyć w to co przed chwilą zobaczyłam. Dziewczynka wisiała powieszona na grubym sznurze, a na ścianie napisane było czarną farbą ,,MASZ SZCZĘŚCIE ŻE ZAMKNĘŁAŚ WTEDY OKNO''
