Zaloguj się
Wracałem spokojnie ze szkoły do domu, było gdzieś koło 15. Normalny dzień w środku października. Jesień jak to jesień, pełno kolorowych liści i pogoda jak pod psem. W szkole było dobrze, pełno zabawnych sytuacji i nauki, jak to w liceum, ale byłem zadowolony, choć plecy już mnie bolały od ciężaru plecaka. Do domu mam około dwóch kilometrów a niesienie paru kilo na plecach w końcu daje się we znaki. Zbyt zmęczony by myśleć szedłem przed siebie wbijając wzrok w ulicę przede mną. W słuchawkach bębnił mi bas, a ja wsłuchiwałem się w rap. Polski, nie lubię amerykańskiego.
Nagle poczułem, że ktoś mnie strzelił w ucho. Już odwracając się wiedziałem, że to Radek. Zawsze mi to robił, zawsze był jak dziecko.
- Siema stary! Co ty tu robisz? – spytałem, podając mu rękę.
- Chciałem do ciebie wpaść. Wracasz ze szkoły tak?
- Nie. Byłem na grzybach, stąd plecak.
- Aha. Mam dla ciebie propozycję stary. za**bistą, mówię ci – było po nim widać, że jest podekscytowany. Bardzo podekscytowany.
- Jak chcesz, żebym jechał z tobą do galerii, to po pierwsze nie mam kasy, a po drugie siły.
- Ech – Radek westchnął – akurat nie o to chodzi. Stary widziałeś ten dom, ten stary…
- A ten. No tak, mamy tu trochę starych domów w okolicy, ale wiem o który chodzi.
- Dobra daj mi skończyć, ok? w sumie to musisz go widzieć codziennie, bo chodzi mi o ten stary dom koło twojej szkoły.
Tym jednym zdaniem wzbudził we mnie te same emocje, które siedziały w nim już od dawna. Dom, który doskonale widać z południowego skrzydła mojej szkoły, wygląda jak z horroru. Na małym, ale zawsze, pagórku góruje nad okolicą. Od dawna jest opuszczony i nikt w nim nie zamieszkał odkąd opuścił go stary facet, który mieszkał tam odkąd pamiętam. W takich realiach dom został owiany przez uczniów tajemnicą i uznany za nawiedzony. Nieraz, gdy siedziałem znużony na lekcjach wpatrywałem się w ten dom i zawsze przechodziły mnie dreszcze, gdy tylko zawiał wiatr i poruszył zasłoną, wystającą z okna na drugim piętrze.
- No dobra, ogarniam. Co z nim? – spytałem, choć znałem odpowiedź.
- Wybieramy się tam. Moi kumple z klasy ostatnio tam byli. Stary ogarnij, że tam są jeszcze fotografie rodzinne, książki, nawet folie na meblach.
Folie na meblach? Dlaczego niby w dawno nie zamieszkanym domu są folie na meblach? Jednak ważniejsze było dlaczego tam są jeszcze meble?
- Musimy tam iść dziś? – spytałem.
- Peniasz? Nie bądź cipką!
- Nie mam dziś sił, chcę się położyć…
- Hahahaha boisz się! Ja nie mogę, stary, przecież tam nie ma duchów, to tylko meble fotografie i tak dalej.
Nie miałem ochoty się tam wybierać. Nie chodziło o to, że miejsce jest „nawiedzone”. Jedyne czego wtedy chciałem, to walnąć się w ciepłą pościel i pospać przynajmniej do szóstej. Ale Radek tak się na to napalił, że byłem pewny, że i tak nie odpuści, więc:
- Dobra – westchnąłem – chodź na chwilę do mnie, ogarnę się i idziemy.
Dopiero teraz zobaczyłem, że Radek ma plecak.
- Co ty tam masz?
- Idę prosto ze szkoły. Nie opłacałoby mi się przecież wracać autobusem do domu i potem jeszcze jechać tutaj.
- No tak. Zostawisz u mnie.
Po paru minutach byłem już gotowy. Wziąłem latarki i zapasowe baterie, gdyby zachciało się nam zejść do piwnicy. Więcej chyba nie potrzebowaliśmy, więc każdy z nas wepchnął po jednej z latarek do kieszeni, a ja wziąłem baterie. Wyszliśmy z domu i 20 minut drogi spędziliśmy na gadaniu o celu wędrówki. Radek opowiadał mi o wyprawie jego dwóch kolegów, ale po chwili mu przerwałem. Nie chciałem wiedzieć wcześniej tego, co sam zobaczę. Obydwoje byliśmy fanami tych wszystkich paranormalnych spraw, choć nie spodziewaliśmy się spotkać tam ducha. Jednak sama perspektywa przeglądania starych zdjęć i pamiętników była kusząca...
CDN...
