Zaloguj się
W każdym mieście, w każdym kraju, jest jakiś zakład psychiatryczny, do którego możesz się udać. Kiedy będziesz już w środku, bez wahania poproś o widzenie z kimś, kto każe o sobie mówić „Strażnik Lodówki”. Recepcjonista w milczeniu zaprowadzi cię do pojedynczych drzwi, za którymi znajduje się winda. Będzie tak mała, że wejdzie do niej tylko jedna osoba, gdy wyjedziesz na samą górę twoim oczom ukażą się wrota, prowadzące do przestronnego holu.
Gdy je uchylisz, zaleje cię fala gorącego, stęchłego powietrza. Nie zastanawiaj się, podążaj w głąb korytarza, dopóki nie zrobi się dużo chłodniej. W momencie, gdy poczujesz gęsią skórkę, stań w miejscu zupełnie nieruchomo i nie waż się wydawać choćby najcichszego dźwięku. Możliwe, że usłyszysz przejmujący dźwięk szeleszczącej folii – nie waż się myśleć, działaj! Natychmiast się odwróć i uciekaj. Tobie nic się nie stanie, jednak ten przerażający głos będzie ci towarzyszył gdziekolwiek się nie udasz. Jeśli stan ten utrzyma się do twojej śmierci, możesz uważać się za szczęśliwca, jednak, jeśli szelest zniknie, twoja pierwsza kanapka z pasztetem upadnie na podłogę.
Możliwe, że nic nie usłyszysz, a powietrze znów zrobi się obrzydliwie ciepłe. Podążaj do drzwi na końcu holu i otwórz je. Za nimi, w pokoju pogrążonym w zielonym świetle, znajdować się będzie stara, pomarszczona lodówka, która w letargu dziwnie buczy, posiada niedziałająca już od dawna zamrażarkę. Gdybyś przyjrzał się jej nieco dokładniej, zauważyłbyś, że jej drzwi są nieco zardzewiałe, a napis BECO promienieje dziwnym czerwonym światłem, lekko Cię hipnotyzując.
Przemów do niej, patrząc prosto w jej srebrną, ułamaną klamkę. Ukrywa ona bowiem kiełbasę zrobioną z jednorożca gdy tylko zerwiesz kontakt wzrokowy, kiełbasa spleśnieje, zostawiając Cię w tym okrutnym miejscu aż do śmierci głodowej, ciesząc się twoją agonią i śmiejąc się, podczas gdy ty w konwulsjach będziesz ściskał się za napęczniały z głodu brzuch.
Odpowie ci tylko na jedno pytanie: „Jaki ser mieli w zwyczaju jadać górale?”
Lodówka otworzy powykrzywiane drzwi i zacznie skrzypieć. Choć nie zrozumiesz ani jednego skrzypnięcia, to niewiarygodnie piękna melodia wypełni twój umysł, ciało i duszę, zaszczepiając w niej pokój i wieczną harmonię.
Ujrzysz nagle obrazy, na które nie byłeś przygotowany.
Zobaczysz dziecko, które w zupełnej beztrosce konsumuję czekoladę i bawi się, a wszystko to będzie tak wyraźne, że nie sposób pojąć natury tego zjawiska.
Ta przepiękna wizja nie potrwa jednak długo. Barwy wyblakną, a dzieci zaczną walczyć między sobą o każdą kostkę Alpen Gold. Wiatr niósł będzie agonalny płacz, a po murawie spłyną stróżki wciąż ciepłej krwi. Niewinne dotąd istoty, zostaną pochłonięte przez ciemność, zmuszone do brutalnych walk, wyrywania czekolady czy wręcz plucia po sobie czarną jak noc śliną.
Ostatnią sceną będzie potworna wizja. Tłum dzieci okrąży nagiego chłopca lezącego na zimnej skale. Każde z nich chwyci w nagą dłoń parówkę i poczną rzucać w niego, łamiąc mu kości i tnąc skórę. Mimo całego tego bólu, z poszarpanych ust chłopca wydobywać się będzie piękna pieśń, a po jego policzkach spłyną niewinne łzy, zraszając zrujnowany świat.. Z ciemności wyłonią się widma, pragnące posiąść jego ciało na własność. Będzie przez nie zjadany żywcem, a mimo to pieśń trwać będzie nadal.
Mimo okrucieństwa tego świata, ty wciąż będziesz spokojny i pełen nadziei, zupełnie nie wiedząc, dlaczego.
Gdy to potworne przedstawienie dobiegnie końca, poczujesz rozrywający ból w żoładku, jednak wciąż nie wolno ci zerwać kontaktu wzrokowego z lodówką. W przeciwnym razie, ześle ona na ciebie wizje jeszcze gorsze niż poprzednia, w których nie będziesz już tylko obserwatorem…
Jeżeli uda ci się wytrzymać, ból minie, a w twojej duszy znów zapanuje błogi spokój. Lodówka popełznie w Twoim kierunku i wręczy Ci z lodówki kiełbasę.
Kiełbasa jest przedmiotem 44 z 538. Gdy ponownie zostanie ugryziona, połączą się na wieki.
